Θεσσαλονίκη: Καρκινοπαθείς γυναίκες χορεύουν για την ΕΣΒΕ και δίνουν μάθημα ζωής

Δεκαεπτά καρκινοπαθείς γυναίκες δίνουν ένα μήνυμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης, χορεύοντας απόψε παραδοσιακούς χορούς στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (Αίθουσα Φίλων, ώρα 21.00) σε εκδήλωση με τίτλο «Χορεύουμε για τη Ζωή», τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν στην Εταιρεία Σπαστικών Βορείου Ελλάδας. Πρόκειται για γυναίκες που μετέχουν στην ομάδα χορού του Συλλόγου Καρκινοπαθών Βορείου Ελλάδος και θα χορέψουν χορούς της Δυτικής Μακεδονίας στην εκδήλωση στην οποία διοργανώνει ο Χορευτικός Όμιλος Θεσσαλονίκης.

 

Στην εκδήλωση εκτός από την ομάδα του Συλλόγου Καρκινοπαθών μετέχουν οι χορευτικές ομάδες του Πολιτιστικού Σωματείου Χοροστάτες, του Κέντρου Μελέτης Παραδοσιακού Χορού Κύκλος, του Χορευτικού Ομίλου Θεσσαλονίκης, της Καλλιτεχνικής Ομάδας Χορού Έκνευσις και του Χορευτικού Ομίλου Μέλος από την Κολωνία της Γερμανίας.

 

«Μετέχοντας σε αυτή την εκδήλωση που έχει τον τίτλο «Χορεύουμε για τη Ζωή» πιστεύω ότι προσφέρω σε άτομα που έχουν ανάγκη. Είναι ένα είδος προσφοράς γιατί τα έσοδα τις βραδιάς θα διατεθούν για την ενίσχυση της Εταιρεία Σπαστικών» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Αναστασία Μαυρομάτη, η οποία θα χορέψει μαζί με τις άλλες 16 συγχορεύτριες της από την ομάδα του Συλλόγου Καρκινοπαθών.

 

Μιλώντας για την εμπειρία της με την ασθένειά της ο κ Μαυρομάτη αναφέρει ότι διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού το 2002 και ενάμιση χρόνο αργότερα αισθάνθηκε την ανάγκη να βρεθεί κοντά σε ανθρώπους που μπορούσαν να την καταλάβουν και να νιώσουν αυτό που είχε περάσει. «Μου συμπαραστεκόταν η οικογένεια μου, αλλά αισθανόμουν κάπως διαφορετικά, ήθελα να έρθω σε επαφή με ανθρώπους που είχαν την ίδια εμπειρία με μένα. Το 2004 πήγα στον Σύλλογο Καρκινοπαθών και είδα ότι εκεί είχαν ομάδες ψυχολογίας θεάτρου, χορωδίας, χορού. Θέλησα κι εγώ να πάρω μέρος . Μου έκανε εντύπωση ότι από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν ανάμεσα σε ανθρώπους οι οποίοι χωρίς καν να μιλήσουμε μπορούσαν να με νιώσουν. Έτσι γράφτηκα στο χορευτικό και είμαι εκεί γύρω στα 12 χρόνια. Ο χορός μού βελτιώνει την ψυχολογία. Να σας πω ότι μετά την αρρώστια μου, στα 43 μου χρόνια, πήγα και γράφτηκα στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ και σκεφτόμουν να κάνω ένα μεταπτυχιακό με το θέμα πώς ο χορός στηρίζει ηθικά τους ασθενείς» αναφέρει η κ Μαυρομάτη.

 

Μιλώντας για τον χορό λέει: «Το χαιρόμαστε που χορεύουμε αλλά δεν είναι μόνο που χαιρόμαστε, είναι που βρισκόμαστε με τα κορίτσια. Είναι κάτι διασκεδαστικό, κάτι όμορφο και νομίζω ότι μας εμψυχώνει και περιμένουμε πως και πως να έρθει η επόμενη φορά να πάμε να τα ξεχάσουμε όλα. Μέσα από αυτήν την αρρώστια έμαθα πολλά πράγματα, άλλαξαν πολλά μέσα μου, έγινα ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος. Εκείνο που αναπτύχθηκε πάρα πολύ είναι το συναίσθημα της αγάπης και της προσφοράς. Θέλησα κι εγώ από τότε να στηρίξω ανθρώπους είτε της ίδιας κατηγορίας ασθένειας με μένα είτε άλλους που έχουν άλλο πρόβλημα, για να μπορέσουν να ορθοποδήσουν στη ζωή και να δουν θετικά και αισιόδοξα τα πράγματα».

 

Η δασκάλα χορού Ελένη Παπαδιαμάντη σημειώνει ότι τα μαθήματα χορού στις καρκινοπαθείς γίνονται σε συνεργασία με το Λύκειο Ελληνίδων Θεσσαλονίκης. «Οι καρκινοπαθείς γυναίκες που χορεύουν στην ομάδα είναι πολύ γεμάτες από χαρά και ζωή. Χαίρονται πάρα πολύ με αυτό που κάνουν, τους βελτιώνει την ψυχολογία τους πάρα πολύ, ξεδίνουν. Είναι σαν να ήρθε ο καρκίνος και από κει και πέρα τους ανοίχτηκε μια άλλη πόρτα, είδαν τη ζωή με πολύ πιο θετικό μάτι. Είναι πάντως γεμάτες ζωή και θέλουν να κάνουν πράγματα», προσθέτει η κ. Παπαδιαμάντη.

 

ΑΠΕ-ΜΠΕ