Σοφία Βόικου (συγγραφέας)

Η συγγραφέας από τη Θεσσαλονίκη, που από το πρώτο της κιόλας μυθιστόρημα βρέθηκε στις λίστες των best-sellers, μας μιλά για το τελευταίο της βιβλίο «Το ταξίδι της φωτιάς» και για την πορεία της λογοτεχνίας τις ημέρες της κρίσης.

Πότε θυμάστε να πρωτοανακαλύπτετε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, γράφω… Σκέψεις, ημερολόγια, μικρά διηγήματα. Από όλα αυτά όμως, τίποτα δεν θεωρούσα αξιόλογο για δημοσίευση. Ωστόσο, πάντα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η ιδέα να γράψω ένα μυθιστόρημα. Η ιδέα αυτή ωρίμασε ένα καλοκαίρι στη Χαλκιδική κι εκεί άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά το πρώτο μου βιβλίο, «Το Κόκκινο Σημάδι».

Η Θεσσαλονίκη αποτελεί μια πόλη που επιλέξατε να ζείτε και να δημιουργείτε, ή απλά είναι η πόλη που έτυχε να ζείτε; 
Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω. Είναι όλες μου οι μνήμες. Δυστυχώς όμως, ανακαλύπτω ότι πολύ συχνά γίνεται μια πόλη μίζερη, που αρνείται να ανοιχτεί στον έξω κόσμο, που γκρινιάζει και πάντα της φταίνε οι άλλοι. Παρ?όλα αυτά, η ζωή μου είναι άμεσα συνυφασμένη με την πόλη αυτή και δεν μπορώ να μην την αγαπάω.

Πιστεύετε ότι ο Έλληνας έχει στενή σχέση με το βιβλίο;  Δυστυχώς όχι και γι?αυτό ευθύνονται πολλοί παράγοντες: η οικογένεια, το σχολείο, η πολιτική της επίσημης Πολιτείας για το βιβλίο, τα ΜΜΕ που δεν το προβάλουν όπως θα έπρεπε. Υπάρχει όμως, ένα πιστό αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα που αν και είναι αναλογικά μικρό με άλλες χώρες της Ευρώπης, διαβάζει συστηματικά και ενδιαφέρεται για τις εξελίξεις στον ελληνικό εκδοτικό χώρο καθώς και για τις νέες κυκλοφορίες.

Η κρίση επηρεάζει το βιβλίο;
Σαφέστατα. Όταν κάποιος αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, το βιβλίο δεν θα είναι στις άμεσες προτεραιότητες του. Από την άλλη όμως, το βιβλίο είναι από τους πιο οικονομικούς τρόπους διασκέδασης. Πιστεύω ότι εκείνοι που λατρεύουν το διάβασμα, θα συνεχίσουν να ταξιδεύουν με ένα βιβλίο, ακόμα και αν το έχουν πάρει από τα ράφια κάποιας δανειστικής βιβλιοθήκης.

Υπάρχει κάτι που προσπαθείτε να περάσετε, μέσα από τα βιβλία σας, στους αναγνώστες; 
Συνειδητά, όχι. Δεν μου αρέσει ούτε να δίνω συμβουλές ούτε να επιβάλλω τις ιδέες μου. Με ενδιαφέρει όμως, να χαρίσω στους αναγνώστες ένα ταξίδι. Το «Κόκκινο σημάδι» είναι ένα ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο, το «Ταξίδι της φωτιάς» είναι ένα ταξίδι προς την αυτογνωσία, προς την γνώση του αληθινού μας εαυτού και την αποδέσμευση μας από όλα τα βαρίδια που εμποδίζουν την προσωπική μας ανάπτυξη.

Θα θέλατε να δείτε τη μεταφορά των βιβλίων σας στη μικρή οθόνη;
Θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα κολακευτικό για ένα συγγραφέα να δει κάποιο βιβλίο του να «ζωντανεύει» στην οθόνη. Ωστόσο, το όλο εγχείρημα εμπεριέχει πολλούς κινδύνους: πώς θα αποδοθεί στο σενάριο, η σκηνοθετική ματιά, η επιλογή των ηθοποιών κλπ, κλπ. Τις περισσότερες φορές, το κοινό απογοητεύεται από τη μεταφορά ενός βιβλίου στην οθόνη, γιατί έχει χαθεί η μαγεία που υπήρχε μέσα στις σελίδες. Όμως σίγουρα κάτω από κάποιες προϋποθέσεις, αν γινόταν μια τέτοια πρόταση, θα το έβλεπα θετικά το όλο εγχείρημα.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Λατρεύω τον Καζαντζάκη, τόσο για την ιδιόμορφη γραφή του όσο και για τις ιδέες που πρεσβεύει μέσα από το συνολικό του έργο. Από ξένους συγγραφείς, μου αρέσει επίσης πολύ ο Irvin Yalom, με το σύνδεση ψυχολογίας – λογοτεχνίας που έχουν όλα τα έργα του.

Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα συγγραφέα;
Ένας καλός συγγραφέας είναι πάντα ένας καλός συγγραφέας, είτε είναι άντρας, είτε γυναίκα. Σε γενικές γραμμές όμως, πιστεύω ότι υπάρχουν διαφορές λόγω της διαφορετικής ψυχοσύνθεσης τους.

Ετοιμάζετε κάτι στο άμεσο μέλλον; Υπάρχουν σχέδια για το άμεσο μέλλον, τα οποία όμως δεν μπορώ να σας αποκαλύψω ακόμα. Τον πρώτο λόγο, έχει ο εκδοτικός οίκος.

Σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας.
Κι εγώ σας ευχαριστώ