Τα darts στο εδώλιο...

Στις αρχές του εικοστού αιώνα τα darts στην Αγγλία βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα. Τα λαϊκά στρώματα γέμιζαν τις τοπικές pub όχι μόνο για να παίξουν βελάκια, αλλά πρωτίστως για να μεθύσουν και να τζογάρουν τα λιγοστά τους χρήματα σε διάφορα τυχερά παιχνίδια.

 

Όλα σχεδόν τα παιχνίδια στις pub ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με το στοιχηματισμό και ως αποτέλεσμα βρίσκονταν πολύ συχνά στο στόχαστρο των τοπικών αρχών. Αρχεία της εποχής καταγράφουν εκατοντάδες περιπτώσεις ιδιοκτητών pub που βρέθηκαν ενώπιον της δικαιοσύνης με την κατηγορία ότι επέτρεπαν τυχερά παιχνίδια στα μαγαζιά τους.

 

Συνήθως, οι αρχές επέτρεπαν τα παιχνίδια ικανότητας (εφόσον δεν συνδέονταν με στοιχήματα), όμως καθώς τα darts εξαπλώνονταν σε όλη την Αγγλία, υπήρχαν δικαστές που δυσκολεύονταν να αποφανθούν αν τα darts ήταν παιχνίδι τύχης (και άρα παράνομο) ή ικανότητας. Αυτό έμελλε να ξεκαθαριστεί μια και καλή, μία μέρα του 1908, στο δικαστήριο της πόλης του Leeds στην περιοχή του Yorkshire… 

 

Ο Jim Garside, ιδιοκτήτης της μπυραρίας  Adelphi Inn, είχε κληθεί εκείνη τη μέρα να παραστεί στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι επέτρεπε τη διεξαγωγή τυχερών παιχνιδιών στην pub του. Τυπικός  Άγγλος, παρουσιάστηκε στο δικαστήριο την καθορισμένη ώρα, κρατώντας στα χέρια του έναν στόχο τύπου Yorkshire (χωρίς δαχτυλίδι τριπλών), όπως συνηθιζόταν να παίζονται τα darts σε εκείνη την περιοχή. Στο δικαστήριο ωστόσο δεν πήγε μόνος του. Λίγο πιο πίσω ακολουθούσε ένας φίλος του, o William “Bigfoot” Annakin, εργάτης σε σιδηρουργείο, τακτικός θαμώνας του Adelphi Inn και καλύτερος darter της περιοχής. 

 

Για να αποδείξει στο δικαστήριο ότι τα darts δεν ήταν παιχνίδι τύχης, ο Garside έστησε το στόχο και στη συνέχεια ο  Annakin ανέλαβε δράση. Ξεκίνησε ρίχνοντας και τα τρία βελάκια του στη φέτα του 20. Ο δικαστής δύσπιστος. Ο κλητήρας του δικαστηρίου καλείται να ρίξει κι αυτός τρία βελάκια για σύγκριση. Μόνο ένα βελάκι θα παραμείνει στο στόχο, καθώς τα άλλα δύο πέφτουν στο πάτωμα. Ο Annakin ξαναπαίρνει θέση μπροστά στο στόχο: “17” του λέει ο δικαστής. Ένα βελάκι προσγειώνεται αμέσα στη φέτα του 17. “12” ακούγεται ξανά η φωνή από την έδρα. Το δεύτερο βελάκι προσγειώνεται μαλακά στο 12. “6” ακούγεται ξανά ο δικαστής. Το τρίτο βελάκι υπακούει και βρίσκει κι αυτό το στόχο του στη φέτα του 6. 

 

Μετά από λίγα ακόμη λεπτά δοκιμών, όπου όποιο νούμερο κι αν του έλεγε ο δικαστής, ο Annakin το πετύχαινε με τα βελάκια του, η ετυμηγορία ήταν έτοιμη: “Κύριοι, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με παιχνίδι τύχης αλλά ικανότητας και ακρίβειας. Αθώος ο κατηγορούμενος!” 

Ανακαλύψαμε ένα διαφορετικό χώρο εναλλακτικής διασκέδασης: το πρώτο darts cafe της Θεσσαλονίκης! δες εδώ…