Οδός Κατούνη, Λαδάδικα

από Newsroom 🕒 01/08/2020 - 00:01

Γράφει η ΄Ελενα Καρακασίδου

Αναμφίβολα, η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με μεγάλους δρόμους και ενδιαφέρον βρίσκει κανείς στις ιστορίες που αυτοί κρύβουν εντός τους. Καταστήματα μικρά και μεγάλα, κτίρια, γεγονότα που σημάδεψαν τον ρου της ιστορίας, συγγραφείς και ποιητές που την έζησαν και την μνημόνευσαν στα έργα τους, άνθρωποι, που την περπάτησαν και την περπατούν ακόμη, δημιουργούν την καθημερινότητα μιας πόλης που συνεχώς αλλάζει.

Η οδός Κατούνη είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς και πολυσύχναστους δρόμους της πόλης που, ωστόσο, λίγοι τον γνωρίζουν με το όνομά του, γιατί από Θεσσαλονικείς και μη χρησιμοποιείται ευρέως η ονομασία «Λαδάδικα».

Η σημερινή οδός Κατούνη

Ο δρόμος είναι ιστορικός και βρίσκεται στα Λαδάδικα και στην παλιά βιοτεχνική και εμπορική καρδιά της πόλης, έχει διατηρητέα κτίρια, μια βιομηχανική χροιά που συναρπάζει, όμορφες γωνιές που δημιουργούν νοσταλγικά συναισθήματα και έναν χαρακτήρα που κάποιες ώρες της ημέρας φέρνει έναν αέρα άλλης εποχής. Είναι πεζοδρομημένη οδός, κάθετη στην Τσιμισκή και εκτείνεται σε όλο το μήκος από την Ναυάρχου Κουντουριώτη (απέναντι από τον ελληνικό ερυθρό σταυρό) μέχρι και την Βασιλέως Ηρακλείου. Είναι, επίσης, παράλληλη με την Ίωνος Δραγούμη.

Τον 19ο φιλοξενούσε τη χονδρική αγορά αλλιπάστων, καθώς 1.000 τόνοι εισάγονταν ετησίως στην κοντινή αποβάθρα. Από τη δεκαετία του 1930 και εξής στην οδό που πήρε το όνομά της από τον ράφτη και ευεργέτη της ελληνικής ορθόδοξης κοινότητας, πωλούνταν αλλαντικά, τυρί, βούτυρο και μαγειρικό λίπος, ενώ στεγάστηκαν επίσης ποτοπωλεία και παντοπωλεία. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 τα καταστήματα διέθεταν είδη ζαχαροπλαστικής και ζύμες, ενώ μεταπολεμικά μπορούσε κάποιος να βρει τυπογραφεία, πρατήρια τσιγάρων και εργαστήρια αργυροχρυσοχοΐας.

Η ζωή στην Κατούνη

Αν λάβουμε υπόψη τη σύγχρονη σκηνή της Θεσσαλονίκης, τότε σίγουρα η Κατούνη βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα με τους αγαπημένους μας δρόμους. Τον τελευταίο καιρό, όχι μόνο αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή και πολυσύχναστα σημεία της Θεσσαλονίκης, αλλά και μια οδό όπου όλο και περισσότερα στέκια και καταστήματα, κυριώς ταβέρνες, ουζερί και καφέ, την επιλέγουν για να ανοίξουν τους καινούριους χώρους τους.

Wine bars, ξενοδοχεία, Beauty spots, καφέ, ταβέρνες, ουζερί, μεζεδοπωλεία, εστιατόρια και clubs εκτείνονται σε όλο το μήκος της οδού προσελκύοντας διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικές ηλικίες και καλύπτοντας όλα τα γούστα. Η ποικιλομορφία της την κάνει προσιτή για όλα τα οικονομικά στρώματα. Τα βράδια συνήθως συχνάζει νεαρόσκοσμος σε τσιπουράδικα ή bar και η περιοχή των Λαδάδικων γεμίζει με μουσικές, ενώ είναι αγαπημένος προορισμός και για μεγαλύτερες ηλικίες λόγω της διαχρονικότητας του. Μάλιστα, προσελκύει τους τουρίστες της πόλης χειμώνα-καλοκαίρι και τα μαγαζιά της οδού γεμίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Οδός Κατούνη: Η προέλευση της ονομασίας της

Η οδός Κατούνη πήρε το όνομά της από τον εθνικό ευεργέτη Δημήτριο Κατούνη. Ο Δημήτριος Κατούνης γεννήθηκε το 1794 στη Γαλάτιστα Χαλκιδικής. Πριν ακόμα ενηλικιωθεί μετακομίζει στη Θεσσαλονίκη για να μάθει την τέχνη του ράφτη. Με το που ενηλικιώνεται εγκαθίσταται στην Ερμούπολη της Σύρου.

Γίνεται ναυτικός, ιδρύει δική του ναυτιλιακή εταιρεία, αποκτά δικά του καράβια και ασχολείται με το εμπόριο. Το 1844 σε ηλικία 50 ετών επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη.

Επενδύει τα χρήματά του σε ακίνητα. Δε παντρεύτηκε ποτέ, ούτε απέκτησε παιδιά. Καθίσταται πατέρας ολόκληρης της Ελληνικής Κοινότητας. Μέγας ευεργέτης της Ορθοδόξου Ελληνικής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης, αντιπρόσωπος της Κοινότητας Ελλάδος, εκ των ιδρυτών της Φιλοπτώχου Αδελφότητας Ανδρών Θεσσαλονίκης (Φ.Α.A.Θ.) και μέγας ευεργέτης αυτής, ο Δημήτριος Κατούνης προσφέρει τα εισοδήματά του για τη ίδρυση ελληνικών σχολείων, την ανέγερση ναών, την ανέγερση του Νοσοκομείου της Ελληνικής Κοινότητας (Θεαγένειο), προσφέροντας δωρεάν περίθαλψη αλλά και εργασία σε πολλούς Γαλατιστέους.

Την περιουσία του μετά το θάνατό του τη διαθέτει στην Ελληνική Κοινότητα, στη Φ.Α.A.Θ., στο σχολείο της Γαλάτιστας, στο Νοσοκομείο της Σύρου, και στα δύο ανίψια του. Η είδηση του θανάτου του δημοσιεύεται στις 28 Ιανουαρίου 1884. Η ταφή του γίνεται πρόχειρα. Μετά από αντίδραση των συντεχνιών της Θεσσαλονίκης, η κηδεία του γίνεται μεγαλοπρεπώς στις 22 Φεβρουαρίου. Το 1888 η Ελληνική Κοινότητα κατασκευάζει μνημείο με τη σαρκοφάγο του σε κεντρική θέση στο Κοιμητήριο της Ευαγγελίστριας.

Το 1951 το Κοινοτικό Συμβούλιο της Κοινότητας Γαλάτιστας ονομάζει το τμήμα της επαρχιακής οδού Θεσσαλονίκης-Πολυγύρου που περνά από τη Γαλάτιστα, οδό Δημητρίου Κατούνη. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης δίνει σε μια σημαντική οδό της πόλης το όνομά του. Σήμερα ο Σύλλογος Γαλατιστέων καθιερώνει εκδηλώσεις προς τιμήν του.

Η Οδός Κατούνη όπως παρουσιάζεται μέσα από την λογοτεχνία

Ο Μανώλης Αναγνωστάκης γράφει γι? αυτήν: [Μπήκανε στα γραφεία του Κόμματος…]

Μπήκανε στα γραφεία του Κόμματος, σπάσανε τις ντουλάπες και τα συρτάρια, σκίσαν τις φωτογραφίες, αναποδογύρισαν τα έπιπλα, βρίζοντας και βλαστημώντας. Σε δυο κάρα στοιβάξαν ως απάνω τα χαρτιά και τα βιβλία και τα πήρανε. Όπως οι ρόδες τραντάζονταν από τις λακούβες, στην οδό Κατούνη, γλιστρούσανε εδώ κι εκεί από το ξεχειλισμένο φορτίο, στο δρόμο το λασπωμένο, λογιστικά τετράδια και κομματικές ταυτότητες. […]

cityportal.gr/ γράφει η Έλενα Καρακασίδου

Κατούνη, 54625, Θεσσαλονίκη Δείτε τον χάρτη