Στα βάθη του Σηκουάνα (2024)| Κριτική ταινίας Ελισσαίος Βγενόπουλος
Στα βάθη του Σηκουάνα
Sous la Seine / Under Paris
Ο άνθρωπος και η διασύνδεση των οικοσυστημάτων
Αν δεν μάθουμε τα παιδιά μας να αγαπούν τα πουλιά, τα λιβάδια, τις θάλασσες και τα βουνά κάθε προσπάθεια διαπαιδαγώγησης θα είναι μάταιη, άσκοπη και ανάπηρη. Όταν μπορέσουμε να συναντηθούμε με τη φύση και ακολουθήσουμε το ρυθμό της, θα έχουμε κάνει μια καλή αρχή.
Η ταινία «Στα βάθη του Σηκουάνα», που προβάλλεται στο Netflix, ξεκινά με μια σκληρή απεικόνιση της περιβαλλοντικής υποβάθμισης στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου ερευνητές που επιβαίνουν σε ένα πλοίο ερευνούν το Great Pacific Garbage Patch, μια κολοσσιαία μάζα πλαστικών απορριμμάτων τρεις φορές το μέγεθος της Γαλλίας. Πρωταρχική αποστολή τους, ωστόσο, δεν είναι η ρύπανση αλλά η μελέτη καρχαριών, έναν από τους οποίους έχουν προηγουμένως μαρκάρει με πομπό.
Μόνη επιζήσασα η Σοφία
Η αφήγηση παίρνει δραματική τροπή όταν οι ερευνητές καταδύονται για να παρατηρήσουν τον μαρκαρισμένο καρχαρία και με τρόμο διαπιστώνουν ότι έχει αυξηθεί κι έχει φτάσει το τρομακτικός μήκος 7 μέτρων – μια αφύσικη αύξηση από τα αρχικά 2,5 μέτρα. Αυτή η ανωμαλία παραπέμπει στις ολέθριες συνέπειες της ρύπανσης και στις ακούσιες επιπτώσεις που μπορεί να έχει στη θαλάσσια ζωή. Η μεταμόρφωση του καρχαρία από ένα δείγμα με ετικέτα σε ένα τερατώδες αρπακτικό γίνεται εμφανής καθώς καταβροχθίζει τους ερευνητές. Η μόνη επιζήσασα, η Σοφία, μένει τραυματισμένη από την εμπειρία.
Η γαλλική ταινία «Στα βάθη του Σηκουάνα» (Sous la Seine) σε σκηνοθεσία Ζαβιέ Ζανς, παρουσιάζει μια ανατριχιαστική και απροσδόκητη εκδοχή του κλασικού είδους τρόμου με καρχαρίες, μεταφέροντας τον τρόμο από την απέραντη έκταση του ωκεανού στην εμβληματική και πολυσύχναστη πόλη του Παρισιού.
Κάτω από την επιφάνεια, ελλοχεύει κίνδυνος
Μετά την εισαγωγική σκηνή μεταφερόμαστε τρία χρόνια αργότερα, στο καλοκαίρι του 2024, και η γαλήνια εικόνα του Παρισιού αντιπαραβάλλεται με την επικείμενη απειλή που κρύβεται κάτω από τα νερά του Σηκουάνα. Η πόλη, στολισμένη με το ιστορικό και πολιτιστικό της μεγαλείο, πρόκειται να φιλοξενήσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα τριάθλου για πρώτη φορά στον ποταμό. Το γεγονός αυτό συμβολίζει τις συνεχείς προσπάθειες του Παρισιού να αποκαταστήσει την καθαριότητα του Σηκουάνα και να τον εντάξει στην έντονη ζωή της πόλης. Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια, ελλοχεύει κίνδυνος, καθώς ο ίδιος τερατώδης καρχαρίας από τον Ειρηνικό έχει βρει το δρόμο του στο ποτάμι, αποτελώντας σοβαρή απειλή για τους πολίτες και τους επισκέπτες της πόλης του φωτός.
Η Σοφία, μια ολοκληρωμένη και αξιοσέβαστη πλέον επιστήμονας που εξακολουθεί να στοιχειώνεται από την προηγούμενη συνάντησή της με το θηρίο και τις τρομερές απώλειες, μαθαίνει για την παρουσία του καρχαρία από τη Μίκα, μια φλογερή νεαρή περιβαλλοντική ακτιβίστρια. Η ανακάλυψη του καρχαρία στον Σηκουάνα σηματοδοτεί τις ανεξέλεγκτες επιπτώσεις των ανθρώπινων ενεργειών στη φύση, ενισχύοντας το υποκείμενο οικολογικό μήνυμα της ταινίας.
«Η φύση δεν κάνει τίποτα ούτε ατελές ούτε μάταιο»
Για να αποτρέψουν μια καταστροφή κατά τη διάρκεια του τριάθλου, η Σοφία πρέπει να συνεργαστεί με τον Aντίλ, τον διοικητή της αστυνομίας που είναι υπεύθυνος για την περιοχή του Σηκουάνα. Ο ρόλος του Αντίλ είναι κρίσιμος, καθώς αντιπροσωπεύει τη ρεαλιστική και προστατευτική προσέγγιση της αστυνομίας για την προστασία της πόλης. Η δυναμική μεταξύ της Σοφία, του Αντίλ και της Μίκα και καθοδηγεί την κεντρική αφήγηση της ταινίας, συνδυάζοντας την επιστημονική εφευρετικότητα, τον νεανικό ακτιβισμό και την εξουσιαστική δράση για την καταπολέμηση της απειλής που διαφαίνεται. Γιατί η Σοφία αισθάνεται αυτό που ο Αριστοτέλης μας άφησε παρακαταθήκη «Η φύση δεν κάνει τίποτα ούτε ατελές ούτε μάταιο».
Η ταινία μας εντυπωσιάζει με την ρεαλιστική απεικόνιση του σασπένς και του τρόμου, ενσωματώνοντας επιδέξια το αστικό τοπίο του Παρισιού με τον αρχέγονο φόβο μιας επίθεσης καρχαρία. Ο Σηκουάνας, που συνήθως συνδέεται με τον ρομαντισμό και την ηρεμία, μετατρέπεται σε αρένα τρόμου και επιβίωσης.
Η σκηνοθεσία του Γιανς εξασφαλίζει ότι το κοινό βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση, αντιπαραβάλλοντας την ομορφιά του Παρισιού με την απειλή που παραμονεύει κάτω από τα νερά του. Η κινηματογράφηση αποτυπώνει τη γοητεία της πόλης, ενώ ταυτόχρονα προκαλεί μια αίσθηση κλειστοφοβικής έντασης καθώς οι χαρακτήρες περιηγούνται στα σκοτεινά βάθη του ποταμού.
Το «Στα βάθη του Σηκουάνα» εμβαθύνει επίσης στο ψυχολογικό τραύμα που βιώνει η Σοφία, προσθέτοντας ένα επίπεδο βάθους στον χαρακτήρα της. Το ταξίδι της από μια τραυματισμένη επιζήσασα σε μια αποφασισμένη προστάτιδα της πόλης της αναδεικνύει θέματα ανθεκτικότητας και λύτρωσης. Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ της Σοφίας, της Μίκα και του Αντίλ είναι καλοδουλεμένες, με τον κάθε χαρακτήρα να φέρνει στο προσκήνιο τη μοναδική του οπτική και εμπειρία.
Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Ζαβιέ Ζανς και πρωταγωνιστούν οι Μπερενίς Μπεζό, Νασίμ Λίες, Λέα Λεβιάν, Αν Μαριβάν.
Το περιβαλλοντικό μήνυμα της ταινίας είναι σαφές και συναρπαστικό, προτρέποντας μας να προβληματιστούμε σχετικά με τις συνέπειες της ρύπανσης και τη διασύνδεση των οικοσυστημάτων. Ο τερατώδης καρχαρίας χρησιμεύει ως μεταφορά για την αντίδραση της φύσης στην ανθρώπινη αδιαφορία, τονίζοντας την ανάγκη για άμεση δράση για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών ζητημάτων.
«Στα βάθη του Σηκουάνα» είναι μια προκλητική ταινία που συνδυάζει με ενδιαφέροντα, αν και δεν γνωρίζουμε κατά πόσο ευσταθούν επιστημονικά, στοιχεία τρόμου, θρίλερ και περιβαλλοντικού σχολιασμού. Το μοναδικό σκηνικό της, η ισχυρή ανάπτυξη των χαρακτήρων της και το καίριο μήνυμά της την καθιστούν μια αξιοπρόσεκτη προσθήκη στο είδος. Φέρνοντας τον τρόμο της βαθιάς θάλασσας στην καρδιά του Παρισιού, ο Χαβιέ Γιανς όχι μόνο διασκεδάζει αλλά και προκαλεί μια αναγκαία συζήτηση για τον αντίκτυπο των ανθρώπινων ενεργειών στον φυσικό κόσμο.
Ένα must-watch για τους λάτρεις του τρόμου
Αυτή η γαλλική ταινία, είναι ένα must-watch για τους λάτρεις του τρόμου και των περιβαλλοντικών δραμάτων. Βλέποντας την ταινία αν έχουμε στο μυαλό μας τα λόγια του Κουστώ «Το νερό και ο αέρας, τα δύο ζωτικά ρευστά από τα οποία εξαρτάται όλη η ζωή, έχουν γίνει παγκόσμιοι σκουπιδοτενεκέδες», καταλαβαίνουμε πως η Φύση δεν δαμάζεται παρά μόνο αν υποταχθεί κανείς σ’ αυτήν, αν τη θωπεύσει με λατρεία και την προστατέψει με πάθος.
Στα βάθη του Σηκουάνα (2024) | Κριτική ταινίας Ελισσαίος Βγενόπουλος|
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
