«Τα μεγάλα πάθη είναι σπάνια σαν όλα τα αριστουργήματα» Μπαλζάκ

«Γιατί αναζητείς χαμένες πατρίδες, τι θα κερδίσεις αν επιμένεις σε μια χαμένη υπόθεση. Γιατί επιμένεις σε έναν αγώνα που εξ αρχής όλα είναι εναντίον σου; Γιατί σκοτώνεσαι; Γιατί τρέχεις ποδαράτα πίσω από μια μονοθέσια Ferrari; Γιατί δεν τα αφήνεις τα πράγματα όπως έχουν, τι επιμένεις σε πρόσωπα, σε καταστάσεις που μπορεί πάλι να σε χαλάσουνε, ή τι σε οδηγεί προς ένα δύσβατο μονοπάτι, σε κάτι που σε πληγώνει, στο κυνήγι της “λυδίας λίθου”, σε μια ιστορία που θεωρητικά είναι χαμένη;» αρέσκονται να ρωτούν αυτόκλητα οι φιλοπερίεργοι.

Οι ίδιες και οι ίδιες ερωτήσεις κάθε φορά που κάτι ξεφεύγει από τα καθιερωμένα και βαδίζει σε άλλα μονοπάτια. «Πώς σ’ αρέσει να μπλέκεις…». Μια ερώτηση που υπονοεί ότι αν πάψεις να μπλέκεις, αν δηλαδή στερηθείς την επιθυμία και τη πίστη, σαν επιβράβευση θα έχεις την απουσία του πόνου. Λένε «άσε να περάσει ο χρόνος, ξέχασέ το, μεταλλάσσονται οι επιθυμίες».
Μα εσύ επιμένεις… Μα τι απάντηση να δώσεις σε έναν κόσμο που έχει μπουκώσει από συγκρουόμενες ανίες;

…Ονομάζεται «πάθος». Πάθος έχουν όσοι αφοσιώνονται σε μια πίστη, όσοι κάνουν πράγματα ακατανόητα και πολλάκις αδιευκρίνιστα για τους άλλους. Όλα αυτά που στους πολλούς καταγράφονται στην περιοχή του αδύνατου.

…Το κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα που έχουν όσοι το βιώνουν είναι μια αόρατη ατσάλινη κλωστή που μοιάζει να σε τραβά σε κάτι που μπορεί να σε παιδεύει, ή να σε ματώνει αλλά και να σε καταστρέφει.

…Δεν κάνεις πίσω, δεν κόβεις με τανάλια το νήμα αλλά υπακούς μαζοχιστικά σε μια κρυφή ανάγκη που επιμένει να ανέβεις στον Ναυτίλο που περιπολεί σταλμένος σε αποστολή από τον κάπταιν Νέμο. Σαν να σε τραβά προς εκεί που μπορεί οι πιθανότητες επιτυχίας να είναι μηδαμινές. Αν επιχειρήσεις να το ερμηνεύσεις, πέφτεις στη λούμπα των εξηγήσεων για πράγματα που δεν είναι αντιληπτά.

…Και το πιο αστείο είναι πόσο αδιάφορο μοιάζει σε πολλούς αυτό για το οποίο ο άλλος «πεθαίνει». Αυτό που συμβιώνει καθημερινά με την απειλή της σφραγίδας της αποτυχίας, της τιμωρίας που αιωρείται ελάχιστα χιλιοστά από το μέτωπο.

…Πάθος σημαίνει ισόβια αφοσίωση. Ακαταλαβίστικο για τους περισσότερους.

…Όποιος έχει πάθος δείχνει και μεράκι στην καλλιέργεια της αδυναμίας του. Αν ήταν πιόνι σκακιού θα ήταν ο αξιωματικός, ο επονομαζόμενος λοξός ή τρελός. Αν ήταν επιστήμονας θα ανήκε στους τρελαμένους που κάνουν ανακαλύψεις.

…Το κυνήγι του Έιχαμπ για τη μεγάλη άσπρη φάλαινα οδήγησε στη σύγκρουση και την καταστροφή, εντούτοις πρόλαβε να μυήσει την κρυφή Αδελφότητα των βιβλιοθηρών – στην ηδονή της αναζήτησης.

…Η σχεδόν θρησκευτική αφοσίωση στο αντικείμενο του πάθους οδηγεί και σε παράπλευρους δρόμους, με ποιο ορατό από όλους να είναι η αόρατη δύναμη που προκύπτει μέσα από τη μέγιστη αδυναμία μας.

…Γράφει ο Μονταλμπάν σε ένα μυθιστόρημά του: «Γιατί με ψάχνεις; Είσαι σαν την πεταλούδα που έλκεται από το φως που δεν ξέρει να κρατάει αποστάσεις από τη θερμότητα της λάμπας. Που δεν ξέρει να κρατάει απόσταση από το θάνατο».

Σπύρος Σαρανταένας
ss@cityportal.gr