Θανάσης Τσαλταμπάσης (παράσταση «Η γιαγιά»)

Πρωταγωνιστεί μαζί με τον Νίκο Ορφανό στην παράσταση «Η γιαγιά» που ανεβαίνει στο θέατρο Αριστοτέλειο σε σκηνοθεσία του Βλαδίμηρου Κυριακίδη και κείμενο που έγραψε ο Ντίνος Σπυρόπουλος.
O Θανάσης Τσαλταμπάσης έδωσε συνέντευξη στον Σωτήρη Ζήκο, αρχισυντάκτη του περιοδικού CITY.

Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία για σένα που ανεβαίνει πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά στην Αθήνα;
Πάντα είχα την σκέψη, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, να ξεκινήσω μια παράσταση από την Θεσσαλονίκη. Οι συγκυρίες βοήθησαν να στηθεί αυτή η παραγωγή από την Θεσσαλονίκη και είμαι πολύ χαρούμενος που θα τη δει πρώτα το κοινό της Θεσσαλονίκης και μετά της Αθήνας. Ο λόγος είναι ότι πάντα στην Αθήνα είναι περισσότερες οι παραγωγές και στην Θεσσαλονίκη έρχονται στο τέλος της σεζόν, ελάχιστες από αυτές. Θεωρώ ότι το κοινό της πόλης μας έχει την κουλτούρα να κρίνει και να αποφασίσει την επιτυχία ή όχι μιας παράστασης.

Ποιο είναι το στόρι αυτού του έργου και ποιοι οι χαρακτήρες;
Η ιστορία της «ΓΙΑΓΙΑΣ» είναι σχεδόν γνωστή. Πρόκειται για μια γιαγιά την οποία επιχειρεί να ληστέψει ένας Πακιστανός. Οι ανατροπές κάνουν ξεκαρδιστική την εξέλιξη της ιστορίας. Το κείμενο είναι εξαιρετικό και στηρίζουμε τα νεοελληνικά έργα γιατί είναι πιο κοντά στην Ελληνική πραγματικότητα. Εσύ ποιον ερμηνεύεις και πώς είναι ως χαρακτήρας; Εγώ υποδύομαι την γιαγιά. Η γιαγιά είναι η γνωστή Ελληνίδα γιαγιά, που γνωρίζουμε τα τελευταία χρόνια ……… ή νομίζουμε πως γνωρίζουμε. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ περισσότερο στον ρόλο γιατί αυτό θα αποκάλυπτε μέρος της ανατροπής στην εξέλιξη της ιστορίας.

Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει μια «αλληγορική κωμωδία» από τις άλλες;
Στην αλληγορική κωμωδία θίγονται πράγματα (ιδέες, απόψεις, πολιτικές, κοινωνικά θέματα και πολλά άλλα) με έμεσο τρόπο και έτσι μπορούν να περαστούν μηνύματα στο ευρύ κοινό. Όλα τα θεατρικά έργα έχουν μια αλληγορική διάσταση και αυτό το συναντάμε στον Τσέχοφ, στον Σαίξπηρ και από Έλληνες συγγραφείς στον Σακκελάριο, Γιαννακόπουλο και πολλούς άλλους. Η αλληγορική κωμωδία είναι το είδος του θεάτρου που αντέχει στον χρόνο.
 
Ακολουθείτε κατά γράμμα το κείμενο ή υπάρχουν περιθώρια αυτοσχεδιασμού, καθώς οι αναφορές είναι επίκαιρες;
Είναι ένα εκπληκτικό κείμενο, που δίνει τα περιθώρια αυτοσχεδιασμού και αυτό είναι το ζητούμενο για εμάς τους ηθοποιούς της κωμωδίας. Χαιρόμαστε πολύ αυτή τη δουλειά και ο λόγος είναι ακριβώς οι αυτοσχεδιασμοί για τους οποίους δεν είχε καμιά αντίρρηση ευτυχώς και ο συγγραφέας του κειμένου. Οι αναφορές είναι σίγουρα επίκαιρες, γιατί η σημερινή κατάσταση που ζούμε έχει πολλά να προσφέρει. Πολλά από αυτά τα γνωρίζαμε και άλλα μόλις τα ανακαλύψαμε. Ένα παράδειγμα είναι η «παράνομες συντάξεις».

Θύμισε μας τη μέχρι τώρα πορεία σου στα θεατρικά πράγματα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη. Από μικρός έπαιρνα μέρος σε θεατρικές ομάδες της γειτονιάς μου. Το 1996 έπαιξα στην «Μελωδία της Ευτυχίας» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στη Θεσσαλονίκη. Το 1999 πέρασα στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών. Εκεί έπαιζα σε διάφορες ερασιτεχνικές παραστάσεις αλλά και επαγγελματικά με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης. Παράλληλα έκανα χιουμοριστικές εκπομπές σε τοπικό σταθμό, των οποίων είχα την συνολική επιμέλεια (κείμενα, παρουσίαση, σκηνοθεσία, μοντάζ) Το 2005 ήρθα στην Αθήνα για να κάνω το όνειρο μου. Φοίτησα στην δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδoσιάδη. Από το 2006 ασχολούμαι επαγγελματικά ως ηθοποιός.

Πώς βλέπεις τα θεατρικά πράγματα τον καιρό της κρίσης;
Οι καλές παραστάσεις πάνε καλά και εισπρακτικά. Απλά στην κρίση αυτή που περνάμε και σαν χώρα και παγκόσμια, θα έλεγα ότι οι καλλιτέχνες – δημιουργοί , είναι περισσότερο «ανήσυχοι», με αποτέλεσμα να γίνονται πιο δημιουργικοί. Στα πλαίσια της αναζήτησης των νέων πραγμάτων που να εκφράζουν τον σημερινό άνθρωπο νομίζω ότι θα γεννηθούν καινούργια πράγματα.

info:
«Η Γιαγιά» στο θέατρο Αριστοτέλειον Από 7 Νοεμβρίου