– Παππού, πώς ένιωσες όταν σε άφησαν ελεύθερο, μετά την αιχμαλωσία για τόσο καιρό;
– Τίποτε δεν έχει αλλάξει μέσα μου, μόνο έξω. Θα πρέπει να ξαναδώ τον κόσμο. Όμως παιδί μου, μέσα μου ήμουν ελεύθερος και πριν. Αν θες να μάθεις, ποτέ δεν ήμουν τόσο ελεύθερος όσο όταν ήμουν στη φυλακή.
– Τι εννοείς παππού, δεν καταλαβαίνω;
– Κοίταξε το όμορφο τριαντάφυλλό μας, άνθισε χθες με τόση ακρίβεια όσο κάθε αρχή Μάη. Ήταν ένας σπόρος στο υπόγειο, μετά έγινε βλαστάρι, έπειτα στέλεχος και τώρα μπουμπούκι. Κι εντέλει άνοιξεστον κόσμο. Η ουσία του όμως ήταν πάντα αυτή, ενός τριαντάφυλλου. Βίωσε διάφορες μεταμορφώσεις που τελικά του επέτρεψαν να ανθίσει. Να ανοίξει εξωτερικά. Η αιχμαλωσία του ήταν στην πραγματικότητα ο τόπος που έθρεψε τη γέννησή του, ήταν μια προετοιμασία. Όπως όταν εξαφανίζεσαι πίσω από ένα δένδρο παίζοντας κρυφτό: ετοιμάζεσαι να βγεις και να κερδίσεις. Δεν είσαι φυλακή, βρίσκεσαι σε επώαση.
– Κι όταν βγεις από εκεί, τι θα γίνει;
– Θα είσαι τόσο καλός όσο το τριαντάφυλλο. Θα ανοίξεις τα πέταλά σου να βγάλεις όλη σου την ομορφιά για να τη δώσεις στον κόσμο, να αφήσεις τις μέλισσες να έρθουν να τα ρουφήξουν όλα. Θα απολαύσεις αυτό το κορύφωμα της ζωής, γνωρίζοντας ότι σύντομα θα τελειώσει. Θα έρθει μια νέα άνθιση. Θα δώσεις θέση σε έναν άλλο σχηματισμό. Αλλά, δεν θα στεναχωριέσαι. Γιατί, κάθε μέλισσα που θα σε έχει αγγίξει, θα έχει πάρει λίγο από σένα και το νέκταρ σου, δημιουργώντας το πιο μυστηριώδες και μαγικό ελιξίριο, που συμβάλλει και στη δική σου μεταμόρφωση. Και πάει λέγοντας μέχρι το τέλος των ημερών μας, λουλούδι μετά το λουλούδι, μέλισσα μετά τη μέλισσα, άνθρωπος μετά τον άνθρωπο. Όλους μας συνδέει ένα λεπτό αλλά πολύ δυνατό νήμα. Η ίδια κλωστή που, αν μπορείς να την αισθανθείς, μετατρέπει την αιχμαλωσία στην πιο υπέροχη ελευθερία.
*προσαρμογή στα ελληνικά: Μαρία Ψωμά Πετρίδου