Συναυλία Δ. Σαββόπουλου κριτική Άγγελα Μάντζιου

Σεπτέμβρης… Μήνας συναυλιών, επιστροφής στην καθημερινότητα του οικείου, στο γρανάζι της εργασίας, στις συναντήσεις των φίλων, στις αποδράσεις της τέχνης, στο τρυφερό αεράκι της νύχτας…

Κυριακή 2 σεπτεμβρίου 2012, «ο Διονύσης Σαββόπουλος θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα της Βαλκανικής Πλατείας από τον επιβλητικό χώρο των συμμαχικών κοιμητηρίων στην οδό λαγκαδά», διαβάζουμε στο πρόγραμμα της εκδήλωσης. Είσοδος ελεύθερη.

Πολύς κόσμος όλων των ηλικιακών σταδίων, παρακολούθησε τη συναυλία του τραγουδοποιού κ. Δ.Σαββόπουλου, ο οποίος βγήκε να τραγουδήσει με την κιθάρα του και τα λινά του παπούτσια, μαζί με τρεις νέους μουσικούς τον Γ.Κιουρτσόγλου στο μπάσο, τον Β. Καρίπη στα κρουστά και τον Ο.Πλακίδη στα keyboards-proggramming.

Κάτω από τον ίσκιο των ευθύγραμμων κυπαρισσιών και την αντανάκλαση των λευκών σταυρών του συμβολικού κοιμητηρίου ανωνύμων στρατιωτών, άναψαν τα φώτα της συναυλίας και ακούστηκαν ήχοι και λέξεις τραγουδιών μιας εποχής καλλιτεχνικά ώριμης και προφητικής, ύστερα από το θερμό προλόγισμα του κ. δημάρχου Νεάπολης –Συκεών και το στομφώδικο κάλεσμα του κ. Μητροπολίτη.

Ο καλλιτέχνης φανερά αμήχανος στην αρχή, ξεδίπλωσε μελωδίες, διηγήθηκε ιστορίες και ανέκδοτα, τραγούδησε προσωπικά συμβάντα, και προσπάθησε επικοινωνιακά να παρασύρει το κοινό στη συμμετοχή του χειροκροτήματος. Ακούσαμε τραγούδια που μας συγκίνησαν πολύ και αποτύπωσαν πολύ πριν αυτό που τώρα (και πάντα) συμβαίνει, όμως έλειπε η μαγεία, έλειπε η αναστάτωση του μπράβο στο πρόσωπο του καλλιτέχνη και το κοινό ήταν αμήχανο. Κύκλος …

Ο καλλιτέχνης που γνωρίζει καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι, δέχτηκε ως δώρο το έργο τέχνης της διοργάνωσης (χαρακτικό Σέρβου καλλιτέχνη) και μας αποχαιρέτησε, αποχαιρετώντας τη μικρή θάλασσα του καλοκαιριού και ο θεατής μειδίασε… Καλές είναι οι συναυλίες και τα τραγούδια παρήγορα, όμως ένας καλλιτέχνης πρέπει πού και πού να σωπαίνει για να ακουστεί ο ήχος της καρδιάς στην εκκωφαντική κενότητα. Και τότε θα αρχίσει ο κύκλος του παραμυθιού…