Η κουβέντα ξεκίνησε χαλαρά χθες το βράδυ, πίνοντας ποτά, καθισμένοι υπερβολικά άνετα στα σκαμπό της μπάρας σε ένα συμπαθητικό μπαράκι. «Επιθεωρούσαμε» την ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων με ένα αίσθημα αστικής ανωτερότητας, βοηθούμενοι από την ατμόσφαιρα, το αλκοόλ και τη μουσική. Μιλούσαμε για τον σύγχρονο άνθρωπο και τη τάση του, που ολοένα δείχνει να μεγαλώνει, να στρέφεται αποκλειστικά σχεδόν στον εαυτό του και τον μικρόκοσμό του.
Οι άνθρωποι στις ανεπτυγμένες κοινωνίες, προσπαθώντας να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της νέας εποχής, επενδύουν ένα μεγάλο μέρος από τα χρήματα που βγάζουν προκειμένου να βελτιώσουν την εμφάνιση τους. Επιθυμούν να γίνουν πιο όμορφοι, πιο νέοι, πιο φρέσκοι, αγοράζοντας καλλυντικά περιποίησης, προσώπου και σώματος. O σύγχρονος άνθρωπος επιχειρεί να ακολουθήσει έναν τρόπο ζωής που κάποιοι του υποδεικνύουν ως μοντέλο.
«Είναι προτιμότερο να κατασκευάσεις ένα πολεμικό παιχνίδι, να σπάσεις το φράγμα του εγώ και να κηρύξεις τον πόλεμο σε όλους και σε όλα» έλεγε ο Νίκος.
«Στο όνομα της ανηθικότητας ή της ηθικής που κουβαλάς;» τον προκαλούσα εγώ.
Ο σύγχρονος άνθρωπος περνάει μεγάλο μέρος του χρόνου του επιλέγοντας προσεχτικά την ένδυση του. Χρησιμοποιεί επώνυμες φίρμες, γυμνάζεται, προσέχει τη διατροφή του. Και όλα αυτά γιατί; Για να μπορέσει να πείσει, να πετύχει, να κατακτήσει. Κάποιον άλλον άνθρωπο. Τη γνώμη του, την εύνοια, τον έρωτα ή τη συμπάθεια του. Να δείξει την προσωπική του αξία για να αναρριχηθεί επαγγελματικά. Να κάνει ορατά τα στοιχεία του χαρακτήρα του που θα εμπνεύσουν αφοσίωση, φιλία και όλα τα θετικά συναισθήματα.
Ο σύγχρονος άνθρωπος προκειμένου να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα ή επιζητώντας να γίνει αγαπητός, μιλάει πολύ, μοιράζει υποσχέσεις δεξιά και αριστερά, πλιατσικολογεί επικοινωνιακά μέχρι να πετύχει το στόχο του. Τελικά το ερώτημα που προκύπτει είναι αν τα καταφέρνει …
«Ο κάθε ένας μας» έλεγε ο Κάφκα, «επιλέγει τρεις χαρακτήρες…
Αυτόν που μοστράρει / Αυτόν που πιστεύει ότι έχει / Αυτόν που είναι».
Σήμερα πλέον είναι πραγματικά εύκολο να αλλάξει κάποιος την εικόνα του, αλλά εξακολουθεί να παραμένει δύσκολο να κερδίσει την εμπιστοσύνη των άλλων. Χρησιμοποιεί την επικοινωνία αλλά τελικά πείθει δυσκολότερα. Επιχειρηματολογεί προσπαθώντας να αποδείξει τα αρνητικά και τα μειονεκτήματα των τρίτων, ενώ αντίθετα σπάνια ασχολείται με το να καταπολεμήσει τις δικές του αδυναμίες. Σπουδάζει, μορφώνεται, αποκτά γνώσεις αλλά χρησιμοποιεί τη σκέψη του, μόνο για να βρει δικαιολογίες για τα λάθη του. Χρησιμοποιεί τα λόγια του για να κρατήσει κρυφές τις σκέψεις του, πολύ δύσκολα αποκαλύπτεται. Ο λόγος του είναι ελαφρύς σαν πούπουλο.
Κουβέντα στη κουβέντα το θέμα κατέληξε σε ένα φίλο και για τη στάση που κράτησε σε κάποιο θέμα και με εξέπληξε.
«Μη τον φοβάσαι, αυτός έχει μπέσα, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει πίσω…» είπε ο Νίκος
«Τελικά δεν είναι από αυτούς που υπόσχονται πολλά, αλλά ένας από αυτούς που κάνουν αυτά που υπόσχονται» σιγοντάρισα υψώνοντας το ποτήρι.
«Ένας έντιμος άνθρωπος, έχει λόγο και τιμή. Δεν έχει διχαλωτή γλώσσα» συνέχισε ο Νίκος τσουγκρίζοντας το τρίτο ποτό μας.
Σκεφτόμουνα πως αυτό που μας «πείθει» και κάνει κάποιους ανθρώπους να ξεχωρίζουν, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μόνο η στάση τους. Αυτή η συνέπεια που επιδεικνύουν απέναντι σε αυτά που θα πούνε. Αυτοί που, αν υποσχεθούν κάτι και δώσουν τον λόγο τους, τον τιμούν, ακόμη και σε περιπτώσεις ακραίες, όταν η υπόσχεση δεν είναι βολική ή πολύ περισσότερο, αν τους βλάπτει κατά οιονδήποτε τρόπο. Και δεν είναι πολύ συνηθισμένο στο σημερινό κόσμο να συναντάς κάποιον που να έχει αίσθηση της τιμής, να κρατάει τον λόγο του, χωρίς λικνιστά βαδίσματα και πισωγυρίσματα, χωρίς ναι μεν αλλά… Να λέει τα πράγματα ντόμπρα και σταράτα. Οι λέξεις που λέγονται πρέπει να μετατρέπονται σε πράξεις, όσο δύσκολο και να είναι αυτό, αλλιώς καλύτερα να μην ειπωθούν ποτέ. Είναι εύκολο να δίνεις το λόγο σου, το δύσκολο είναι να τον κρατάς. Ναι …Αυτό είναι.
Αν είχα τη φωτεινή μνήμη να φωτογραφίσω ακριβώς τους διαλόγους μας θα ήταν καλύτερα. Τα black out όμως που ακολουθούν ένα βράδυ που πέρασες με φίλους δεν το επιτρέπουν. Κάποια κομμάτια που γαντζώθηκαν στη μνήμη μου και βοηθήσανε να γλιστρήσουν τα δάχτυλα πάνω στο πληκτρολόγιο, ελπίζω να κατάφεραν να δώσουν την βαθύτερη ουσία της συνομιλίας της χθεσινής νύχτας.
Σπύρος Σαρανταένας
ss@cityportal.gr
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
