Οι νονοί του alternative-cabaret κινήματος γιορτάζουν τα 20 χρόνια των σκοτεινών και εξωφρενικών μουσικοθεατρικών εμφανίσεων τους, με τη νέα τους παράσταση «The Songs of Shockheaded Peter and Other Gory Verses» στο Principal Club Theater. Οι νονοί του alternative-cabaret κινήματος γιορτάζουν τα 20 χρόνια των μουσικοθεατρικών εμφανίσεων τους και για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, θα ξανα-ερμηνεύσουν τραγούδια από τη βραβευμένη με Lawrence Olivier Award παράσταση τους «Shockheaded Peter», μαζί με επιλεγμένα κομμάτια από το album «The Gorey End» που προτάθηκε για (βραβείο) Grammy, και με ακόμα περισσότερα από τη μεγάλη τους δισκογραφία…Οι Tiger Lillies έδωσαν συνέντευξη στη Γκέλυ Μαδεμλή και το περιοδικό CITY.
Τα τραγούδια σας μιλούν για φρικιά, για απόκληρους, για ανθρώπους που μοιάζουν να αδυνατούν να προσαρμοστούν στην κοινωνία. Τι είναι αυτό που σας ελκύει σε αυτούς;
Νομίζω πως είναι αυτοί που μας δείχνουν το δρόμο, είναι οι σειρήνες της θαλάσσης, τα φυλακτά μας, οι προφήτες, αν θέλεις. Κανείς δεν μπορεί να προσαρμοστεί απολύτως στην κοινωνία, αλλά αυτοί οι απόκληροι είναι αρκετά γενναίοι για να διαχωρίσουν τη θέση τους και να φύγουν μακριά. Οι άνθρωποι προσαρμόζονται στο κυρίαρχο μοντέλο εξ’ αιτίας μιας αίσθησης καθήκοντος πως πρέπει να κάνουν μια ήρεμη ζωή. Σε κανέναν δεν αρέσει το να ξυπνάει απ’ τις επτά και να κολλάει στην κίνηση για τη μισή ζωή του, συνολικά. Αντέχουμε σε αυτήν την κοινωνία γιατί η επιλογή που έχουμε να μην την υποστούμε άλλο πια, μας οδηγεί σε μη ευχάριστα, μη ελκυστικά μονοπάτια: στη φτώχεια ή στη γενικότερη απόρριψη από τους άλλους ανθρώπους.
Τραγουδάτε για τους «Maria», «Clown», «Mackie’s childhood», «Luis Miller», «Three-Legged Jake» «Bleeding Lady» και πάει λέγοντας. Σε ποιο βαθμό βασίζονται τα τραγούδια σας σε πραγματικές ιστορίες;
Α, πραγματικά πρόκειται για ένα χαρμάνι. Απλώς παίρνεις ό,τι μπορείς, από οποιαδήποτε πηγή. Η εμπειρία από πρώτο χέρι είναι σπουδαία, αλλά καμιά φορά χρειάζεσαι κι ένα δεύτερο χέρι για υποστήριξη!
Πήρατε το όνομά σας από μια πόρνη που σύχναζε στη γειτονιά σου. Αυτή άραγε το ξέρει αυτό; Βλέπετε ποτέ ανθρώπους σαν κι αυτή στο κοινό σας;
Όχι, αυτή δεν το ξέρει, αλλά η αλήθεια είναι πως βλέπω πολλούς σαν κι αυτήν που έρχονται να μας ακούσουν. Μάλιστα, ξέρω πολλούς από αυτούς προσωπικά!
Μπορείς να μας περιγράψεις το μέρος όπου ζεις σήμερα;
Ναι, είναι ένα μάλλον παλιό, παρατημένο διαμέρισμα που βρίσκεται δίπλα σε ένα κτίσμα που κάποτε ήταν μπορντέλο. Είναι στην οδό Κρόμγουελ, κοντά σε μία από τις εξόδους του Λονδίνου, προς το αεροδρόμιο Χίθροου. Αυτό με βολεύει πολύ, καθώς πετάω γύρω στις 30 φορές το χρόνο!
Είσαι αυτοδίδακτος μουσικός. Πότε και πώς ξεκίνησαν όλα;
Όταν ήμουν δεκαέξι χρονών, αποφάσισα πως θα προτιμούσα στο μέλλον να είμαι μουσικός παρά ζωγράφος. Είναι πιο… καθαρή ενασχόληση, μυρίζει λιγότερο και δεν θα είχα ποτέ αποθηκευτικό πρόβλημα -δεν θα σκεφτόμουν το πού να βάλω τους πίνακες που δεν θα κατάφερνα να πουλήσω. Καμιά φορά αναρωτιέμαι όμως τι θα γινόταν αν ήμουν σήμερα διάσημος ζωγράφος.
Αντιμετωπίζεις ποτέ προβλήματα που έχουν να κάνουν με την τεχνική σου;
Νομίζω πως όλη η υπόθεση «καριέρα» είναι αυτή η αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχεις με την τεχνική σου. Είναι η μισή διασκέδαση! Αν και βέβαια, μπορεί κάποια στιγμή αυτό να σε τρελάνει.
Θα σε ενδιέφερε ποτέ να τραγουδήσεις όπερα με έναν πιο συμβατικό, ας πούμε, τρόπο;
Α, ξέρεις ποτέ μη λες ποτέ, αλλά μέχρι στιγμής κανείς δεν μου έκανε κάποια σοβαρή πρόταση. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν μου το πρότεινε κανείς, ποτέ, ούτε καν για πλάκα.
Πότε αποφασίσατε να ενώσετε τις δυνάμεις σας με τους Adrian Huge και Adrian Stout;
Για τον Huge, είχα βάλει μια αγγελία σε μια εφημερίδα του Λονδίνου. Ο Stout ήρθε έξι χρόνια αργότερα, όταν έφυγε ο Phil Butcher, που ήταν μαζί μας από την αρχή. Ήταν άλλωστε μέλος της άλλης μπάντας του Huge, που έπαιζε κάτι σαν βουδιστική κάουντρι.
Ο διεθνής τύπος χρησιμοποιεί μια ευρεία γκάμα τίτλων, ονομάτων και επιθέτων για να περιγράψει τη μουσική σας. Εσύ τι προτιμάς από όλα αυτά που ακούγονται;
Ο αγαπημένος μου όρος είναι «σατανική φολκ», αλλά μου αρέσουν και οι τίτλοι «οι εγκληματίες καστράτοι» και το «τρίο Μπρεχτικής όπερας δρόμου».
Θα πρέπει να έχετε να έχετε ήδη κάτι στο μυαλό σας κάποιο μελλοντικό σχέδιο. Συμπεριλαμβάνεται σε αυτά κάτι που δεν έχετε δοκιμάσει ποτέ;
Ναι, γράφω ένα τραγούδι για τον Κίρκεγκωρ αυτήν την περίοδο. Είναι ένας παράξενος Δανός φιλόσοφος που είχε εμμονή με το Θεό. Επίσης, έχω γράψει κάτι για μια φυλακή στην Αυστραλία, στο νησί Κοκατού κοντά στο Σίντνεϊ.
Πώς εξηγείς την ιδιαίτερη δημοτικότητα του συγκροτήματος σε συγκεκριμένες χώρες, όπως η Ελλάδα ή η Ρωσία;
Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος γι’ αυτό, αλλά έχω πολλές θεωρίες -μόνο που συχνά η μία αντικρούει την άλλη. Υποθέτω πως αν ετοιμάζεσαι να παίξεις κάπου κι έχεις την κατάλληλη προώθηση, τότε η εμφάνιση πάει καλά, και πάει λέγοντας. Νομίζω αυτό είναι που έχει συμβεί σε αυτά τα μέρη.
Τα καμπαρέ σόου και το τσίρκο έγιναν για πρώτη φορά δημοφιλή στην Ευρώπη και σημείωσαν άνοδο σε κρίσιμες εποχές -μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Βρίσκεις ίσως κάποια αντιστοιχία ανάμεσα σε εκείνη την εποχή και στη σημερινή όπου αυτού του είδους τα σόου ξαναέγιναν δημοφιλή;
Πραγματικά δεν το έχω σκεφτεί, αλλά υποθέτω πως υπάρχουν πράγματα που ανακυκλώνονται στην πορεία του χρόνου.
info:
Oι Tiger Lillies στο Principal Σάββατο 16 Ιανουαρίου,
Principal Club Theater, T: 2310428088
Εισιτήρια, προπώληση: 25€, ταμείο 30€
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
