Θείος Βάνια | κριτική παράστασης Άγγελα Μάντζιου

Θείος Βάνια | κριτική παράστασης Άγγελα Μάντζιου

στο θέατρο Αριστοτέλειον

 

Άντον Τσέχωφ, Θείος Βάνια,

Το χειροκρότημα των θεατών ήταν θερμό και ο χαιρετισμός των ηθοποιών της παράστασης «θείος Βάνιας», ήταν χορευτικά δυναμικός στο βήμα της ομαδικής και ατομικής υπόκλισης, όταν ειπώθηκαν τα λόγια του έργου και άναψαν τα φώτα της πλατείας και τα βλέμματα συναντήθηκαν εκατέρωθεν σε μια ρωγμή σιωπηλής λήψης του τελικού μηνύματος.

 

Ζωηρή μεταφορά του λόγου του Ρώσου συγγραφέα, με φανερή προσαρμογή στη σύγχρονη πραγματικότητα και έκδηλο αυτοσαρκαστικό και κριτικό χιούμορ, στην απορροή αποτίμησης της παράστασης «θείος Βάνιας», στο θέατρο Αριστοτέλειον.

 

Η παράσταση ξεδιπλώθηκε με συγκινητικά απλό τρόπο και τα λόγια ακούστηκαν φυσικά στην εκδοχή της εξέλιξης της ιστορίας του έργου στις επιμέρους σκηνές, οργανωμένες σε μικροεπεισόδια ομαδικών συναντήσεων στην επιδίωξη και αναίρεση της επικοινωνίας ιδεών και σωμάτων. Με το μοτίβο της αισθαντικής μουσικής της ταινίας Ερωτική επιθυμία άνοιξε η αυλαία σε έναν κήπο και φωτίστηκαν με φθινοπωρινά χρώματα οι ήρωες και τα κοστούμια τους καθώς και οι χώροι και τα αντικείμενα.

 

Τα πρόσωπα του έργου συναντιούνται στον κήπο και στο εσωτερικό ενός αρχοντικού σπιτιού στην εξοχή. Οι χαρακτήρες αναδύονται μέσα από άμεσες και έμμεσες συστάσεις, ομαδικές συνομιλίες και ατομικούς στοχασμούς, προσωπικές εξομολογήσεις και διακηρύξεις. Με κυρίαρχα ηχοχρώματα τοπικής μουσικής, με χορευτικά τρεκλίζοντα βήματα, εκμυστηρεύονται τις σκέψεις τους, πίνοντας και υποκύπτοντας στη γοητεία άτολμων παθών. Σε συναντήσεις οικείες και μη, σε μια ατμόσφαιρα καθημερινότητας που διαταράσσεται προς στιγμήν και το τραύμα της επουλώνει η θέληση των προσώπων για συνέχιση του αγώνα ως το προσδοκώμενο τέλος της ζωής τους, υπογραμμίζεται υπαινικτικά το αντίδοτο της μοναξιάς και της πληκτικής ζωής της επαρχίας.

 

Η θεματολογία του έργου, η ζωή στην επαρχία, ο χρόνος που περνά, τα όνειρα και οι διαψεύσεις των ανθρώπων, οι επιθυμίες, οι αντιφάσεις και οι συνήθειες, η πλήξη, η απραξία και η δουλειά, οι θεωρίες, η καλλιτεχνική δημιουργία, η γνώση, πρακτική και επιστημονική, η πίστη, η πρόοδος, η κοινωνική ανέλιξη, η προσδόκιμη εξέλιξη και η στασιμότητα, η αποδοχή της μοίρας, η άρνηση των αισθημάτων και απόπειρες υπέρβασης, στο παρόν μιας μικρής ομήγυρης και στο μέλλον της ανθρωπότητας, συνθέτει στις ψηφίδες της, την τοιχογραφία μιας κλειστής κοινωνίας του 19ου αιώνα, στις σημαντικές και ασήμαντες στιγμές και διαστάσεις της.

 

Οι ηθοποιοί της παράστασης μετέφεραν αυτό το κλίμα, αναδεικνύοντας κάτι από την αθωότητα, την αδυναμία, την αντίφαση και τη φιλοσοφία των ηρώων στις καθημερινές συζητήσεις, φωτίζοντας με καλές στιγμές στην ερμηνεία τους τα τρωτά σημεία των χαρακτήρων σε μια συλλογική σύνθεση με μια επίγευση συνέργειας και εμπλοκής στο παιχνίδι σύνδεσης των ρόλων τους.

 

Ο ρόλος του Βάνια, από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη της παράστασης κ. Γ. Κιμούλη, αποδόθηκε με τρόπο αποδομητικά αυτοσαρκαστικό και με τον γνώριμο σπιρτόζικο προσωπικό τόνο.

 

Παραδίδοντας ένα μάθημα υποκριτικής τέχνης, βασισμένο στην απλότητα, την ειλικρίνεια και αμεσότητα του λαϊκού θεάτρου, ανέδειξε- στις ισορροπίες κωμικών και δραματικών σημείων- τα πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα του έργου και το πνεύμα του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα. 

Γνωρίζοντας καλά τον μηχανισμό επιρροής και τον ευρύτερο ρόλο του καλλιτέχνη, υποκλίθηκε με νόημα στο κοινό των θεατών, εκφράζοντας και ανταποδίδοντας εύγλωττα με το έξυπνο βλέμμα του, την αποδοχή της αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

 

 

Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ, «Θείος Βάνιας»

Μετάφραση – σκηνοθεσία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ

Σκηνικά: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΩΣΤΕΑ

Κοστούμια: ΣΟΦΙΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ

Φωτισμοί: ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΛΤΣΟΥ

ΗΘΟΠΟΙΟΙ:

ΒΑΝΙΑΣ: Γιώργος Κιμούλης

ΑΣΤΡΩΒ: Τάσος Νούσιας

ΕΛΕΝΑ: Στέλλα Καζάζη

ΣΕΡΕΜΠΡΙΑΚΩΦ: Γιώργος Ψυχογιός

ΜΑΡΙΝΑ: Μάγδα Λέκκα

ΣΟΝΙΑ: Χαρά Μάτα Γιαννάτου

ΜΑΡΙΑ: Μαίρη Νάνου

ΤΕΛΕΓΚΙΝ: Κώστας Κοράκης

 

Διαβάστε μέρες και ώρες παραστάσεων Θείος Βάνια στο Θέατρο Αριστοτέλειον

 

πηγή cityculture.gr / Θείος Βάνια / κριτική παράστασης / Άγγελα Μάντζιου