Έχοντας ως άνθρωπος πάρει πρόσφατα μια καινούρια «Στροφή», στο σημείο όπου η παλιά θέα αρχίζει να δίνει τη θέση της στην καινούρια, εξελίσσεται και συνεχίζει να ταξιδεύει τις μουσικές του αναζητήσεις. Στις συναυλίες του φέτος έχει παρέα τη Βασιλική Καρακώστα, ενώ ειδικά στη «Μονή Λαζαριστών» θα δώσει το παρόν και ο Ζακ Στεφάνου. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου έδωσε συνέντευξη στον Χρήστο Μιχαλέρη και το περιοδικό CITY.
Η συναυλία στη Μονή Λαζαριστών…
Είναι άλλο ένα καλοκαίρι με περιοδείες σε διάφορες πόλεις, με τη καινούρια μου μπάντα που δημιούργησα πέρσι και με την οποία έκανα και τη «Στροφή». Στις συναυλίες αυτές παίζω ένα δείγμα από την καινούρια μου δουλειά, παρουσιάζουμε μαζί με τη Βασιλική Καρακώστα κάποια τραγούδια από το δίσκο που έχουμε κάνει μαζί, τη «Σβούρα» κι επίσης μια αναδρομή σε όλη μου τη δουλειά, από τα πρώτα τραγούδια των «Φατμέ» μέχρι σήμερα.
Με τον Ζακ Στεφάνου πού συναντηθήκατε μουσικά;
Με το Ζακ γνωριζόμαστε χρόνια, τον παρακολουθώ, έχω δει αρκετές παραστάσεις του. Μ’ αρέσει η δουλειά του κι έτσι στη συναυλία της Θεσσαλονίκης, αφού είναι και φίλος και θεσσαλονικιός, ήταν η καλύτερη ευκαιρία να συναντηθούμε. Ο Ζακ θα αρχίσει τη συναυλία με τη μπάντα του και μετά θα ακολουθήσω εγώ. Τώρα αν προλάβουμε να κάνουμε και κάτι μαζί στο λίγο χρόνο που θα βρεθούμε Θεσσαλονίκη θα δούμε…
Ποιο ήταν το κύριο έναυσμα της «Στροφής»;
Ο προηγούμενος δίσκος μου το «Ένα βήμα πιο κοντά» ήταν ένας δίσκος από αυτούς που τους ακούν λίγοι, τελικά. Είχα αρκετούς τέτοιους δίσκους στην καριέρα μου. Ήταν ένας δίσκος που ένιωσα την ανάγκη να απομονωθώ και να κάτσω να γράψω όλα τα τραγούδια στο Πήλιο κάνοντας τελικά έναν εσωστρεφή country δίσκο. Η «Στροφή» είναι η επιστροφή στην πόλη και τους νευρώνες της, στις αγωνίες της. Η ενδοσκόπηση και τα εσωτερικά θέματα που πάντα με απασχολούσαν υπάρχουν κι εδώ, απλώς εδώ βγαίνουν με μια ένταση, με μια ενέργεια που κυρίως βγαίνει από τη μουσική, ρυθμός, γκάζια, πνευστά, μια ανάγκη μου, δηλαδή, να χορέψουμε… Παρ’ όλο που τα θέματα των τραγουδιών δεν είναι ανάλαφρα, ούτε πολύ χαρούμενα… Ο τίτλος βγαίνει περισσότερο από την ανάγκη μου για μια αλλαγή στη ζωή μου, για μια αλλαγή στον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, παρά δηλώνει μια μουσική στροφή. Όσοι περιμένουν να ακούσουν κάτι διαφορετικό, ίσως απογοητευτούν. Άλλωστε όπως έχουν πει και άλλοι στο παρελθόν, πολύ σπουδαιότεροι από μένα, όλοι ένα – δυο τραγούδια γράφουμε σε διάφορες παραλλαγές μέσα στα χρόνια… Όταν υπάρχουν δέκα καινούριες λέξεις στο δίσκο μου, είμαι ικανοποιημένος, νιώθω ότι προχώρησα. Κι εδώ υπάρχουν, υπάρχει το παιδί, η στροφή, ο θυμός, υπάρχει ο τρελός θεός, υπάρχει η σχέση με τους ξένους που ζουν γύρω μας και που μας κάνουν να σκεφτόμαστε ότι κι ένα κομμάτι δικό μας είναι πάντα ξένο. Πάντως το τραγούδι που έδωσε τον τίτλο στο δίσκο είναι ένα τραγούδι που περιγράφει τη στιγμή που παίρνεις μια μεγάλη στροφή πάνω στο βουνό, όπου η παλιά θέα έχει χαθεί, ενώ η καινούρια δεν έχει φανεί ακόμα.
Τι χάνεται τελικά με το πέρασμα των χρόνων;
Έχω χάσει απλά χρόνο, πολύ χρόνο. Υπάρχουν μεγάλα διαστήματα στη ζωή μου που ένιωθα ότι κυλάνε χωρίς σκοπό, μέσα σε ένα κενό. Ευτυχώς μετά έρχονται κάποιες άλλες εποχές που όλο αυτό το κενό, ο πόνος, η απόγνωση αποδεικνύεται ότι χρειαζόταν για να δημιουργήσω κάτι καινούριο, για να μάθω, για να ζήσω κάτι καινούριο. Την εποχή που το βιώνεις αυτό το κενό, είναι πολύ επώδυνο…
Σε ποιους θα ήθελες να κάνεις μουσική εξομολόγηση, ως απόρροια θαυμασμού;
Σε πάρα πολλούς ανθρώπους… Ο τρόπος που θαυμάζω είναι ίδιος, όπως και του δεκαπεντάχρονου που μαθαίνει κιθάρα και προσπαθεί να παίξει όπως ο Leonard Cohen, o Bob Dylan, ο Μάνος Χατζιδάκις ή ο Τσιτσάνης… Όλο αυτό το πάνθεον παραμένει, τον ίδιο θαυμασμό νιώθω και προστίθενται και νεότεροι και μικρότεροι από μένα, όπως ο Μάλαμας, ο Αγγελάκας, ο Παυλίδης ή ο Δεληβοριάς…. Η γοητεία των καλών τραγουδιών δεν σβήνει ποτέ, ακόμα κι αν κάποιος σε απογοητεύσει ή νιώθεις ότι σε πρόδωσε. Δε μου φτάνουν όμως μόνο τα παλιά, έχω ανάγκη να ακούσω καινούρια τραγούδια που να τα ζηλέψω και δεν έχω παράπονο σε αυτό είτε σε ελληνικά είτε και σε ξένα, βρίσκονται τραγούδια που να με ιντριγκάρουν…
Πόσο απασχολεί έναν καλλιτέχνη του δικού σου βεληνεκούς η λεπτομέρεια μιας συναυλίας σε μια πόλη;
Επειδή έχουν υπάρξει ορισμένες φορές που δεν μπόρεσα να το ελέγξω προσπαθώ όσο μπορώ να το ελέγχω. Συνήθως έχω λόγο σε όλα και στην τιμή του εισιτηρίου και στο πώς θα είναι η αφίσα και παντού… Αυτό που με απασχολεί, βέβαια, πρώτα απ’ όλα είναι ποια τραγούδια θα παίξουμε, πώς θα τα παίξουμε, με τι σειρά, πώς θα καταφέρουμε να κάνουμε το ακροατήριο να πάρει φωτιά, να γίνει μια πραγματικά καλή συναυλία.
Όσο μεγαλώνουμε δεν αποστασιοποιούμαστε περισσότερο από τα πράγματα;
Δεν μου συμβαίνει αυτό, ίσως κάτι δεν πάει καλά με μένα. Αντίθετα εγώ τα νιώθω όλα πιο έντονα και γύρω μου και μέσα μου, και τα σκοτάδια και τα όμορφα πράγματα.
Είσαι υπέρ ή όχι με το να παθιάζεται κάποιος πολύ με ότι καταγίνεται;
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να κάνεις κάτι. Ποτέ δεν έκανα κάτι στη ζωή μου με μισή καρδιά. Ο φόβος του «ξεφουσκώματος» υπάρχει πάντα και πολλές φορές επαληθεύεται, αλλά την ώρα που καταπιάνομαι με κάτι, αν δεν το πιστεύω 100% και δεν το εννοώ με όλη μου την καρδιά, δεν μπορώ να το κάνω. Πολλές φορές, ας πούμε, τελειώνει ένας δίσκος, περνάει κανένας χρόνος και μετά αρχίζω να τον κατακρεουργώ, γίνομαι ο πιο αμείλικτος κριτής του. Την εποχή που τον γράφω όμως είμαι εκεί…
Ποια πρέπει να είναι η απάντηση στην «πατρίδα της κομπίνας και της παραγραφής»;
Όπως είπαμε και πριν οι ήρωες μου είναι, πέρα από τους καλλιτέχνες που μου προσφέρουν πάντα τροφή και παρηγοριά, οι άνθρωποι που μου αρέσει να σκέφτομαι ως ακροατήριο μου. Αυτοί είναι άνθρωποι όλων των ειδών που επιμένουν να κάνουν με πάθος και συνέπεια τη δουλειά τους μέσα σε αυτό το χάος, μέσα σε αυτό το κλίμα του κυνισμού που επικρατεί, είτε είναι δάσκαλοι, είτε γιατροί, είτε οτιδήποτε άλλο. Αυτοί είναι οι επαναστάτες σήμερα, η δύναμη, το μόνο που μπορεί να μας αλλάξει, η προσωπική δουλειά του καθενός…
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
Ακολουθείστε το Cityportal.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα τελευταία νέα
Cityportal.gr Live ενημέρωση: O κορωνοϊός λεπτό προς λεπτό στην Ελλάδα και παγκοσμίως