Συμπτώσεις, παράξενα ατυχήματα και θάνατοι έχουν στιγματίσει κάποιες ταινίες ως “καταραμένες”. Από τα πιο γνωστά παραδείγματα είναι η ατυχία που ακολουθεί όσους ηθοποιούς υποδύθηκαν τον “Superman”. Τίποτα όμως δε συγκρίνεται με τις ιστορίες τρόμου που ακολουθούν το έργο του Ira Levin και την θρυλική ταινία “Rosemary’s Baby”.
Ο Ira Levin και το “Μωρό της Ρόζμαρι”
Ο συγγραφέας Ira Levin ήταν ήδη επιτυχημένος όταν έγραψε το “Μωρό της Ρόζμαρι”(Rosemary’s Baby). Εβραίος, ανατρεπτικός και άθεος, ο Levin εμπνεύστηκε το φημισμένο έργο του από την έγκυο γυναίκα του σε συνάρτηση με κάποια άλλα στοιχεία της δεδομένης στιγμής. Και ποια ήταν αυτά; To άγχος κάθε μελλοντικού γονέα, η ίδρυση της Εκκλησίας του Σατανά στο Σαν Φρανσίσκο και ο προβληματισμός του περιοδικού Time το οποίο στο εξώφυλλό του έγραφε: «Είναι ο Θεός νεκρός;»
Ένα χρόνο αργότερα, η επιτυχία ήρθε με την μεταφορά του βιβλίου σε ταινία, σε σκηνοθεσία του Roman Polanski, ενός Ευρωπαίου δημιουργού που αναζητούσε το δικό του εισιτήριο για το Χόλιγουντ. Και οι κριτικές ήταν διθυραμβικές: Ο Roger Ebert έγραψε στον Πολάνσκι «ξεπερνά τον Χίτσκοκ». Η Liz Smith στο Cosmopolitan χαρακτήρισε την ταινία «απόλυτη τελειότητα». Το περιοδικό Variety επαίνεσε σχεδόν όλους τους συντελεστές: ο Πολάνσκι είχε «θριαμβεύσει». Η σταρ Mia Farrow ήταν «εξαιρετική». Η μουσική του συνθέτη Krzysztof Komeda ήταν “κορυφαία”. και ο παραγωγός William Castle «είχε διασχίσει έναν καλλιτεχνικό Ρουβίκωνα».
Λίγο αργότερα, άρχισε η κατάρα…
Η κατάρα εν δράσει
Το πρώτο θύμα της κατάρας ήταν ο Komeda. Το φθινόπωρο του 1968, ο 37χρονος Komeda βρισκόταν σε ένα πάρτι όταν έπεσε από ένα βραχώδη μέρος και βρέθηκε σε κώμα τεσσάρων μηνών. Το παράδοξο είναι ότι οι μάγισσες του Levin χρησιμοποίησαν τον ίδιο τρόπο για να σκοτώσουν τον υποψιασμένο και καχύποπτο φίλο της Rosemary στο βιβλίο. Ο Komeda δεν επανήλθε ποτέ και πέθανε στην Πολωνία το επόμενο έτος.
Τον Απρίλιο του 1969, ο παραγωγός William Castle, λόγω του άγχους από τα μηνύματα μίσους που λάμβανε συνεχώς, εμφάνισε ξαφνικά πέτρες στα νεφρά. Ενώ βρισκόταν σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο, παραληρούσε σκηνές από την ταινία και λέγεται ότι φώναξε: “Ροζμαρί, για όνομα του Θεού, πέτα το μαχαίρι!” Ο Castle ανάρρωσε, μόλις και μετά βίας, και δεν έκανε ποτέ ξανά επιτυχία στο Χόλιγουντ.
Φυσικά η “κατάρα” της ταινίας επικεντρώνεται περισσότερο στην περίπτωση της άγριας δολοφονίας της Sharon Tate, συζύγου του σκηνοθέτη Polanski. Ο Polanski είδε για τελευταία φορά την Tate τον Ιούλιο του 1969, σημειώνοντας στην αυτοβιογραφία του μια «γκροτέσκ σκέψη» που είχε τότε: «Δεν θα την ξαναδείς», έγραψε. H Tate δολοφονήθηκε βάναυσα στις 9 Αυγούστου από την οικογένεια Μάνσον, όπως και ο αγέννητος γιος τους – όλα αυτά ενώ το “Rosemary’s Baby” προβαλλόταν ακόμα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο Polanski υπήρξε μέλος μιας ισχυρής ομάδας σατανιστών και προσέφερε τη νεαρή σύζυγό του και τον αγέννητο γιο τους ως θυσία, για την ακόμα εδραιωμένη θέση του στο Χόλιγουντ και όχι μόνο. Αλλά τα πράγματα δε σταματούν εδώ.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι δολοφονίες του Μάνσον ήταν μέρος σε μια μεγάλη σατανική συνωμοσία/συμφωνία που σημείωσαν οι Beatles. Το Λευκό Άλμπουμ (The White Album) γράφτηκε σε μεγάλο βαθμό σε έναν Ινδικό διαλογισμό (με τη Mia Farrow να παρευρίσκεται εκεί). Ο τίτλος του τραγουδιού “Helter Skelter”, αν και ανορθόγραφος, ήταν γραμμένος με το αίμα των θυμάτων στον τόπο του εγκλήματος. Και, δώδεκα χρόνια αργότερα, ο Λένον δολοφονήθηκε στο δρόμο απέναντι από τη Ντακότα – το κτίριο με το αέτωμα όπου γυρίστηκε το “Μωρό της Ρόζμαρι”.
Ο Levin “ακυρώνει” το έργο του
Για το τέλος αφήσαμε τον συγγραφέα του βιβλίου,Ira Levin. Μπορεί ο Levin να μην αρρώστησε ή να είχε κάποιο ατύχημα ή κάποιο οικογενειακό του πρόσωπο να δολοφονήθηκε. Το 1968 ο γάμος του κατέρρευσε, χωρίς να γίνουν άμεσα γνωστοί οι λόγοι. Ωστόσο η επιτυχία μαζί με τις επικρίσεις τον οδήγησαν σε μία περίεργη μελαγχολία.Ο Λέβιν δεν πίστευε σε μάγισσες, διαβόλους ή κατάρες, όπως ο ίδιος έλεγε, αλλά ο φόβος αυξήθηκε μέσα του.
Σε ένα επεισόδιο του 1980 του The Dick Cavett Show, που εμφανίζεται δίπλα στον Stephen King, ο Levin κάθεται ήσυχος, σκεπτικός και ανασφαλής. «Δεν θυμάμαι να φοβάμαι καθόλου», είπε για τις παιδικές του εμπνεύσεις τρόμου. «Τώρα έχω τρομοκρατηθεί».
Το 1992, σε μια σπάνια συνέντευξη, ο Levin ομολόγησε ότι είχε «ανάμεικτα συναισθήματα για το Rosemary’s Baby», συμπεριλαμβανομένων των θρησκευτικών ενοχών. Το έργο του «έπαιξε σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή τη δημοτικότητα του αποκρυφισμού και την πίστη στη μαγεία και τον σατανισμό», παραδέχτηκε, ενώ με την ίδια ανάσα απέρριψε «όλους αυτούς τους ανθρώπους που ακούνε ανάποδα μηνύματα σε στίχους τραγουδιών και τέτοια πράγματα». Στη συνέχεια, σε μια σπάνια παραδοχή είπε: «Πραγματικά αισθάνομαι έναν βαθμό ενοχής που προώθησα αυτό το είδος παραλογισμού».
Oι πρωταγωνιστές από “ατσάλι” που λύγισαν
Tην δεκαετία του 1940, ο Kirk Alyn έγινε ο “άνθρωπος ατσάλι” σε μία ασπρόμαυρη τηλεοπτική σειρά που παρά τον χαμηλό προυπολογισμό της γνώρισε επιτυχία, ωστόσο ο Alyn δεν κατάφερε μετά το τέλος της σειράς να “σταυρώσει” κάποιον άλλο σημαντικό ρόλο. Ο Bud Collyer δάνεισε από το 1941 έως το 1943 τη φωνή του στον Superman σε μία σειρά κινουμένων σχεδίων και σε αντίθεση με τον Alyn δημιούργησε μία επιτυχημένη καριέρα. Η κατάρα τον επισκέφθηκε το 1966 όταν αποφάσισει για δεύτερη φορά να γίνει η φωνή του υπερήρωα, καθώς πέθανε λίγο αργότερα από μία απρόσμενη ασθένεια.
Επόμενος στη σειρά ήταν ο George Reeve του οποίου η επαγγελματική πορεία ως ηθοποιού βάλτωσε μετά την επιτυχία του ως Superman σε μία τηλεοπτική σειρά, η οποία προβλήθηκε για έξι χρόνια. Ο ηθοποιός αυτοκτόνησε στο σπίτι του ενώ αναφορές γίνονται και για δολοφονία από την Leonore Lemmon. Φυσικά, έχουμε την περίπτωση του Christopher Reeve ίσως του πιο διάσημου και δημοφιλή Superman στον χώρο των κινηματογραφικών ταινιών. Ο ηθοποιός κατέληξε τετραπληγικός ύστερα από πτώση από το άλογό του.
Το πιο ανατριχιαστικό παράδειγμα αποτελεί η τραγική ιστορία του Lee Quigley, o oποίος είχε την ατυχία να παίξει τον Superman ως μωρό!Πέθανε μόλις 14 χρονών καθώς δηλητηριάστηκε από εισπνοή χημικών ουσιών.
Για το τέλος αφήσαμε τον Marlon Brando, που ενσάρκωσε τον Jor-el πατέρα του υπερήρωα. Οι προσωπικές τραγωδίες που έπληξαν τον ηθοποιό αφορούσαν την δολοφονία της κόρης του από τον ετεροθαλή αδερφό της και την αυτοκτονία της δεύτερης κόρης του.
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
