Συγκρότημα I Like Trains

I Like Trains. Το όνομά τους συνήθως συνοδεύουν χαρακτηρισμοί όπως «μία από τις σπουδαιότερες alternative/post rock/dark wave της Μ. Βρετανίας» μαζί με μια απαισιόδοξη οπτική για τον κόσμο και μια εμμονή με τραγικά ιστορικά γεγονότα, που τους έχουν κάνει ιδιαίτερα δημοφιλείς στο ελληνικό κοινό.
Λίγο πριν επισκεφθούν τη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής τους περιοδείας, μίλησε ο τραγουδιστής τους David Martin στη Δανάη Βαρδαλή και το περιοιδκό CITY.

Ποιο θα επέλεγες ως το πιο σημαντικό συμβάν για εσάς, από την τελευταία φορά που επισκεφθήκατε την Ελλάδα πριν 2 χρόνια;
Για το συγκρότημα σίγουρα το πιο σημαντικό θα έλεγα πως είναι η πρόσφατη κυκλοφορία του νέου μας άλμπουμ «The Shallows». Σε προσωπικό επίπεδο, το γεγονός ότι έγινα πατέρας πριν ένα χρόνο.

Συνήθως επιλέγετε περίπλοκα θέματα για κάθε σας δίσκο, εμπνεόμενοι από ατυχή ή όχι τόσο γνωστά ιστορικά γεγονότα. Ποιο είναι το θέμα γύρω από το οποίο αναπτύσσονται τα κομμάτια του «The Shallows»;
Το «The Shallows» έχει να κάνει με τη σχέση μας και το πόσο εξαρτημένοι είμαστε από την τεχνολογία. Πώς το διαδίκτυο και όλες οι πληροφορίες από τις οποίες βομβαρδιζόμαστε διαρκώς επηρεάζουν τις μεταξύ μας σχέσεις και τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε.
Υπάρχει μία τριλογία από τρία βίντεο για τα αντίστοιχα singles του δίσκου (μέχρι στιγμής έχουν γυριστεί τα βιντεοκλίπ για τα τραγούδια «Mnemosyne» και «Beacons») τα οποία αλληλοσυνδέονται.

Τι σας έκανε να θέλετε να εξερευνήσετε αυτή τη σχέση με την τεχνολογία;
Πρέπει να ομολογήσω ότι δίνετε την εντύπωση μιας πιο «αναλογικής» μπάντας. Νομίζω πως (η τεχνολογία) είναι κάτι που μας επηρεάζει όλους, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι. Η ιδέα προέκυψε όταν άρχισα να παρατηρώ τους ανθρώπους να ασχολούνται διαρκώς με τα κινητά τους τηλέφωνα αντί να αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον γύρω τους. Ξεκίνησα μια σχετική έρευνα και ανακάλυψα ότι αυτό το διάστημα γίνονται πολλές μελέτες πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Προφανώς, η ολοκληρωτική μας απορρόφηση από την τεχνολογία είναι ένα εντελώς νέο φαινόμενο. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τι επιπτώσεις θα έχει στον άνθρωπο μακροπρόθεσμα ή πώς θα εξελιχθεί από εδώ και πέρα. Όλες αυτές οι συσκευές εφευρέθηκαν για να μας γλιτώνουν χρόνο, όμως έχουν γίνει κυρίαρχοι της ζωής μας. Είμαστε διαρκώς συνδεδεμένοι με email και στο διαδίκτυο, οπότε κατά κάποιο τρόπο, ποτέ δεν σταματάμε να δουλεύουμε. Οι διακόπτες μας είναι πάντα στο «on». Οφείλω να παραδεχθώ βέβαια, πως όλη αυτή η τεχνολογία είναι πολύ δελεαστική και για μένα, αν και τώρα προσπαθώ να απέχω από αυτήν, για κάποιο διάστημα έστω. Όταν γράφω μουσική, έχω διαπιστώσει πως τελικά με βοηθάει πολύ να «σβήνω τους διακόπτες» που με διασυνδέουν με τον υπόλοιπο κόσμο, αφήνοντας χώρο και χρόνο στον εαυτό μου να σκεφτεί. Πάντως, δεν θα συμφωνούσα ιδιαίτερα με την εντύπωση που έχεις για εμάς. Μπορεί σε πολλά πράγματα να είμαστε παλιομοδίτες, όμως το διαδίκτυο είναι σίγουρα ζωτικής σημασίας για το συγκρότημα. Χωρίς την υποστήριξη μιας μεγάλης δισκογραφικής εταιρείας, αναγκαστικά βασιζόμαστε πολύ στα social media για να διαδώσουμε τη μουσική μας, ακόμη και για να συγκεντρώσουμε χρήματα μέσω της ιστοσελίδας Pledge Music, για να φτιάξουμε το δικό μας δισκογραφικό label. Μας δίνει τη δυνατότητα να είμαστε πιο δημιουργικοί.

Πώς θα περιέγραφες τον τωρινό σας ήχο και κατά πόσο έχει αλλάξει από το ξεκίνημά σας;
Νομίζω ότι ειδικά με το τελευταίο μας άλμπουμ καθώς και με το «Beacons EP» έχουμε εξελιχθεί πάρα πολύ σε σχέση με τις πρώτες μας κυκλοφορίες. Έχουμε αρχίσει να ενσωματώνουμε στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής, με synthesiser και drum machine, κάτι το οποίο δεν μας προέκυψε και τόσο αυθόρμητα. Ήταν μια συναρπαστική διαδικασία μάθησης για εμάς και αυτές οι προκλήσεις είναι που κρατούν το όλο πράγμα φρέσκο και ευχάριστο για μας.

Ωκεανοί, ταξίδια στη θάλασσα, θαλάσσια τέρατα και ναυάγια απαντώνται συχνά στα τραγούδια σας. Πώς γίνεται αυτό αλήθεια, αν σκεφτεί κανείς ότι είστε από το Λιντς, μια πόλη που δεν έχει καν θάλασσα;
Πραγματικά δεν μπορώ να βρω μια απάντηση σε αυτό. Γεννήθηκα σε παραθαλάσσιο μέρος και μετακομίσαμε όταν ήμουν ακόμη μικρός. Μεγάλωσα ακριβώς στο σημείο της Μεγάλης Βρετανίας που βρίσκεται πιο μακριά από τη θάλασσα από οποιοδήποτε άλλο. Και η μητέρα μου μεγάλωσε σε ένα μέρος τόσο μακριά από τη θάλασσα όσο κανένα άλλο στον κόσμο! Η θάλασσα είναι μια υπόσχεση για κάτι διαφορετικό. Κάτι το άγνωστο υποθέτω.

Έχεις αναφέρει πως όταν ξεκινήσατε τους I Like Trains θέλατε να προσδώσετε μια αίσθηση του τόπου στη μουσική. Πώς και πόσο σας επηρεάζουν οι τοποθεσίες και η διαρκής εναλλαγή τους, με τόσα ταξίδια που κάνετε;
Αυτή η ατάκα με κυνηγάει παντού! Απλώς αυτό που ήθελα να πετύχω ξεκινώντας το συγκρότημα είναι να ακουγόμαστε σαν μια μπάντα από την Αγγλία και ταυτόχρονα να αντλούμε επιρροές από συγκροτήματα που για μένα ηχούν σαν να προέρχονται από άλλο κόσμο. Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια αν και οι περιοδείες δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να δεις νέα μέρη. Είναι όμως ένας πολύ καλός τρόπος για να γνωρίσεις ανθρώπους και να πάρεις μια μικρή γεύση της κουλτούρας τους.

Πώς πηγαίνουν τα πράγματα με τη δισκογραφική εταιρεία σας I Like Records;
Έχει πολλή και σκληρή δουλειά το label αλλά εν τέλει νιώθουμε ότι μας ανταμείβει. Θα ήταν ωραίο να μπορούσαμε να έχουμε μεγαλύτερο προϋπολογισμό κυρίως για το marketing, αλλά αυτό μας αναγκάζει να γινόμαστε πιο ευρηματικοί.

Πέντε δίσκοι, τραγούδια ή καλλιτέχνες που ακούτε διαρκώς στο βαν όσο ταξιδεύετε αυτό το μήνα;
Post War Glamour Girls – «Tragic loss; he had such a lovely house EP», Stalking Horse – «Specters», πολλά από Kraftwerk και ιδιαίτερα το «Kraftwerk live at Radio Bremen», Efterklang – «Piramida» και για κάποιο λόγο και τα άλμπουμ του Richard Cheese, που φαίνεται ότι μας κάθονται πολύ καλά στα μεγάλα ταξίδια!

Μερικά στοιχεία για τη συναυλία σας στη Θεσσαλονίκη;
Μερικά καινούρια, μερικά παλιά. Μερικές κιθάρες, μερικά synthesiser. Μερικά ντραμς, μερικά drum machines. Μερικά θορυβώδη, μερικά ήσυχα. Μερικές μπίρες.

info:
Οι I like trains στο Eightball
Μαζί τους οι Psychedelic Trips to Death & Samsa The Vermin Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου
Eightball Club
Εισιτήρια 15, 18, 20€