Στον πολιτισμένο κόσμο το λένε νταμπλά

Τον γνώρισες και σου άρεσε, δε σου είπε συγκλονιστικές κοτσάνες , ήξερε να πίνει ωραία κρασιά, δεν έβλεπε μόνο τον Ράμπο 1,2 κ.ο.κ, ήξερε πως ο Andy Warhol είναι άντρας και όχι γυναίκα, κατανοούσε για ποιό λόγο οι αναγεννησιακές γυναίκες δεν είναι απλά φακλάνες και γενικά σου έδωσε την αίσθηση πως δεν μπερδεύει το Max με τον Marx και δε θα πρότεινε στο Μυταρά να κάνει πλαστική μύτης για να μην τον φωνάζουν όλοι έτσι. (Μ’ αυτά που έχεις κατά καιρούς ακούσει είναι πραγματικά θαύμα που πιστεύεις όχι μόνο πως υπάρχουν ακόμα άντρες, αλλά δίνεις πολλές και καλές και πιθανότητες η μάχη των φύλων να μην έχει ολέθρια αποτελέσματα).

Σου ζήτησε το τηλέφωνο σου, δεν έκανε το ηλίθιο τριήμερο – μη με πει η γκόμενα λιγούρη – να σε πάρει, και την επόμενη μέρα κανονίσατε να βγείτε για ποτό. Απλά πράγματα!

Και τώρα τι φοράνε? Πρέπει να νιώθεις άνετα χωρίς να είσαι πολύ χύμα, να είσαι κομψή χωρίς να είσαι ατσαλάκωτη, να είσαι χαριτωμένη χωρίς να είναι χαζοβιόλα, σέξι χωρίς να είσαι ξεκώλι, σοβαρή χωρίς να φαίνεσαι παρθενοπιπίτσα, αστεία αλλά όχι σούργελο, μοντέρνα αλλά οχι τόσο μοντέρνα που να μη σε αντιλαμβάνεται, μακιγιαρισμένη μεν αλλά να μην φαίνεται δε, να είσαι επιμελώς χτενισμένη χωρίς να φαίνεται πως έφαγες τέσσερα τέρμινα μπροστά στον καθρέφτη, ετοιμόλογη χωρίς να γίνεσαι γλωσσοκοπάνα, με άποψη για πολιτική, κοινωνία κλπ, χωρίς να τον κάνεις να νιώθει πως του λες το κεντρικό δελτίο του Mega, να αναπτύσσεις πρωτοβουλίες χωρίς να τον ευνουχίζεις και να κάνεις τριπλό τόλουμ που να λήγει με προσγείωση σε σπαγκάτο .Απλά καθημερινά πράγματα δηλαδή. Ακούγεται εξ ίσου ανώφελο με το να προσπαθήσεις να τετραγωνίσεις τον κύκλο, ενώ το μόνο που θα μπορούσες άνετα να κάνεις, είναι έναν κύκλο το τετράγωνο που είναι το σπίτι σου.

Το αγόρι του παραμυθιού σου μόλις σου έστειλε μήνυμα να σου πει πως τελικά δε θα μπορέσει να βγείτε γιατί κάτι προέκυψε θα τα πείτε κάποια άλλη στιγμή. Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί, άμα τον ξαναδείς σφύρα μου. Αυτό που λυπάσαι πιο πολύ, ήταν ο κακομοίρης ο πιτσαδόρος που ήρθε αντιμέτωπος με το φάντασμα της όπερας όταν του άνοιξες την πόρτα, αλλά το να χαλάσεις τη μάσκα αργίλου στη μέση, απλά δεν υπήρχε σαν ενδεχόμενο.

Τζάμπα ο σημαιοστολισμός και οι προετοιμασίες εφάμιλλες της τελετής έναρξης των ολυμπιακών αγώνων. Πάνε να βρεις τα κορίτσια να πνίξεις τον πόνο σου σε daiquiri strawberry!

Κι ενώ τα πίνεις και τον κράζεις, που σε ακύρωσε μισή ώρα πριν το ραντεβού ο άθλιος, αναρωτιέσαι αν κάνουν Γιώργους τα μάτια σου ή αν είναι όντος ο Γιώργος αυτός. Και αν είναι όντως αυτός ποια είναι η κοπέλα που τον κρατάει από το χέρι. Θα στοιχημάτιζες πως δεν είναι η νταντά του που τον έβγαλε βόλτα. Τον χαιρετάς καθώς περνάει από μπροστά σου, μόλις σε βλέπει παθαίνει κάτι που σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο το λένε νταμπλά και λέει ξεψυχισμένα κάτι που θα μπορούσε να είναι και γεια. Έκτος αν σε είπε γιαγιά και παράκουσες.

Σε χαιρετάει λοιπόν και σπεύδει να εξηγήσει στη κοπέλα δίπλα του πως είσαι φίλη του τάδε φίλου του. Αυτή είναι η Μαρία, η κοπέλα του. Αυτή που χτες δεν είχε και μάλλον και την επόμενη φορά που θα βγει μόνος, θα ξεχάσει πως έχει. Γιατί τελικά η γκόμενα είναι σαν το παλιό σου πουλόβερ. Δε θα το πετάξεις εύκολα, αλλά το ξεχνάς και στο βάθος της ντουλάπας σου τώρα που πήρες μερικά καινούρια.

Να θυμηθείς λοιπόν να κάνεις ένα ξεκαθάρισμα στη ντουλάπα σου αύριο και να δώσεις ένα καλό φιλοδώρημα στο αγόρι που θα σου φέρει την πίτσα την επομένη φορά, για το πολιτισμικό σοκ που υπέστη, να σε δει με τον σοβά στη μούρη

Cristin
(glosscristin@gmail.com)