Η Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη παρουσιάζει «Τα εικαστικά του Γιάννη Ρίτσου» στον εκθεσιακό χώρο του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης, Μέγαρο Μπίλλη, από 24 Σεπτεμβρίου έως 23 Οκτωβρίου. Τα εγκαίνια θα γίνουν Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009, ώρα 19:30. Πρόκειται για πρωτότυπα αντικείμενα από τη Συλλογή του Μουσείου Μπενάκη – πιάτα ζωγραφισμένα από τον Γ. Ρίτσο, πίνακες, ρίζες, πέτρες, χειρόγραφα, διπλώματα και τιμητικές διακρίσεις. Στο έργο του Γιάννη Ρίτσου η εκφραστική ανάγκη επικεντρώνεται ισότιμα στην εικαστική παραγωγή και την ποιητική κατάθεση. Σπάνια περίπτωση ανθρώπου και ταλέντου όπου οι δημιουργίες του, η ποίηση και η ζωγραφική, είναι δημιουργίες γεμάτες χρώματα, αισθήσεις βαθιές και διαπεραστικές. Διαδικασίες όπου η μία συμπληρώνει την άλλη και αν δεν είναι ισότιμη η μία ωστόσο φωτίζει τις αναζητήσεις της άλλης. Ο Γιάννης Ρίτσος δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει μέχρι το τέλος της ζωής του. Κραγιόνια και ακουαρέλες τον συνόδευαν παντού. Κάθε στιγμή της ζωής του ήταν στιγμή δημιουργίας. Οι ρίζες από τα καλάμια που ξέθαβε ο δυνατός άνεμος τον χειμώνα και που έβρισκε στις έρημες παραλίες του Καλάμου, μεταμορφώνονταν σε πρωτότυπα έργα τέχνης στα χέρια του. Οι ρίζες πρωτόγονες και ολόγυμνες ήταν το πιο κατάλληλο μέσο για να αποτυπώσει την αγωνία, το τραγικό του βίωμα και τις μαρτυρικές φυσιογνωμίες από τα πάθη του λαού.
«Ζωγράφιζα από μικρό παιδί» εξομολογείται ο ίδιος «τα σχολικά μου τετράδια ήταν γεμάτα από εικόνες με ζώα, δέντρα, φυτά και κάθε λογής ομορφιές της φύσης». «Τη ζωγραφική πάνω στις πέτρες την ξεκίνησα εξόριστος στην Γυάρο, όπου δεν είχα άλλα μέσα ζωγραφικής, επηρεασμένος από την Βάσω Κατράκη που την έβλεπα να ζωγραφίζει πάνω σε χαλίκια».
Με αυτόν τον τρόπο οι πέτρες, τα βότσαλα, οι ρίζες των καλαμιών, τα τσιγαρόκουτα, τα ευτελή και απρόβλεπτα αυτά υλικά έγιναν ο καμβάς πάνω στον οποίο ο Ρίτσος γέμιζε τις βασανιστικές και απελπισμένες ώρες του στα βουβά χρόνια της εξορίας. Πρώτα στη Γυάρο και μετά στο Παρθένι της Λέρου συνέχισε να δουλεύει με λέξεις και χρώματα, να αποτυπώνει με ζωγραφική ευχέρεια ανθρώπινες μορφές που παλεύουν με την αγριότητα του κόσμου που προσδοκούν με την ομορφιά του έρωτα. Ένοιωθε την ανάγκη να αντιπαραθέτει στους πόνους και τις αδικίες της εξορίας την ομορφιά της ζωής και την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης. Έτσι, δημιούργησε ένα πανόραμα αγοριών και κοριτσιών με ελληνικές κατατομές, εμπνευσμένο από την αρχαία αγγειογραφία, αναζητώντας με τις ζωγραφιές του ένα κόσμο αιώνιας νιότης. Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά «η ελληνική τέχνη είναι ανθρωποκεντρική με κύριο ιδεώδες της το κάλλος».
Ημέρες & Ώρες Λειτουργίας
Δευτέρα-Παρασκευή: 8:00-14:00 & 18:00-21:00
Σάββατο-Κυριακή: 10:00-14:00
Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, Μέγαρο Μπίλλη, Πλατεία Ιπποδρομίου, τηλ. 2310 264668, 2310 274167.
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
