Συγκρότημα Your Hand In Mine

Οι Your Hand In Mine, ο Μάνος Μυλωνάκης κι ο Γιώργος Παπαδόπουλος έγραψαν καινούριες μουσικές ιστορίες. «The Garden Novels», είναι ο τίτλος του νέου τους δίσκου. Μουσικές από αυτόν και από παλιότερες δουλειές τους θα παίξουν στις 24 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη. Οι Your Hand In Mine έδωσαν συνέντευξη στην Αναστασία Γρηγοριάδου και το περιοδικό CITY.
 
Πότε συναντηθήκατε και πώς προέκυψαν οι Your Hand In Mine;
Η πρώτη μας συνάντηση έγινε στα πλαίσια της πρόβας ενός σχολικού συγκροτήματος, ήμασταν δεν ήμασταν 16, και συγκεκριμένα στην κρεβατοκάμαρα της γιαγιάς του drummer που είχε μετατραπεί σε studio. Από την παρέα εκείνη, ξεπήδησαν οι Shortcat, σε περισσότερο postrock-noise ύφος, όπου για πρώτη φορά ασχοληθήκαμε σοβαρά να συνθέσουμε δική μας μουσική. Με τον καιρό όμως είδαμε τους εαυτούς μας να ξεπερνούν τον ηλεκτρισμό, τον θόρυβο να μην αποτελεί πια μοναδική δίοδο έκφρασης. Τα ακουστικά όργανα, η πηγαία φολκ των πλανόδιων μουσικών, τα βαλς της νορμανδικής εξοχής και οι σαφείς μεσογειακές μελωδίες ήταν αυτά που μας κέρδισαν και συγχρόνισαν τις αισθητικές μας αξίες σε μια ενιαία πορεία.

Πιο πριν ποια ήταν η ενασχόλησή σας με τη μουσική;
Ασχοληθήκαμε από παιδιά με πολλά και διαφορετικά όργανα, πολλές φορές μάλιστα με τον ακαδημαϊκό τρόπο (ο Μάνος έφτασε στο πτυχίο του πιάνου, ο Γιώργος σπούδαζε τρομπέτα), στα περισσότερα όμως δηλώνουμε αυτοδίδακτοι. Το μικρόβιο μπήκε στα εφηβικά κυρίως χρόνια, όπου και διαπιστώσαμε πως η μουσική, πέρα από τους απαράβατους κανόνες που εδραίωσαν τα «μεγάλα κλασικά κεφάλια» και την «τρομοκρατική» διάστασή της που αρέσκονται να διδάσκουν τα ωδεία, είναι ένα πολύ απλό πράγμα, άμεσο και απόλυτα ενσωματωμένο στην ανθρώπινη φύση… Μετά από αυτού του είδους την απομυθοποίηση, λοιπόν, αρχίσαμε να αντιμετωπίζουμε τα όργανα πιο ελεύθερα και αυθόρμητα, φτιάξαμε δικά μας, αγοράσαμε άλλα και… η λίστα συνεχώς μεγαλώνει!

Η ονομασία σας είναι από τον τίτλο του τραγουδιού των Explosions In The Sky;
Ακριβώς. Το «Your hand in mine» είναι ένα από τα αγαπημένα μας κομμάτια των Explosions in the Sky. Οι Explosions για μας δεν ήταν απλά μια επιρροή, ήταν το πέρασμα στη μουσική μας «ωριμότητα» σαν ακροατές. Ταυτόχρονα όμως, είναι, κατά τη γνώμη μας, μια πολύ εύηχη φράση, και παράλληλα ο τρόπος να αποτίσουμε έναν μικρό φόρο τιμής σ’ αυτούς τους μουσικούς για όσα μας προσέφεραν χωρίς να το γνωρίζουν.

Πότε έμαθαν για το σχήμα σας; Άκουσαν μουσική σας;
Επειδή η ιδέα για το όνομα και το concept του σχήματος γεννήθηκε πριν από την ίδια τη μουσική, θεωρήσαμε βασικό, και ευγενικό, να τους το γνωστοποιήσουμε πριν κάνουμε οτιδήποτε. Έτσι, μέσω internet αρχικά ήρθαμε σε επαφή μαζί τους, όποτε ζητήσαμε και τελικά πήραμε την άδειά τους. Όμως η χαρά μας κορυφώθηκε όταν ένα χρόνο αργότερα, μετά από μια εκπληκτική συναυλία τους στη Στοκχόλμη, τους γνωρίσαμε και από κοντά και τους δωρίσαμε το πρώτο μας album.

Πώς γράφετε τις μουσικές σας; Πώς δουλεύετε γι’ αυτές;
Δυστυχώς δεν έχουμε καταλήξει σε μέθοδο που να αποδίδει 100%. Κάποιες φορές, ένας από τους δύο σκαρώνει μια φράση και τη δουλεύουμε μαζί, άλλες φορές μας βγαίνει κάτι καλό από την επεξεργασία μιας ιδέας που φαινομενικά ήταν για πέταμα κι άλλες φορές το εντελώς ανάποδο! Το μόνο σίγουρο είναι ότι επηρεαζόμαστε πολύ ο ένας από τον άλλο και μόνο όταν βρισκόμαστε και οι δύο σε ψυχολογική ισορροπία μπορούμε να αποδώσουμε συνθετικά (πράγμα σπάνιο). Τεχνικά, το live-looping μέσω του υπολογιστή, όπως και στις συναυλίες μας έτσι και στις πρόβες, είναι το βασικό εργαλείο για να δοκιμάζουμε και να απορρίπτουμε ιδέες και ήχους ώσπου να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα.

Ακουστικός και ηλεκτρικός ήχος, παλιά όργανα όπως ένα wurlitzer piano, παιδικά μουσικά παιχνίδια, αυτοσχέδια όργανα, πώς συνδυάζονται; Πού σας πηγαίνουν οι ήχοι που παράγουν;
Κάπου στο τέλος του 2006 και τις αρχές του 2007, ο Γιώργος αγοράζει το πρώτο του μαντολίνο από ένα παλαιοπωλείο παζαρεύοντας την τιμή, όχι πολύ επιτυχημένα, ενώ ο Μάνος είναι στημένος 4.00 τα χαράματα σε ένα net café του κέντρου, προσπαθώντας να πιστέψει ότι μόλις κέρδισε ένα από τα εναπομείναντα Wurlitzer pianos στο κόσμο, στο e-bay. Κάπου εκεί ήταν και η στιγμή που καταλάβαμε τι δρόμο θέλουμε να ακολουθήσουμε μουσικά. Τα παλιά μουσικά όργανα, συμβατικά και μη, ασκούσαν μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω μας και στη συνέχεια ήταν κυρίως αυτά που καθοδηγούσαν το ύφος της μουσικής μας. Ποιος ο λόγος να «πειραματιστείς» με ένα ακορντεόν, όταν και μόνο η όψη του σε κάνει να θες να χορέψεις βαλς!

Πώς νομίζετε ότι σας πρωτοάκουσε, σας έμαθε το κοινό σας; Πόσο βοήθησε το διαδίκτυο;
Θα λέγαμε ότι αρχικά βοήθησε αποκλειστικά το διαδίκτυο. Όσο το myspace γινόταν περισσότερο γνωστό σε μουσικόφιλους και μουσικούς ανά τον κόσμο, σε συνδυασμό με τη σχετική αυτοδιάθεση που προσέφερε στους μουσικούς, όλο και περισσότεροι άνθρωποι, ανεξαρτήτως συνόρων, έρχονταν σε επαφή με τη μουσική μας. Ίσως είμαστε και τυχεροί που γνωρίσαμε αυτό το μέσο νωρίς, όσο η ποσότητα της πληροφορίας ήταν ακόμα σχετικά βατή. Έτσι καταφέραμε να δημιουργήσουμε πολύ δυνατές σχέσεις και να γνωρίσουμε ανθρώπους ακόμα και πέρα από τα σύνορα της χώρας, που οι αισθητικές μας ταυτίζονταν.

Γενικά η myspace σελίδα σας, κάνει και τώρα ευκολότερη τη διάδοση της μουσικής σας;
Το βλέπουμε να συμβαίνει ακόμα και τώρα. Ευτυχώς το διαδίκτυο πέρα από όλα τα άλλα, είναι ένα μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Αυτό το βλέπουμε και από τη χρήση που κάνουμε και εμείς σε αυτό. Όπως ακριβώς, τείνει να σταματήσει η βόλτα στη βιβλιοθήκη με το «τεφτεράκι», κατά αντιστοιχία, τείνουν, δυστυχώς ή ευτυχώς, να σταματήσουν οι βόλτες στο δισκάδικο και οι συζητήσεις με τους «γκουρού» δισκοπώλες. Βέβαια το μειονέκτημα είναι ότι η πληροφορία που προσφέρει το internet μπορεί εύκολα να σε πνίξει…

Στην τεχνική live-looping που χρησιμοποιείτε στις συναυλίες σας, πόσο απόλυτα συγκεντρωμένοι και ταυτόχρονα ελεύθεροι πρέπει να είστε;
Η αλήθεια είναι ότι η ισορροπία ανάμεσα στο «συγκεντρωμένοι» και «ελεύθεροι» είναι αρκετά δύσκολη. Δεδομένου του ότι είμαστε μόνο δύο άτομα στη σκηνή. Πρέπει να είμαστε αρκετά πειθαρχημένοι και προσεκτικοί στις κινήσεις μας, διότι με το live-looping ένα λάθος δεν διορθώνεται, αντιθέτως επαναλαμβάνεται και συμπαρασύρει τα υπόλοιπα , πράγμα που προφανώς μας αγχώνει πολύ. Από τη άλλη προσπαθούμε να μην είμαστε δέσμιοι αυτού του μηχανισμού, δηλαδή απλά διεκπεραιωτές, και να ξοδεύουμε πολύ χρόνο σε πρόβες για να μη χάνουμε τη μουσικότητα μας. Άλλωστε, δύο άτομα είναι πιο εύκολο να συντονιστούν μεταξύ τους από ό,τι περισσότερα, επί σκηνής και όχι μόνο.

Ποια ήταν η βασική ιδέα της καινούριας σας δισκογραφικής δουλειάς; Κατ’ αρχήν η κεντρική ιδέα του «Garden Novels» δεν ήταν κάτι που προϋπήρξε της διαδικασίας. Ξεκινώντας να αποτυπώνουμε το υποσυνείδητό μας σε νότες, κρατήσαμε όσα στοιχεία θεωρήσαμε ότι έχουν μια κοινή αισθητική, πετάξαμε πολλά άλλα, φτιάχνοντας αυθόρμητα ένα ευέλικτο λεξιλόγιο με το οποίο στη συνέχεια δουλέψαμε. Αποκωδικοποιώντας το τελικό αποτέλεσμα, διαπιστώσαμε μια έντονη ατμόσφαιρα εξοχής, ένα κοινό άρωμα βρεγμένου κήπου, όπως αποδόθηκε εξάλλου τόσο στο artwork όσο και στα ίδια τα mini novels…

Πόσο καιρό και πώς δουλέψατε;
Ο δίσκος δουλευόταν για πολύ καιρό (3 χρόνια περίπου συνολικά), περνώντας διάφορες φάσεις, και ξεπερνώντας πολύ μεγάλα αναγκαστικά διαλείμματα (πχ στρατιωτικές υποχρεώσεις). Ο τρόπος δουλειάς ήταν για το λόγο αυτό κάθε φορά διαφορετικός, και πολλές φορές μάλιστα τον ανακαλύπταμε ξανά από την αρχή, καθώς έπρεπε να εγκλιματιστούμε εκ νέου σ’ έναν συγκεκριμένο μουσικό κόσμο, ανεξάρτητα από το τι επιφύλασσε στον καθένα η καθημερινότητα. Αυτό από τη μία είναι και το τίμημα του να μην είσαι επαγγελματίας μουσικός, αλλά από την άλλη και το πλεονέκτημα του να προστατεύεις την έμπνευσή σου από τη ρουτίνα. Τελικά, βασική επιδίωξη ήταν να καταλήξουμε και να υπηρετήσουμε ένα συγκεκριμένο κόνσεπτ, ώστε να αποφύγουμε την παγίδα ο δίσκος να γίνει το best-of των κομματιών που γράψαμε στη δεδομένη χρονική περίοδο. Και νομίζουμε το καταφέραμε!

Γιώργο, σε αυτήν την δουλειά τραγουδάς για πρώτη φορά, πώς το αποφάσισες;
Γενικά, ποτέ δεν είχαμε αποκλείσει τα φωνητικά σαν ένα ακόμα όργανο στη φαρέτρα μας. Το συγκεκριμένο κομμάτι από η γέννησή του μας το “ζητούσε”, οπότε και σκεφτήκαμε τις πιθανότητες συνεργασίας με κάποιους ανθρώπους που θεωρούσαμε ότι μπορούν να δέσουν στο σύνολο της σύνθεσης. Τελικά όμως, μετά από αρκετές δοκιμές, υπό την πίεση του χρόνου και ξεπερνώντας τους ενδοιασμούς που είχα για τη φωνή μου (μετά από κάθε live βέβαια, αναζωπυρώνονται), αποφασίσαμε να κρατήσουμε τη δική μου, που μπορεί να μην έχει την τραγουδιστική αρτιότητα που ονειρευόμασταν, άλλα ήταν πολύ πιο ειλικρινής και κοντά στο πώς ακουγόταν το κομμάτι στο κεφάλι μας.

Πώς είναι τα πράγματα γενικά, έχετε πλέον μεγαλύτερη εμπειρία δισκογραφικά, συναυλιακά, τι λέτε; ποια είναι η εμπειρία σας; τι σκέφτεστε για από δω και πέρα;
Θα περίμενε κανείς με δύο ολοκληρωμένα album και ένα EP, να έχουμε μια παραπάνω εμπειρία και άνεση σε ότι αφορά τις live εμφανίσεις, όμως δεν είναι έτσι. Ο κόμπος στο στομάχι και η αγωνία να ανταμείψεις όσους ήρθαν να σε ακούσουν, μας κυνηγά από το πρώτο live μέχρι και τώρα. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και από τη προσπάθειά μας να ενσωματώνουμε διαρκώς νέα στοιχεία (ηχοληπτικές βελτιώσεις, νέα όργανα, σκηνικά κλπ) και να ανεβάζουμε όσο γίνεται τον πήχυ. Στο εξής θα προσπαθήσουμε να σταντάρουμε κάποια πράγματα, να αυτοματοποιηθούν ίσως και να γίνονται ευκολότερα, ώστε να μπορούμε να είμαστε λιγότερο δυσκίνητοι και να ταξιδέψουμε περισσότερο για τη μουσική μας. Παράλληλα, στις άμεσες επιθυμίες μας είναι να ξαναμπούμε σε δημιουργική τροχιά για κάτι καινούριο.
 
info:
Το συγκρότημα Your Hand In Mine στο coo bar
Πέμπτη 24/11
Βασιλέως Ηρακλείου 4, πλατεία χρηματιστηρίου
ώρα: 21.30, είσοδος ελεύθερη