Σπύρος Μαλγαρινός (Ποιητής)

O Σπύρος Μαλγαρινός έδωσε συνέντευξη στην Μαρία Κενανίδου και το περιοδικό CITY.

Ποιητής o Σπύρος Μαλγαρινός που ζει κι εργάζεται στην Καβάλα. Το βιβλίο «Εμπνοή» είναι το πρώτο του ποιητικό βιβλίο και κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2012.
Για τα 34 Ποιήματα της «Εμπνοής», γράφει: Αντλούν τη ζωή τους από την ομίχλη της λογικής κι αφήνονται να βρουν μόνα τους τον ήλιο. Να περικυκλώσουν τη σιωπή και να διαγράψουν την καμπύλη της έντασης και του ανεκπλήρωτου. Άνθρωποι σε απόγνωση, αυτοί που ζουν μια δεύτερη νιότη, ήρωες κι αντιήρωες που χτίζουν τον δικό τους μύθο, ρωγμές που συνεχίζονται και τυραννούν. Μάτια που αρνούνται να κάνουν το γνωστό ταξίδι, ανάγκες που διαποτίζονται από σπαραγμούς και δεν προφταίνουν να υλοποιηθούν. Λέξεις που τρέχουν πανικόβλητες, ψευδαισθήσεις και φιλαρέσκειες που σκοτώνουν την ύπαρξη. Όλα οδηγούνται σ’ ένα όνειρο : «Αυτή η αγάπη/Έμεινε στο ένα δέκατο/Του δρόμου της/Μα έχει συνείδηση/Πιο ισχυρή από εμάς».

Τι ακριβώς σημαίνει για σένα η λέξη «εμπνοή» και γιατί επέλεξες τον τίτλο αυτό για την πρώτη σου ποιητική συλλογή;
Εμπνέομαι, διεγείρομαι, αναπνέω ρουφώντας τη μεγαλύτερη ηδονή, ψάχνω να βρω την υπέρβαση και να επανέλθω. Αποφεύγω την εσωστρέφεια κι ελπίζω. Πλοηγούμαι, αποφασίζοντας να σπάσω τα τείχη εντός μου, δίχως ν’ αλλοτριωθώ. Η «Εμπνοή» είναι ένα δυνατό φύσημα ανέμου, ανακυκλιζόμενο, περιπετειώδες. Ένας χώρος ονείρων, μαρτυριών, όπου οι λέξεις χορεύουν. Επειδή στην καθημερινότητα που ζούμε, βρίσκεται πολλές φορές στο περιθώριο, χρησιμοποίησα αυτόν τον τίτλο.

Ποιες οι εκκινήσεις των ποιημάτων σου; Τι μπορεί να σε εμπνεύσει;
Άνθρωποι σε απόγνωση, αλλά που έχουν ταυτόχρονα εύρος. Επικαλύψεις που διαμορφώνουν ζωτικά ψεύδη. Στιγμές που έρχονται άξαφνα και προκαλούν ένταση. «Το μάτι αφουγκράζεται», για ν’ αναφέρω το σπουδαίο ποίημα του Εκουαδοριανού Ulises Estrella. Ρωγμές που άνοιξαν, ενώ δεν περιμέναμε. Αντιήρωες που αχρηστεύουν εκτιμήσεις μεγάλου διαμετρήματος. Και σίγουρα δύο άστρα που θα υψώνουν την αγάπη πάνω απ’ τα ερείπια. Νιώθω τους στίχους να είναι άγρια, ανήμερα στοιχεία, διψασμένους για επιβίωση σε ταραγμένα νερά. Το ποίημα έχει αφετηρία κάθε γεγονός που επιδρά μέσα μας μ’ έναν τρόπο μοναδικό. Είναι μία έκπληξη σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Και μόνο η επεξεργασία του το μεταμορφώνει. Έτσι ο αναγνώστης το βιώνει σαν κινηματογραφικό πλάνο.

Ποιες οι σχέσεις ποιητή-κειμένου-αναγνώστη στο έργο σου; Επιλέγοντας τη σκακιστική διάλεκτο, συνήθως ο ποιητής είναι ο βασιλιάς, το κείμενο η σκακιέρα κι ο αναγνώστης η ωραία βασίλισσα. Δύσκολο να διακρίνει κανείς ποιος έχει τον έλεγχο. Το υγιές θα ήταν ν’ απελάσουν τον εγωισμό τους και να ταξιδέψουν μαζί. Απογυμνωμένοι, ευφρόσυνοι, δίχως αλαζονεία. Ως τρεις ανθρώπινες διαστάσεις. Ο ποιητής πρέπει να είναι διαρκώς σκληρός με τον εαυτό του. Επειδή όμως είναι δύσκολο να θριαμβεύσει η ουτοπία, αποδέχομαι τη δοκιμασία και την παλινδρόμηση της σχέσης. Άλλωστε όλοι θέλουμε να νιώθουμε ηθοποιοί σ’ ένα έργο όπου οι ρόλοι μοιράζονται με δημοκρατικό τρόπο.

Ποιο ρόλο θα μπορούσε να έχει η ποίηση σήμερα και ποια τελικά η σχέση της με τη σύγχρονη πραγματικότητα;
Η ποίηση είναι αδύνατο να χωρέσει στο μολυσμένο αέρα των σαλονιών, να είναι εραστής του καθωσπρεπισμού και στρατιώτης της ιδιώτευσης. Είναι από την φύση της αντιεξουσιαστική. Οφείλει να είναι πλημμυρισμένη από ανιδιοτέλεια κι ακουστική εγκαρδιότητα. Να στοχάζεται απ’ την ομίχλη των κοινωνικών προβλημάτων και ν’ αντλεί φως. Αν ξεπεράσει ο ποιητής την μέγιστη αγάπη προς το εγώ του, θα μπορέσει να δει τις πραγματικές αξίες του πολιτισμού μας. Θα κατανοήσει τον πόνο των απελπισμένων και θα συμπορευτεί με το δίκιο τους. Επιπλέον, αν η ποίηση δεν βρίθει τρυφερότητας και χιούμορ, χάνει την αξία της κι ευνουχίζεται.

Ποιοι είναι οι ποιητές ή οι λογοτέχνες γενικότερα που σε σημάδεψαν;
Στα εφηβικά χρόνια μεγάλωσα με τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη. Ήταν η απόδραση απ’ τη συμβατική λογοτεχνία. Αργότερα, αφέθηκα στην «Τέταρτη διάσταση» του Ρίτσου. Αρκετά έργα του είδα ν’ ανεβαίνουν στο σανίδι ως μονόλογοι ή με μορφή θεατρικού αναλογίου. Ο Ανδρέας Εμπειρίκος μού έδωσε αρίφνητη ενέργεια κι απελευθερωτική δύναμη. Στο βιβλίο μου υπάρχει το πεζό ποίημα «ΚΑΒΑΛΑ», αφιερωμένο σ’ αυτόν. Ο Pablo Neruda με τις «Στοιχειακές Ωδές» του. Ο Vladimir Mayakovsky με τις φουτουριστικές του εξάρσεις. Τα θεατρικά έργα του Henrik Ibsen. Ο Alberto Moravia με το «Εγώ κι αυτός». Οι κλασικοί Ρώσοι συγγραφείς, με το ασύγκριτο ταλέντο τους στη δημιουργία χαρακτήρων. Ο Lawrence Ferlinghetti με την απλότητά του.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου; Αναμένεται η επόμενη έκδοση;
Μες στο 2013 φιλοδοξώ να εκδώσω δύο νέα ποιητικά βιβλία. Το πρώτο θα έχει τίτλο «Σκακιστική Πολιτεία». Πρόκειται για 16 ποιήματα επηρεασμένα από τον κόσμο του πνευματικού αυτού αθλήματος. Επεκτείνονται πέραν της εμπειρίας τους στα 64 τετράγωνα κι ευελπιστούν να συνομιλήσουν με την πραγματικότητα. Το δεύτερο – δεν έχω σκεφτεί ακόμα όλη τη δομή του – θα περιλαμβάνει ποιήματα αφιερωμένα, ως επί το πλείστον, σε αξιολάτρευτα πρόσωπα.
 
info:
Σπύρος Μαλγαρινός «Εμπνοή»
εκδόσεις Ιδάλγος
email: epihartou@gmail.com