«Safer/Suffer» εικαστική παρέμβαση του Βασίλη Αλεξάνδρου στη Θεσσαλονίκη

Από τις 7 Ιανουαρίου βρίσκετε σε λειτουργία η νεα μόνιμη εικαστική παρέμβαση του Βασίλη Αλεξάνδρου με τίτλο ¨Safer/Suffer¨

Ορμώμενη από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης της πανδημίας του 2020-2021, η συγκεκριμένη παρέμβαση στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στην οδό Τάσκου Παπαγεωργίου στην πρόσοψημιας οικοδομής, βρίσκεται σε λειτουργία καθημερινά τις ώρες απαγόρευσης κυκλοφορίας (21:00 – 5:00) εκείνης της περιόδου.

“Μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς / Stay home, stay suffer”, όπως λανθασμένα αλλά με περισσότερη σημασία, ανακοίνωσε η Πολιτική Προστασία με το παρεμβατικό μήνυμα στα smartphone των πολιτών της επικράτειας, με αποτέλεσμα η λέξη Safer (=ασφαλείς) να ακούγεται με τον ίδιο τρόπο που ακούγεται το Suffer (=υποφέρω).

Στις κάσες των κλειστών παντζουριών της οικοδομής, σχηματίζονται με τη χρήση μπλε φωτός, οι λέξεις Safer/Suffer σε εναλλαγή, που προκύπτει με τη χρήση των μικρών διαφορών στα γράμματα. Η μια λέξη μετατρέπεται στην άλλη και το ανάποδο, δημιουργώντας ένα λογοπαίγνιο που συνοψίζει ουσιαστικά τον προβληματισμό των ημερών: ασφάλεια που η απομόνωση στο σπίτι μας προσφέρει ή ανυπόφορη αναμονή μας σε μια παγιωμένη κατάσταση, σε μια παύση διάρκειας; Ουσιαστικά το γραπτό πλέον λογοπαίγνιο εντείνει τη συνθήκη που ο σύγχρονος πολίτης βιώνει στο καθεστώς απαγόρευσης και περιορισμού, καυτηριάζοντας την άρση διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στην ασφάλεια (safer) και την οδύνη (suffer) του εγκλεισμού.

Η ενεργοποίηση της εναλλαγής των λέξεων στην πρόσοψη της οικοδομής γίνετε κάθε φορά που κάποιος χρήστης του διαδικτύου σκανάρει ένα QR code το οποίο βρίσκεται στην βάση της οικοδομής αλλά και σε άλλα πολυσύχναστα μέρη της πόλης. Σε συνέχεια της διάδρασης δίνετε η πρόσβαση σε έναν ανοιχτό διάλογο σε μορφή chat, όπου ο καθένας μπορεί να τοποθετηθεί ανώνυμα.

Το έργο επιχειρεί να θέσει προβληματισμούς σχετικά με τα συχνά ασφυκτικά όρια που η κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχει θέσει. Μέσω του ανοιχτού διαλόγου και της ανωνυμίας, ενθαρρύνει την αφιλτράριστη τοποθέτηση πολιτών όχι απαραίτητα σε σχέση με την παρέμβαση ή την πανδημία, αλλά λειτουργώντας ουσιαστικά ως χώρος δυνατότητας ελεύθερης τοποθέτησης, ένα στοιχείο που μετά τα τελευταία γεγονότα λογοκρισίας σπανίζει.

Βιογραφικό

Ο Βασίλης Αλεξάνδρου γεννήθηκε το 1990 στη Θεσσαλονίκη. Το 2014 αποφοίτησε με άριστα από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Το 2019 ολοκλήρωσε Master «Οπτικοακουστικές Τέχνες στην ψηφιακή εποχή» με εστίαση στις Διαδραστικές Εγκαταστάσεις και τα Νέα Μέσα στην τέχνη στο τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Στο ενεργητικό του καταγράφονται μια μόνιμη εικαστική παρέμβαση σε δημόσιο χώρο «Με αφορμή το καμένο πιάνο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας» (2015), έξι ατομικές εκθέσεις «Ψηφιακή Αποπλάνηση» Γκαλερί Λόλα Νικολάου (2020) «Βραχεια Μνημη» Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (2020) «Μηχανές Ευδαιμονίας» παλαιό φρούριο, Κέρκυρα (2019), «διά βίας μάθηση» Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (2017), «οbject’sorigin, rejected» Πολιτιστικό Κέντρο Αλίμου, Αθήνα (2017) και «μητρική Γλώςσα» Γκαλερί χώρος 18, Θεσσαλονίκη (2014), καθώς και πάνω από πενήντα ομαδικές εκθέσεις. Το 2017 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Mediterranea 18 YoungArtistsBiennale “Home”, NationalGalleryofTirana, στην Αλβανία και το 2019 στην 24η BiennialofHumorandSatire στην πόλη Gabrovo της Βουλγαρίας. Από τις αρχές του 2016 διοργανώνει το site-specificproject «Ακατάλληλο Μάθημα». Έχει παραδώσει μαθήματα σεμινάρια και εργαστήρια σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και από τον Μάρτιο του 2020 είναι υποψήφιος διδάκτωρ του Ιόνιου Πανεπιστημίου, στο τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας με θέμα την πολιτική τέχνη στην ψηφιακή εποχή.Το 2020 βραβεύθηκε από την ARTWORKS και είναι Fellow στο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.