Πέθανε ο διάσημος Ισπανός αρχιτέκτονας Ρικάρντο Μποφίλ

Έργα του Ρικάρντο Μποφίλ είναι κυρίως το αεροδρόμιο της Βαρκελώνης, το Εθνικό Θέατρο της Καταλονίας, το Συνεδριακό κέντρο στη Μαδρίτη ή οι ουρανοξύστες Donnelley και Dearborn στο Σικάγο.

Στη Γαλλία, όπου ήταν πολύ γνωστός και έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης, ο Μποφίλ υπέγραψε μεγάλα συγκροτήματα κοινωνικής κατοικίας, όπως το Espaces d’Abraxas στο Νουαζί-λε-Γκραν, στα προάστια του Παρισιού, όπου γυρίστηκαν αρκετές σκηνές της καλτ ταινίας επιστημονικής φαντασίας “Μπραζίλ”, του Τέρι Γκίλιαμ (1985), ή τη γειτονιά Αντιγόνη στο Μονπελιέ (νότια).

“Αρχιτέκτονας σταρ”, φημισμένος – αλλά μερικές φορές δεχόταν επικρίσεις – στη Γαλλία, ο Μποφίλ υπέγραψε εκατοντάδες έργα σε όλο τον κόσμο έχοντας την εμμονή να βάζει τον άνθρωπο στο κέντρο του χώρου.

“Η αρχιτεκτονική είναι η νίκη του ανθρώπου επί του παραλόγου”, του άρεσε να λέει, ορμώμενος από την επιμονή να δημιουργεί μια διαφορετική αρχιτεκτονική “γλώσσα” οργανώνοντας τον χώρο γύρω από τον άνθρωπο.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Μποφίλ μπήκε στο πολύ κλειστό κλαμπ των “αρχιτεκτόνων-σταρ” στο οποίο ανήκουν οι Νόρμαν Φόστερ, Ρέντσο Πιάνο και Ζαν Νουβέλ.

“Το ‘star system’ μ’ έπιασε στη Γαλλία το 1974. Εκείνη την εποχή, οι αρχιτέκτονες άρχιζαν να είναι σημαντικοί, να έχουν κυρίαρχο ρόλο στην κοινωνία και λόγω αυτού απέκτησα μεγάλη φήμη”, είπε σε συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2020 στην ισπανική εφημερίδα ABC.

Rest in peace Ricardo Bofill. If there is a heaven, I hope it is a converted cement factory like yours. pic.twitter.com/F79dkf0vHk

— Phineas Harper (@PhinHarper) January 14, 2022

Με φιλοδοξία να δημιουργεί αστικές ουτοπίες “σε μια εξαιρετικά μνημειώδη κλασική γλώσσα σε κλίμακα που δεν παρατηρηθεί ποτέ άλλοτε”, γράφει ο Ντάγκλας Μέρφι στο βιβλίο “Ricardo Bofill: Visions of Architecture”.

Ωστόσο επί του πεδίου, τα “Espaces d’Abraxas” που υποβαθμίστηκαν και επικρίθηκαν από ορισμένους κατοίκους καθώς οι συνθήκες διαβίωσης είχαν επιδεινωθεί με την παρόδο των χρόνων, παραλίγο να κατεδαφιστούν.

“Η κατεδάφισή τους θα ήταν έλλειψη κουλτούρας”, είπε ο Ρικάρντο Μποφίλ σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Le Monde το 2014. Αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι “απέτυχε να αλλάξει την πόλη”.

Παθιασμένος με την οργάνωση του χώρου, ο Μποφίλ εμπνεύστηκε ιδιαίτερα από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Αντρέα Παλάντιο, από την Αναγέννηση ή ακόμα από τους Γάλλους αρχιτέκτονες του 17ου και 18ου αιώνα, Φρανσουά Μανσάρ και Κλοντ-Νικολά Λεντού. Αλλά και από τα χωριά των Τουαρέγκ όπου αυτός ο αυτοαποκαλούμενος “νομάς” πήγε να αναζητήσει ιδέες στην αρχή της καριέρας του.

Saddened To Hear About The Loss Of Ricardo Bofill. Have Not Had The Pleasure To See Any Of His Projects In Person, But His Approach To Tectonics And Ornament Has Always Had A Special Pull For Me. pic.twitter.com/NtHy8uVVpM

— The Hustle Architect (@VitruviusGrind) January 14, 2022

“Πιστεύω ότι ξέρω να κάνω δύο πράγματα: (…) να σχεδιάζω πόλεις (…) και να προσπαθώ να εφευρίσκω διαφορετικές αρχιτεκτονικές γλώσσες και να μην τις επαναλαμβάνω ποτέ”, υπογράμμισε τον περασμένο Ιούνιο σε συνέδριο στη Βαρκελώνη.