Σπίθα στη Θάλασσα (2023) | Κριτική

Σπίθα στη Θάλασσα (Zeevonk). Δραματική περιπέτεια, βελγικής και ολλανδικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Ντομίν Χέιγκε, με τους Σάαρ Ροζίερς, Χίλντε ντε Μπέρντεμεκερ, Βαλεντίν Ντένενς κ.ά.

Τρυφερό δράμα, για την απώλεια και το πένθος, την επιβίωση και την τιμή του ονόματος, στο ντεμπούτο του Ντομίν Χέιγκε, που μαζί με την αδελφή του, Γουέντι Χέιγκε, η οποία έγραψε το σενάριο, κέρδισε το χειροκρότημα στην τελευταία Μπερλινάλε, απ’ όπου η ταινία έφυγε και με Ειδική Μνεία στο τμήμα Generation Kplus.

Τα αδέλφια Χέιγκε, έχοντας βιώσει και τα ίδια την εμπειρία της απώλειας, θα παραδώσουν ένα ιδιαίτερο συγκινητικό ψυχολογικό δράμα, που θα τρυπώσει σίγουρα στις καρδιές των θεατών.

Η Λένα, μία δωδεκάχρονη, που απολαμβάνει μια ξένοιαστη και χαρούμενη εφηβική ηλικία δίπλα στη θάλασσα με την οποία έχει μάθει να ζει μαζί, θα χάσει τον πολυαγαπημένο πατέρα της, όταν ναυαγήσει το ψαροκάικό του. Μαζί του θα χαθούν και δύο μέλη του πληρώματος. Κι ενώ έχουν αρχίσει να ακούγονται λόγια για ευθύνη του πατέρα της για το ναυάγιο, η οργή της Λένα κατευθύνεται προς μία νέα αποστολή, να κυνηγήσει ένα θαλάσσιο τέρας που πιστεύει ότι είναι υπεύθυνο για την απώλεια του πατέρα της.

Ο Χέιγκε, θα φτιάξει ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο μιας εφήβου, με φόντο τη θλίψη, επενδύοντας στη χαρισματική ενέργεια της νεαρής πρωτοεμφανιζόμενης πρωταγωνίστριας Σάαρ Ροζίερς.

Η ηρωίδα θα πρέπει να διαχειριστεί κάτι, που δεν είχε φανταστεί ποτέ και λόγω της ηλικίας της, την απώλεια, αλλά και τις επικρίσεις για τον πατέρα της. Μέσα στο πένθος της, που δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί ένα παιδί, παρόλο που είναι περικυκλωμένη από κόσμο, ξαφνικά και ανεξήγητα αισθάνεται μόνη, παρεξηγημένη και έχει την αίσθηση της προδοσίας, από ανθρώπους που δεν περίμενε. Η Λένα βυθίζεται στην άρνηση, κυριεύεται από θυμό και προσπαθεί να παλέψει με τον περίγυρο και τους δικούς της εφιάλτες, κατασκευάζοντας στο μυαλό της ένα φανταστικό τέρας της θάλασσας, που θα καθαρίσει το όνομα του πατέρα της. Η πεποίθησή της ότι υπάρχει ένα θαλάσσιο τέρας την οδηγεί στη δημιουργία ενός φανταστικού κόσμου, που τονίζεται και από τον ηχητικό σχεδιασμό της ταινίας. Ένας φανταστικός κόσμος μέσω του οποίου μπορεί να αποδράσει από την θλιβερή πραγματικότητα.

Αν ο Χέιγκε είχε συνδέσει καλύτερα τις σκηνές του δράματος με εκείνες της φαντασίας και είχε ρετουσάρει καλύτερα το ψυχρό σκηνικό όπου διαδραματίζεται η ιστορία, θα είχε φτάσει ένα επίπεδο παραπάνω, όπως κατάφερε η νεαρά Σάαρ Ροζίερς, με την αφοπλιστική και ειλικρινής ερμηνεία της.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένας ψαράς σκοτώνεται, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, σε ναυάγιο στη Βόρεια Θάλασσα κι ο κόσμος σιωπηλά τον κατηγορεί ως υπαίτιο καθώς στη βάρκα επέβαιναν και άλλα δύο άτομα. Η έφηβη κόρη του, Λένα, που τον υπεραγαπούσε, θεωρεί πως το ναυάγιο δεν μπορεί να ήταν ατύχημα, αλλά κανείς δεν την πιστεύει, ούτε καν η κολλητή της. Εκείνη, όμως, είναι αποφασισμένη να αποδείξει πως ο πατέρας της δεν ευθύνεται και πως υπάρχει ένα τεράστιο, άγνωστο πλάσμα στη θάλασσα.

Cinema | Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ – Χάρης Αναγνωστάκης