Θεσσαλονίκη: «Χωράφια με ηλίανθους γεμάτα νάρκες»

Η μητέρα της, τής έφερε ένα μεγάλο μπουκέτο με ζωντανά ηλιοτρόπια για τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής. Η κόρη, Λαρίσα, στάθηκε κρατώντας τα ζωντανά ηλιοτρόπια μπροστά στον πίνακά της, με τα … ζωγραφισμένα ηλιοτρόπια- ένα τοπίο με αμέτρητα ηλιοτρόπια που το ονόμασε «Ο δρόμος της επιστροφής».

«Για μένα, η ζωγραφική είναι ένας άμεσος τρόπος επικοινωνίας, ειδικά εδώ, στην Ελλάδα. Τα ηλιοτρόπια συμβολίζουν τον τόπο της καταγωγής μου, την Ουκρανία. Τα ηλιοτροπία μού δίνουν ελπίδα για την επιστροφή, αφού τελειώσει ο πόλεμος» λέει στο ΑΠΕ- ΜΠΕ η Ουκρανή (ελληνικής καταγωγής) ζωγράφος Λαρίσα Ριαμπίχ, μιλώντας μετά τα εγκαίνια της ατομικής έκθεσής της, που έγιναν με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, την Τρίτη 20 Ιουνίου, στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο και άλλων εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν με πρόσφυγες στον ίδιο χώρο.

«Θυμάμαι από μικρή μια θέα από το παράθυρο του αυτοκινήτου του μπαμπά μου, στον δρόμο της επιστροφής από το χωριό των παππούδων μου στην Αζοφική θάλασσα, το Μπουγκάς, πίσω στο σπίτι μας στο Ντονέτσκ. Έβλεπα τεράστιες καλλιεργημένες εκτάσεις με ηλιοτρόπια. Η εικόνα αυτή με σημάδεψε. Ήταν και είναι ο δρόμος για το σπίτι, με την κυριολεκτική έννοια όμως. Ο δρόμος για τη γενέτειρα μου το Ντονέτσκ» λέει και συνεχίζει: «Δυστυχώς αυτή τη στιγμή όλα τα χωράφια με τους ηλίανθους είναι γεμάτα νάρκες. Αλλά το όνειρό μου είναι να δω και πάλι ανθισμένα και ελεύθερα από νάρκες αυτά τα χωράφια» λέει, με νοσταλγία, η 28χρονη Λαρίσα, κοιτώντας τον κεντρικό πίνακα της έκθεσής της, που συνολικά αριθμεί 18 έργα, που φιλοτέχνησε στην Ελλάδα.

Δεν θέλει να μιλήσει για τον πόλεμο και τις λεπτομέρειες της φυγής της. Όπως λέει, «ο φόβος ήταν και είναι ακόμα τόσο δυνατός, που κόβει την ανάσα. Μετά από λίγες ημέρες από την έναρξη του πολέμου και πρώτων βομβαρδισμών, πήραμε με τη μητέρα μου την απόφαση να φύγουμε από το Ντονέτσκ».

Επέλεξαν την Ελλάδα, μια χώρα του αιώνιου προορισμού των προγόνων τους ως «Γη της Επαγγελίας». «Αρχικά μας βοήθησε μια θεία, που μένει στη Θεσσαλονίκη πολλά χρόνια, μετά ενταχθήκαμε στο Προγράμματα των ΜΚΟ “Ήλιος” και “Solidarity”. Νιώθω ευγνωμοσύνη στους δασκάλους της ελληνικής γλώσσας στη “Solidarity”, που μας διδάσκουν με τόση αγάπη την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό», λέει, χρησιμοποιώντας πλέον και η ίδια την ελληνική γλώσσα, την οποία δεν μιλούσε από πριν. «Μπορεί να με βοήθησε η ελληνική μου καταγωγή και από τις δυο πλευρές των γονιών μου. Μαθαίνω γρήγορα λέξεις, έννοιες και νιώθω σαν να βρίσκομαι στην Ελλάδα από τα πάντα» τονίζει.

Η Λαρίσα είναι απόφοιτη των Σχολών Τέχνης στο Κίεβο και την Αγία Πετρούπολη. Στην Ελλάδα συνεχίζει τη ζωγραφική. Στην ερώτηση για τα μελλοντικά της σχέδια, απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη: «Δεν κάνω πια μεγάλα όνειρα και σχέδια. Ο πόλεμος τερμάτισε τα σχέδια μας… Και μού αρκεί για το μέλλον μόνο να επικράτηση η ειρήνη. Η μεγαλύτερη αξία για μένα πάντα ήταν και είναι η οικογένειά μου. Ποτέ δεν πίστευα, ότι μια μέρα θα αναγκαστώ να φύγω από τη χώρα με βίαιο τρόπο, να χωριστούμε με τον πατέρα μου. Οι στόχοι μου είναι απλοί και ανθρώπινοι: να βρίσκομαι ξανά μεταξύ αγαπημένων ανθρώπων, να χαρώ τη ζωή όπως είναι και, φυσικά, να έχω εξέλιξη ως ζωγράφος και ως άνθρωπος».

Από την έκθεση της Λαρίσας Ριαμπίχ πέρασε και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα Γιώργος Τσούνης, ο οποίος νωρίτερα επισκέφτηκε τον χώρο, όπου η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) και το Ταμείο του ΟΗΕ για τα Παιδιά (UNICEF) διοργάνωσαν εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Τη ρωτήσαμε για τη σύντομη συνομιλία της με τον κ. Τσούνη. «Στον Πρέσβη των ΗΠΑ περισσότερο άρεσε ο πινάκας “Στο ξένο περιβάλλον”- με μανταρίνια και ένα λεμόνι», λέει και συνεχίζει: «Με συνεχάρη για την έκθεση και το συγκινητικό για μένα ήταν ότι είπε πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και να επιστέψουν οι Ουκρανοί στα σπίτια τους».

Η έκθεση της Λαρίσας Ριαμπίχ θα λειτουργεί ώς και αύριο (Παρασκευή 23 Ιουνίου), στον ισόγειο χώρο του Δημαρχιακού Μεγάρου.

Σοφία Προκοπίδου

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2023