Το «Φαίδρας έρως» της Σάρα Κέιν είναι μια σπλάτερ παρωδία αρχαίας τραγωδίας, στην οποία όλα ξεφτελίζονται, δεν μένει τίποτα όρθιο, κανένα ιερό και όσιο –χυδαίος ρεαλισμός. Με ένα φινάλε αποκορύφωμα του ό,τι να ‘ναι. Και αυτό το έργο είναι -λέει- μια μοντέρνα εκδοχή της «Φαίδρας» του Σενέκα. Η ρωμαϊκή παρακμή συναντά, υψωμένη εις το τετράγωνο, τη σύγχρονη παρακμή. Αυνανισμοί, μύξες και σπέρμα, βρισίδια, βαριεστημένες πίπες και αντί για γαμήσια βιασμοί. Και οι ηλίθιοι, οι σημερινοί ηλίθιοι να βρίσκουν νοήματα (διακειμενικά) σε όλα αυτά τα σκατά… Είμαι σίγουρος ότι αν ζούσε η Σάρα Κέιν θα τους έφτυνε κατάμουτρα την περιφρόνησή της που θέλουν -σώνει και καλά- να ευπρεπίσουν τα σκατά… Αλλά, δυστυχώς για αυτούς, είναι νεκρή και τώρα μπορούν να λένε τις παρλαπίπες τους και να χέζουν πάνω στον τάφο της… Σαν να το ήξερε πως έτσι θα έκαναν και τους άφησε σαν καθίκι τα έργα της (όπως λέμε παρακαταθήκη), να τ’ ανεβάζουν όπως νομίζουν –«έτσι είναι, μαλάκες, αν έτσι νομίζετε». Παλιομαλάκες, κρετίνοι, καμένα μυαλά, από κούνια χαμένοι –κούνια που σας κούναγε… Τι άλλο χειρότερο να τους κάνει για να ξεκάνει το αισθητικό κριτήριο τους οριστικά; Ας πρόσεχαν. Βρήκε ανταπόκριση άμεση, χωρίς δεύτερη σκέψη, ούτε και πρώτη εδώ που τα λέμε, σε όσους μισούν, μισούν και φθονούν αυτούς που ξεχωρίζουν από το πλήθος και ζουν, χωρίς καν να το επιδιώξουν, μεγάλα πάθη και μεγάλα λάθη και πεθαίνουν γι’ αυτά… Και το μόνο που βλέπουν οι εκπρόσωποι των όχλων σε αυτά, είναι παραβάσεις της κοινής ηθικής και της κοινής λογικής, γαμήσια και χύσια… Μια σεξομανιακή εμμονή που ξεφτελίζει την Αγία Βασιλική Οικογένεια αλλά και την κάθε οικογένεια… Ποιος γαμάει ποια… Ποια γαμιέται με ποιον και πληγώνει έναν άλλον… Ποια γαμιέται από ποιον και πληγώνεται… Ποια βιάζεται από ποιον… Έρωτας με το στανιό… Για να έχουμε να λέμε –εξτρίμ ιστορίες στο λαό… Μαλακίες μεταμοντέρνες μετά τον Μεγάλο Κορεσμό… Αφού, έτσι κι αλλιώς, όλα έχουν ειπωθεί,… Και όλα έχουν γίνει –και τα χειρότερα… Και τα χειροτερότερα… Σκατά και απόσκατα –στα μούτρα σας, μαλάκες. Και χύσια στα σεπτά στόματα της Ερωτευμένης / Βασίλισσας / Μάνας / Μητριάς και του ιερέα που εξομολογεί τον Ιππόλυτο στη φυλακή και του παίρνει πίπα… Και βιασμοί, ξανά και ξανά… και φονικά… και λυντσαρίσματα… Κουβέντα να γίνεται… για να προκαλούμε εντάσεις και αντιδράσεις του όχλου… Για να πάμε τα πράγματα στο μη παραπέρα…
Το «Φαίδρας έρως» δεν είναι έργο, με συγχωρείς, είναι μια άσκηση προκλητικής μεταγραφής σε ένα εργαστήριο δημιουργικής γραφής. Είναι μια μαλακία και μισή… Που εσύ την πήρες σοβαρά… και την ανέβασες σοβαρά στη σκηνή, σε παράσταση… Δεν φταίει το κείμενο, εσύ είσαι γελοίος… Μα είναι δυνατόν, να είσαι τόσο μαλάκας! Θέλεις να πάρω κι εγώ και να διασκευάσω σε πορνοδιαστροφική παρωδία την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή; Να βάλω τον Κρέοντα να πηδάει παρά φύση (από τον κώλο) την ανιψιά του που του αντιστέκεται, μέσα στην σπηλιά που την έχουν φυλακισμένη και να μπαίνει ο γιος του ο Αίμονας και να βλέπει το θέαμα και να φρίττει με τον βιασμό της μνηστής του από τον πατέρα του και έξαλλος να πηγαίνει και να παίρνει πίπα από τον τυφλό Τειρεσία και εκεί να μπαίνει η μητέρα του και να βλέπει το θέαμα και χάνοντας τα λογικά της να πηγαίνει στο πτώμα του Πολυνείκη και να τρώει τις σάπιες σάρκες του και να σηκώνεται σαν ζόμπι και να περιφέρεται σαν νεκρή-ζωντανή και να συναντά την Ισμήνη και να την δαγκώνει στο λαιμό για να την κάνει ζόμπι κι αυτή… Το σοκ πάνω στο σοκ… Και ο απόλυτος εξευτελισμός όλων από όλους… Και του κοινού, που σαν χύδην όχλος, αφού έχει βαρεθεί τόσα χρόνια αυτά τα Υψηλά Πρόσωπα και τα Σπουδαία Έργα, τώρα παρακολουθεί το θέαμα και γιουχάρει αλλά και γουστάρει… Ορίστε πάρτα, μαλάκα… Στα μούτρα σου χύμα, μαλάκα… Ε μαλάκα…
* Με αφορμή την παράσταση «Blasted» της Σάρα Κέιν σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη στο ΚΘΒΕ
sz@citymedia.gr
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
