Συγκρότημα Allah-Las

Οι Allah-Las  έδωσαν συνέντευξη στην Δανάη Σοφία Βαρδαλή και το περιοδικό CITY.

Και ενώ η ευρωπαϊκή τους περιοδεία φέρνει για πρώτη φορά και στην Ελλάδα τον γλυκό garage-ψυδελικό ήχο τους, που θα μπορούσε να είναι η επένδυση για τις μέρες που οι Love έκαναν σερφ μαζί με τους Seeds και οι Sangri-Las φλέρταραν με τους Beach Boys κάτω από τον καλιφορνέζικο ήλιο, ο μπασίστας των Allah-Las, Spencer απάντησε εκ μέρους της υπόλοιπης μπάντας στην ερώτηση «Tell me, what’s on your mind» και σε μερικές ακόμη
 
Έχει προηγηθεί πολύς θόρυβος ενόψει της συναυλίας σας εδώ, κάτι που φαντάζομαι συμβαίνει όπου εμφανίζεστε τελευταία. Πώς το εξηγείτε;
Νομίζω ότι η εξήγηση βρίσκεται εν μέρει στο γεγονός ότι ο ήχος που έχει ο δίσκος μας δεν έχει καμία σχέση με τον ήχο που έχουν οι περισσότερες κυκλοφορίες που βγαίνουν αυτό το διάστημα. Επιπλέον, μερικοί από τους ήρωές μας –όπως ο Bobby Gillespie και ο Phil King- έχουν πει μερικά πολύ ωραία πράγματα για το άλμπουμ μας στις συνεντεύξεις τους, το οποίο σίγουρα βοήθησε να αυξηθεί το ενδιαφέρον για εμάς.
 
Από το ξεκίνημα της χρονιάς έχετε κάνει πολλές συναυλίες, έχετε κάνει μία περιοδεία με τους Black Angels και τώρα συνεχίζετε μόνοι σας. Έχετε καμιά ενδιαφέρουσα ιστορία να μοιραστείτε μαζί μας από αυτήν την περιοδεία;
Είδαμε μερικά UFΟ στην Μάρφα του Τέξας, αν και η συγκεκριμένη πληροφορία είναι απόρρητη.

Πώς ξεκίνησε η μπάντα; Αληθεύει ότι γνωριστήκατε στο θρυλικό δισκάδικο Amoeba;
Ο Matt (ντραμς) και ο εγώ ήμασταν συμμαθητές στο Λύκειο και αργότερα, όταν ήμασταν φοιτητές, ο Matt μού βρήκε δουλειά στο Amoeba του Λος Άντζελες, το οποίο είναι ένα πραγματικά τεράστιο δισκάδικο. Εκεί δούλευε ήδη ο Pedrum (κιθάρα), με τον οποίο πολύ σύντομα γίναμε φίλοι και αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε τις σπιτικές, lo-fi ηχογραφήσεις μας και ξεκινήσαμε να τζαμάρουμε στο υπόγειο των γονιών μου. Σύντομα ζητήσαμε από τον Matt να αναλάβει τα ντραμς και είπαμε στον Miles, που είναι κι αυτός φίλος μας από το σχολείο, να έρθει και αυτός για φωνητικά και κιθάρα. Και σχεδόν αμέσως διάφοροι φίλοι μας άρχισαν να μας ζητούν να παίξουμε στα πάρτι τους και στα σπίτια τους και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.

Οι ηχογραφήσεις σας έχουν μια παλιοκαιρίσια αίσθηση και αισθητική. Κατά πόσο αυτός ο ήχος είναι αποτέλεσμα της παραγωγής και του εξοπλισμού που χρησιμοποιείτε;
Σίγουρα κατά μεγάλο βαθμό ο ήχος μας οφείλεται στο γεγονός ότι ηχογραφούμε σε μαγνητοταινία. Πολλοί πιστεύουν ότι επιλέξαμε εσκεμμένα να ηχογραφήσουμε αναλογικά, ακριβώς για να πετύχουμε αυτόν το «ρετρό» ήχο, αλλά ήταν απλώς θέμα αισθητικής. Η ηχογράφηση σε μαγνητοταινία έχει κάποια τεχνικά χαρακτηριστικά που προσδίδουν στον ήχο μια ζεστασιά, αν και κατά τη γνώμη μου, το να ηχογραφείς σε κασέτα δεν θα πρέπει να θεωρείτε περισσότερο ρετρό από έναν ζωγράφο για παράδειγμα, που χρησιμοποιεί μπογιές αντί για Photoshop. Πάντως, αν τελικά ο δίσκος μας ακούγεται εντελώς διαφορετικός από τον Justin Bieber και τον Skrillex, τότε μάλλον τα καταφέραμε!

Τι είχατε κατά νου όταν γράψατε το πρώτο σας τραγούδι –το οποίο ήταν το «Catamaran» ή κάποιο άλλο;
Το «Catamaran» ήταν το πρώτο τραγούδι που κυκλοφορήσαμε αλλά όχι και το πρώτο τραγούδι που γράψαμε. Όταν πρωτοξεκινήσαμε να παίζουμε όλοι μαζί, γράψαμε πολλά, πραγματικά απαίσια τραγούδια, αλλά καθώς συνεχίσαμε τις πρόβες σταδιακά βελτιωθήκαμε. Το single μας «Catamaran/ Long Journey» ήταν κάτι για το οποίο νιώσαμε πολύ περήφανοι. Από το ξεκίνημά μας εξάλλου ο στόχος μας ήταν να παίζουμε και να ηχογραφούμε τραγούδια που και εμείς οι ίδιοι θα θέλαμε να ακούμε. Όταν ηχογραφήσαμε τα «Catamaran/ Long Journey» ήταν η πρώτη φορά που νιώσαμε πως ηχογραφούμε κάτι για το οποίο μπορούμε να είμαστε πραγματικά περήφανοι.

Τι ακούτε στο βανάκι σας κατά τη διάρκεια της τωρινής σας περιοδείας;
Ακούμε Ariel Pink, White Fence, Rikki Illionga, Spiritualized, the Equals, the Golliwogs, Jorge Ben, Lou Reed, Donald Byrd, William Onyeabor, the Byrds, the Rolling Stones, Night Beats, Foxygen και πολλά άλλα…

Υπάρχουν καθόλου σχέδια για δεύτερο άλμπουμ και αν ναι, πώς προχωράει αυτό;
Έχουμε καινούρια τραγούδια και προσπαθούμε να βρούμε χρόνο για να τα ηχογραφήσουμε, αν και με τόσα ταξίδια που κάνουμε, δεν είναι εύκολο.
 
Εκτός από τα ηλιοκαμμένα καλιφορνέζικα πρόσωπά σας τι άλλο να περιμένουμε να δούμε στη σκηνή του Μύλου την πρώτη Ιουνίου;
Ελπίζουμε ο Matthew McCaunaghuey να μας τιμήσει με την παρουσία του, παίζοντας μπόνγκο.

Ως δεδηλωμένοι σέρφερ που είστε, κουβαλάτε τις σανίδες σας μαζί στην περιοδεία; Θα δοκιμάσετε τα ελληνικά κύματα;
Όπα!

info:
Allah-Las στο Club του Μύλου
Σάββατο 1 Ιουνίου
Εισιτήρια 20€ (προπώληση), 23€ (ταμείο)