(Απόλυτα κατανοητή δήλωση που βασίζεται σε ακατανόητα επιχειρήματα)
Χρυσές αμμουδιές, σπάνια ομορφιά, ιδανικός προορισμός:
Χαλκιδική for ever ένας επίγειος παράδεισος, με χρυσές παραλίες, ειδικά αν λατρεύεις τους χώρους που συναθροίζονται υπερβολικά πολλοί άνθρωποι και βουλιάζουν από κόσμο. Η αυθεντική ερμηνεία του πατείς με πατώ σε, σε ιδανική live αναπαράσταση. Τα σαββατοκύριακα είναι το παθολογικό σύνδρομο-προορισμός των Θεσσαλονικέων.
Εκατοντάδες μικροί κολπίσκοι με ατμόσφαιρα χαλάρωσης:
Είναι ιδανικά αν έχεις για καβάντζα μια ειδυλλιακή γωνιά. Επιπλέον είναι σίγουρο ότι δεν θα σε φάει η μοναξιά. Με μαθηματική βεβαιότητα όπου και αν πας, ακριβώς πλάι σου, θα σκάσει μύτη για μπάνιο οικογένεια που θα στριγκλίζει και θα κάνει τα νεύρα σου τσατάλια. Αν περισσεύει θράσος θα σε πλησιάσουν για παρατήρηση, γιατί τους αναστάτωσες με τη παρουσία σου, γιατί φιλιέσαι, γιατί κουβαλάς το σκύλο στη θάλασσα. Εάν πάλι είσαι εσύ με την οικογένεια σου και απολαμβάνεις χαλαρά το διάβασμα του τελευταίου βιβλίου του Τσαβαρία, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως κάποιοι θα κατσικωθούν δίπλα σου με φωνές και μουσική στο διαπασών. Θα ανταλλάσουν τη σαχλαμάρα σαν μπαλάκι με ρακέτες, τινάζοντας άμμο προσπαθώντας να σύρουν κάποιον στη θάλασσα και θα χασκογελάνε όταν το κοπροσκυλο τους θα αφοδεύει εκεί που παίζουν τα παιδιά σου!
Δεν με χαλάει τίποτα:
Αν δεν σου τύχουν αγενείς, ή αν εσύ δεν τους δίνεις σημασία για να μη σου χαλά η διάθεση, είναι σίγουρο ότι θα ενεργοποιηθεί ο τρίτος νόμος του Μέρφυ. Εκεί που ιδανικά ξεφεύγεις στη γαλάζια θάλασσα κολυμπώντας, όλο και κάποιος μαλακοπίτουρας με φουσκωτό ή ταχύπλοο θα αρχίσει να σε ανησυχεί κάνοντας φιγούρες λίγα μόλις μέτρα παραδίπλα από σένα, ή από κάποιο δικό σου πρόσωπο.
Κορυφαία φιλοξενία:
Αν δεν ανήκεις στους κατέχοντες τα εξοχικά αλλά στους έχοντες (θεωρητικά) περιθώρια να επιλέξεις τη διαμονή σου, τότε το πιθανότερο είναι ότι στον παράδεισο της Χαλκιδικής θα νοικιάσεις ένα δωμά, που ο ιδιοκτήτης νομίζει ότι πρέπει να του πληρώσεις σαν «να χωρά 7 νομά». Αν κάνεις το ολέθριο σφάλμα να μην εξασφαλίσεις από πριν τη διαμονή σου, τότε σίγουρα κάποια στιγμή θα καταλήξεις σε μια καρέκλα αποκαμωμένος για να πιεις ένα ποτό. Εκεί έχεις εξασφαλισμένο με πιθανότητες περισσότερες από το να κερδίσεις το Λόττο, ότι οι εποχιακοί υπάλληλοι θα σε σερβίρουν με ύφος που μουρμουρίζει «εγώ ρε μ….. δεν θα έπρεπε να ήμουν εδώ»
Χιλιάδες Θεσσαλονικείς ξέρουν κρυφά – φιλικά – γραφικά – παραθαλάσσια ταβερνάκια:
Αυτό βέβαια που χρόνια κάνουν πως δεν ξέρουν είναι πως η πλειοψηφία από αυτά τα ταβερνίδια έχει ποιότητα και τιμές ΑΑΑΑΑΑ (ξεφωνητό που θα έβγαζε ο μέσος πολίτης αν ήξερε τι τρώει και τι πληρώνει). Οι χρεώσεις θα σε κάνουν να αισθανθείς ότι βρέθηκες στο πιο κυριλέ γκουρμέ ρεστοράν της χώρας με διακόσμιση «ταβερνάκι-πλάι-στο-κύμα». Μόνη ελπίδα να το περάσεις στο ντούκου είναι να έχουν προηγηθεί μερικά ποτά που ξεφτιλίζουν την κρίση και επιπεδοποιούν τη μνήμη.
Χιλιάδες Θεσσαλονικείς ξέρουν και τι σημαίνει επιστροφή:
Αν αμφισβητείς το νούμερο «χιλιάδες» μπορείς να τους μετρήσεις περπατώντας. Τα αυτοκίνητα των εκδρομέων όταν εγκλωβίζονται στο οδικό δίκτυο της Χαλκιδικής έχουν τη δυνατότητα να κινηθούν, με 15 πόντους το λεπτό… Αλλά δεν είναι ευγενικό να χαμογελάς σαρδόνια επειδή εσύ έχεις μηχανή και προσπερνάς τόσα απεγνωσμένα πρόσωπα. Η ερώτηση που παραμένει αναπάντητη είναι: αφού όλοι έχουν γνώση τι σημαίνει επιστροφή από Χαλκιδική, προς τι τόση απόγνωση;
Αλλά ότι και να λέμε … σαν τη Χαλκιδική πουθενά:
Αυτό ε ν νο ε ί τ α ι !!!! Ειδικά αν ΔΕΝ έχεις πάει στη παραλία του Σίμου στην Ελαφόνησο, Τσιγκράδο στη Μήλο, Πόρτο-Κατσίκι και Εγκρεμνοί στη Λευκάδα, Παχιά Άμμος στη Φαλάσαρνα, Ναυάγιο στη Ζάκυνθο, Μύρτο στη Κεφαλονιά, Ιταλίδα στα Κουφονήσια, Γιδάκι στην Ιθάκη και σε μερικές ακόμη παραλίες που δεν έρχονται άμεσα στη μνήμη μου. Αποτελεί μέγα μυστήριο της ζωής πώς ένα σωρό συντοπίτες μας, σε οποιοδήποτε παράδεισο μέσα στην επικράτεια και αν βρεθούνε στο τέλος θα πούνε την περίφημη πλέον ρήση (που εκθέτει βάναυσα τη νοημοσύνη μας): Σαν τη Χαλκιδική πουθενά…
Και προκύπτει το διαχρονικό ερώτημα, γιατί πάμε ακόμη Χαλκιδική:
Για να είμαστε ρεαλιστές, σαν τη Χαλκιδική υπάρχουν εκατοντάδες μέρη στην Ελλάδα. Αφού αυτό το ξέρουμε και επιπλέον είμαστε και γνώστες στη Χαλκιδική τι θα συναντήσουμε, τι θα μας τύχει και πώς θα επιστρέψουμε, τότε γιατί πάμε;
Μια απάντηση είναι αυτή που έδωσε κάποτε μια φίλη:
«Ορισμένα μέρη και ορισμένους ανθρώπους τα έχω εγγεγραμμένα μέσα μου στην αρχική τους αίσθηση και κατά τρόπο αναλλοίωτο κάθε φορά προσέρχομαι σ αυτά με τη χαρά της πρώτης συνάντησης. Βρίσκω πάντα κάτι αρχετυπικά δικό μου κι είμαι σχεδόν τυφλή στις όποιες αλλαγές».
Λέμε ότι κάτι κρύβει…
Μέσα στο καλοκαίρι της Χαλκιδικής κρύβονται όλα αυτά που μας έχουν λείψει τον υπόλοιπο χρόνο: το γέλιο, η ένταση και όλο το ραβαΐσι που κορυφώνεται τα βράδια. Είναι η προσωρινή είσοδος σε περίοδο διακοπών και η εβδομαδιαία έξοδος από την καθημερινότητα και τις ενοχλητικές σκέψεις. Είναι στιγμές, βλέμματα, τσακωμοί, ενδοσκοπήσεις, χαβαλέ, ξενοιασιά, που όσα χρόνια κι αν πέρασαν, όσοι παρείσακτοι και να έχουν εισβάλει, έχουν γεμίσει τις μνήμες μας.
Είναι η γειτονιά μας, η αυλή των χρωμάτων που πάντα γυρνάμε για να τη συστήσουμε στους ξένους μας και για να τη μάθουμε στα παιδιά μας. Ένα μίγμα από αναμνήσεις και συγκινήσεις. Επιμένουμε σε αυτή γιατί κάποτε υπήρξε η επιλογή της καρδιάς μας, «η παντοτινά δική μας αγαπημένη». Και αυτή είναι μια δήλωση που παραφράζοντας την, σημαίνει, πως μακριά από την αγκαλιά της αγαπημένη μας, πουθενά δεν μπορεί να νιώσουμε καλύτερα…
Y.Γ. Σαλονικιώτικη νοοτροπία:
Αυτές οι λέξεις, «παντοτινά», «δική μας» και «αγαπημένη», δηλώνουν ξεκάθαρα και το ποιόν των Θεσσαλονικιών (εμφανέστατο και διαυγή όπως είναι άλλωστε, για όλους όσους βλέπουμε να υποστηρίζουν τα πάθη τους).
… Πάντα ουτοπιστές, ψυχούλες, διαλαλούν αφελέστατα το «παντοτινά».
… Πάντα εθελοτυφλώντας και μη έχοντας μάτια για άλλη υποστηρίζουν φανατικά το «δική μας».
… Πάντα μεγαλόκαρδοι και θυμόσοφοι … δεν αποκλείουν να είναι «αγαπημένη» … και άλλων.
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
