[…] Ποτέ ως τώρα δεν είχε νιώσει τόσο γλυκιά την ηδονή του λόγου, ποτέ δεν είχε τόσο καλά καταλάβει πως ο Έρωτας ζει μέσα στο λόγο, όπως τόνιωθε και το καταλάβαινε τις επικίνδυνες και υπέροχες εκείνες ώρες, όπου καθισμένος στο χοντρό τραπέζι κάτω από τη τέντα και παρατηρώντας το είδωλό του, ένιωθε να του χαϊδεύει το αυτί η μουσική της φωνής του και μορφοποιούσε από την εικόνα της ομορφιάς του Τάτζιο τη μικρή πραγματεία του, μιάμιση σελίδα διαλεχτή πρόζα, όπου η διαύγεια, η ευγένεια και η πάλλουσα ένταση του αισθήματος θα ενθουσίαζαν γρήγορα πολλούς θαυμαστές.
Σίγουρα είναι καλό που ο κόσμος γνωρίζει μόνο το αριστούργημα και όχι τις πηγές, τις προϋποθέσεις και τα καθέκαστα της γέννησής του. Γιατί συχνά η γνωστοποίηση της πηγής από όπου ο δημιουργός άντλησε την έμπνευσή του, μπορούν να δημιουργήσουν σύγχυση και παρεξήγηση του έργου κι έτσι να καταστραφεί η εντύπωση της τελειότητας. Παράξενες ώρες! Παράξενη και γόνιμη η σύζευξη του πνεύματος με ένα κορμί!
«Θάνατος στη Βενετία» / Τόμας Μαν / εκδόσεις Ίνδικτος
Φωτογραφία David Mark από το Pixabay