«Σκουλήκια» στο Θέατρο Σοφούλη (τελευταίες παραστάσεις)

Μετά την επιτυχημένη παρουσίασή της τον περασμένο Μάιο, η παράσταση  Σκουλήκια του Hillel Mittelpunkt σε σκηνοθεσία Μάνου Πετούση με τους Τάσο Νούσια και Μαρλένε Καμίνσκι, επιστρέφει στο θέατρο Σοφούλη για μια ακόμα σειρά παραστάσεων από τις 24 Νοεμβρίου 2011 και για συγκεκριμένο αριθμό παραστάσεων.

«Τι είναι δικό μου; Τι δεν είναι;»
«Τι μου ανήκει; Τι όχι;»
«Τι είναι δίκαιο; Τι άδικο;»
«Όλα είναι τόσο μα τόσο απλά…»

Ο Τάσος Νούσιας και ο Μάνος Πετούσης και η βραβευμένη στο εξωτερικό Γερμανίδα ηθοποιός Μαρλένε Καμίνσκι ενώνουν με επιτυχία τις δυνάμεις τους σε αυτήν την παράσταση. Μια επιλογή συνειδητή, από τη στιγμή που η ηρωίδα έχει απαρνηθεί ακόμα και την γλώσσα του τόπου που γεννήθηκε, και προσπαθεί με ότι έχει απομείνει από αυτήν να συνεννοηθεί. Έτσι επεκτείνεται η διαφορετικότητα των δύο χαρακτήρων από τη μια, αλλά μας δίνετε η δυνατότητα  να συνειδητοποιήσουμε ότι οι διαφορές μας τελικά μπορεί και να μην είναι τόσο μεγάλες.

Το έργο πραγματεύεται τις ζωές 2 ανθρώπων άγνωστων μεταξύ τους, του Άαρον και της Μίρα. Ο Άαρον, πρώην οδηγός φορτηγών, ζει και εργάζεται στη φάρμα του Άλεξ, αδερφού της Μίρα. Ένα ατύχημα σημάδεψε τη ζωή του. Χάνει την μνήμη του και η μοίρα θέλησε να γνωρίσει τον Άλεξ. Μαζί  του αρχίζει να μαθαίνει τη ζωή από τη αρχή. Η Μίρα μια γυναίκα που έχει ζήσει τη ζωή της μέσα στον πλούτο και την πολυτέλεια, εγκατέλειψε το πατρικό της πριν 25 χρόνια. Στα παιδικά της χρόνια ο Μιχαήλ Άγγελος σημάδεψε τη ζωή της και από τότε το μόνο που ήθελε ήταν να γίνει ζωγράφος. Ο Άλεξ πεθαίνει και η Μίρα επιστρέφει στο πατρικό της τέσσερις μήνες μετά την κηδεία. Εκεί καταλαβαίνει ότι το σπίτι της έχει περάσει στα χεριά του Άαρον, φίλου και συνεταίρου του αδελφού της. Αυτό το σπίτι θα γίνει η αιτία μιας λυσσαλέας διεκδίκησης και για τους δύο. Η Μίρα χτυπημένη από μια βαριά αρρώστια επιστρέφει στο πατρικό της για να τελειώσει τη ζωή της… «όχι… για να ζωγραφίσει… όχι …για να πεθάνει…»

Η μάχη για το τι είναι δικό μου, τι δεν είναι, τι μου ανήκει, τι όχι, τι είναι δίκαιο, τι άδικο, αρχίζει να ξεδιπλώνεται. Μπορούν αυτοί οι τόσο διαφορετικοί κόσμοι να «συνυπάρξουν»; Μπορούν να ζήσουν κάτω από την ιδία «στέγη»; Δεν είναι εύκολο. Ματώνουν και οι δυο. Δυο κορμιά απογυμνωμένα μπροστά στη αποκάλυψη της προσωπικής τους αλήθειας.

Ο θάνατος, το τέλος, γίνεται η αιτία και με όπλο την τέχνη, τη ζωγραφική, τα χρώματα καταλαβαίνουν ότι όλα είναι τόσο μα τόσο απλά… «Κοίτα με βαθιά στα μάτια… νιώσε την ψυχή  μου… δώσε μου το χέρι σου και πάμε μαζί… ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ».

Συντελεστές
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΧΙΛΕΛ ΜΙΤΕΛΠΟΥΝΚΤ
Μετάφραση: Κωνσταντίνος καγιάνης
Σκηνοθεσία: Μάνος Πετούσης
Μουσική : Κωνσταντίνος Καγιάνης
Σκηνικά-Κοστούμια: Κώστας Μπλότσος
Φωτισμοί: Ανδρέας Μπέλης
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΓΙΑΝΝΗΣ
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ:  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΓΙΑΝΝΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ:  ΑΡΗΣ ΣΟΜΠΟΤΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΓΑΛΛΗΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: ART MINDS – ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΥΝΤΑΡΑΣ, ΔΑΦΝΗ ΜΟΥΣΤΑΚΛΙΔΟΥ

Παίζουν: Τάσος Νούσιας, Μαρλένε Καμίνσκι 

«Σκουλήκια» του Hillel Mittelpunkt 

INFO:
Πρώτη παράσταση: 24 Νοεμβρίου 2011
Ημέρες παραστάσεων: Τετάρτη – Κυριακή (24 Νοεμβρίου – 18 Δεκεμβρίου 2011)
Χώρος: Θέατρο Σοφούλη, Τραπεζούντος 5 και Σοφούλη
Ώρα έναρξης: 21:00
Διάρκεια: 105’
Εισιτήρια: 15€ και 12€ φοιτητικό
Κρατήσεις: 2310423925

Τελευταία παράσταση Κυριακή 18 Δεκεμβρίου

Κριτικές:

«… Βρήκα το σκηνικό σημαντικό στη λιτότητά του, αφαιρετικό αλλά και τόσο ικανοποιητικά «πλήρες» ώστε να σου ξυπνήσει τη φαντασία και να σε οδηγήσει να συνθέσεις μόνος σου τα κομμάτια που λείπουν. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το στήσιμο όλου του εγχειρήματος με έκανε να αισθανθώ έντονα πως δεν υπάρχει πιο αντιπροσωπευτικό θεατρικό ζευγάρι για το συγκεκριμένο έργο. Και είμαι σίγουρη πως η αίσθηση αυτή δεν οφείλεται μόνο στις δυνατές ερμηνείες αλλά και στη διορατικότητα του σκηνοθέτη Μάνου Πετούση να αφουγκραστεί τους ρόλους του Ισραηλινού συγγραφέα πάνω στο ζευγάρι των πρωταγωνιστών μας και να στήσει μια παράσταση με λόγο και ουσία. [Ο] Τάσος Νούσιας… κατάφερε να προσφέρει συγκίνηση και συνάμα να είναι ουσιαστικός καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου σε κάθε του κίνηση, πράξη και συναίσθημα. Η Marlene Kaminsky υποδύεται μια γυναικεία φιγούρα που εξουσιάζει, τρομάζει, επιβάλλεται και ψάχνει τρόπο να εκδικηθεί στο όνομα του αδικοχαμένου της αδερφού. Στη πραγματικότητα όμως, είναι η ίδια ένα τρομαγμένο πλάσμα που αναλώνεται σε έναν ανελέητο πόλεμο για επιβίωση και επιβολή. Απόλυτα εκφραστική, ζωντανεύει μια ηρωίδα που χωρίς τη δική της πινελιά θεωρώ πως οι λέξεις δεν θα «μιλούσαν» με αυτό το τρόπο. Πραγματικά με εντυπωσίασε…»
Κατερίνα Μαθιουδάκη, tralala.gr, Τετάρτη, 09 Μαρτίου 2011
 
«Μπορούν αυτοί οι τόσο διαφορετικοί κόσμοι να «συνυπάρξουν»; Να ζήσουν κάτω από την ιδία «στέγη», μοιραζόμενοι τα κοινά, αποδιώχνοντας τις διαφορές; Δεν χρειάζεται να διαβάσουμε πως ο Χιλέλ Μίτελπουνκτ (1949) είναι εβραϊκής καταγωγής για να αντιληφθούμε πως το έργο του δεν αγγίζει τις πλέον βαθιές ανθρώπινες σχέσεις (ακόμα και τον έρωτα) αλλά και εκτοξεύεται σε ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές σφαίρες… Οι δυο ηθοποιοί τιμούν επί μιάμιση ώρα δυο τραγικούς και τραγικά δύσκολους ρόλους.»
Λάμπρος Σκουζ, mic.gr, 10/04/2011
 
«…το έργο του Χίλελ Μίτελπουνκ «Σκουλήκια», που μετάφρασε ο Κωνσταντίνος Καγιάννης, [είναι] δυνατό, οικουμενικό, πανανθρώπινο και διαχρονικό, εξερευνά τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις ανάγκες συνάμα… Εδώ έχουμε τη διεκδίκηση, φαινομενικά τουλάχιστον, ενός σπιτιού, μιας σπιθαμής γης από έναν άνδρα και μια γυναίκα.. Η παράσταση ευτύχησε να σκηνοθετηθεί από τον Μάνο Πετούση, που έστησε ένα λιτό αλλά ατμοσφαιρικό σκηνικό, αδιαφόρησε για την εθνική ταυτότητα του τόπου, και καλά έκαμε αφού τον ήρωα- Ααρών θα μπορούσε να τον λέγανε Κώστα, Τζών, Πήτερ ή Γιουσούφ. Με σεβασμό στο κείμενο, δεν άπλωσε την παράσταση σε παραπάνω από ενενήντα λεπτά… Το μεγάλο συν βέβαια αυτής της παράστασης είναι ο Τάσος Νούσιας. Εξαιρετικός ηθοποιός. Συγκλονιστικός Ααρών, ερμηνεία-κέντημα. Αξίζει να δείτε την παράσταση…»
Παύλος Λεμοντζής, kavalanet.gr, 23 Μαϊου 2011
 
«Είναι κάποιες παραστάσεις που σε αξιώνουν θεατή ουσιαστικό στης ζωής τα σπουδαία και ξεχασμένα. Μια τέτοια είναι και τα «Σκουλήκια» του Ισραηλινού Χιλέλ Μίτελπουνκτ… Ο πρώτος άξεστος, λαϊκός, μοναχικός -καταρρίπτει τη γοητεία του τηλεοπτικού του ήρωα- αλλά ανήσυχος και καλοσυνάτος. Εκείνη καλομαθημένη, καλλιεργημένη, αλλά μόνη λίγο πριν από το τέλος. Οι δυο τους φανερώνουν και υπενθυμίζουν μέσα από τις εξαιρετικές ερμηνείες τους, αλλά και τη σκηνοθετική μαεστρία του Μάνου Πετούση, την ανάγκη συνύπαρξης και συμφιλίωσης πρώτα με τον ευατό τους και μετά με τον άλλο.»
Γ. Σ., Αγγελιοφόρος της Κυριακής, 29 Μαΐου 2011

«… Την ιστορία ζωντανεύουν στο σανίδι ο Τάσος Νούσιας (γνωστός στο ευρύ κοινό ως πρόεδρος της επιτυχημένης τηλεοπτικής Σπιναλόγκας) και η Γερμανίδα Μαρλένε Καμίνσκι. Ενσαρκώνουν πειστικά και εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους δυο πλάσματα τσακισμένα, που κατά βάση αυτό που αναζητούν είναι κάποιο αγκυροβόλειο ν’ αράξουν, κάπου να πιασοτύν, μόνο που είναι υπερβολικά εγωκεντρικά για να το παραδεχτούν.»
Σάββας Πατσαλίδης, Αγγελιοφόρος της Κυριακής, 2 Ιουλίου 2011

«… Το έργο του Μίτελπουνκτ βρήκε άξιους ερμηνευτές στον Τάσο Νούσια και τη Μαρλένε Καμίνσκι. Ο Νούσιας έδωσε έναν εσωστρεφή Άαρον που εξέπληττε με την αλήθεια και το βάθος των συναισθημάτων του και την αγάπη του για τη ζωή. … Η Γερμανίδα Μαρλένε Καμίνσκι, δυνατή και πειθαρχημένη ηθοποιός που δούλεψε με σημαντικούς καλλιτέχνες στην Ευρώπη, απέδωσε τον διττό χαρακτήρα της Μίρα, από τη μια ενοχλητικά σνομπ και προσβλητική και από την άλλη ευαίσθητη, γεμάτη αγάπη και δύναμ στην αδυναμία της. …»
Γιάννα Τσόκου, Anatolia alumnus, τεύχος 21, Ιούνιος – Αύγουστος 2011