Κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όσοι ναζί επρόκειτο να προαχθούν στα ανώτερα κλιμάκια αναλάμβαναν ένα μικρό γατάκι, να το ταΐζουν και να παίζουν μαζί του. Και ύστερα από ένα χρονικό διάστημα όταν αυτό μεγάλωνε οι ανώτεροι απαιτούσαν από αυτόν που φρόντιζε το ζωάκι να του βγάλει τα μάτια… Αυτο σαν σκέψη και μόνο μας γεμίζει όλους με αποτροπιασμό για τα καθάρματα τους ναζί, έτσι δεν είναι;
Κάθε μέρα διαβάζουμε για ενα καινούριο έγκλημα, μια νέα απώλεια εκεί που δεν το περίμενες. Και αυτή είναι η ώρα που κάποιος επιστρέφει απο τη δουλειά του, την ώρα που δουλεύει, ή ή ώρα που ανύποπτος σουλατσάρει για να χαλαρώσει. Κραυγές αγωνίας από παντού, από όλους μας. Μηχανικά έπιασα και εγώ τον εαυτό μου να επαναλαμβάνει, «..είναι κρίμα, γιατί να χάνονται ανθρώπινες ζωές». Μονο που όταν το καλοσκέφθηκα είδα ότι η λέξη κρίμα δεν είχε βάθος, δεν είχε δάκρυ, παρά μόνο μια άνευρη συμπόνια που επέβαλε η λογική. Η λογική που σε μαθαίνει να συμπεριφέρεσαι κόσμια και να αντιλαμβάνεσαι χονδροειδέστατα τα γεγονότα. Το σαβουάρ βιβρ επιβάλει να δείξεις ότι σε νοιάζει. Αλλά συμπασχουμε;
Το πιο εύκολο που θα μπορούσα να πω για την αδιαφορία (παχυδερμία) μας είναι πως φταίει η βία που σερβίρεται καθημερινά, τα ΜΜΕ που έφτασαν μέχρι και να μεταδίνουν τηλεοπτικά τον κάθε πόλεμο, η ζωή η ίδια που έγινε τηλεοπτική σειρά και τα σήριαλ που έγιναν ζωή. Αποστεωμένα παιδάκια, αρρώστιες, βιβλικές καταστροφές εικόνες φρίκης, βασανιστήρια που στην αρχή σοκάρανε, κάποια στιγμή ανακάλυψα πως κατάντησα να τα αντιμετωπίζω παθητικά αδιάφορα με ασπίδα ένα θηριώδη παχυδερμισμό, ψελλίζοντας και πάλι …πόσα άδικο και κρίμα είναι. Πότε έπαψε να με νοιάζει, ποια ήταν η μέρα που και εγώ έγινα απαθής
τηλεθεατής, πότε ακριβώς νέκρωσαν οι αισθήσεις μου και κατάντησα
παρακολουθητής των γεγονότων, μη με ρωτήστε δεν ξέρω..
Γιατί καταντήσα -σαμε έτσι; Πόσο δύσκολο είναι να απαλλαγούμε από τον έσωθεν
πρωτογονισμό μας; Μήπως τελικά αυτή είναι η ανθρώπινη φύση; Ισως τοτε το «αγάπα
τον πλησίον σου» (αν ήταν στη φύση μας) να μην αποτελούσε βιβλική εντολή.
Και πως να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι, όταν σχεδόν καθημερινά διπλά μας βλέπουμε παρανοικές συμπεριφορές,. Ανθρώπους να κυνηγάνε ανθρώπους… καλλιτέχνες σαν το Σαββόπουλο μιλάνε επί παντός επιστητού, έχουν απόψεις για όλα, ακόμα για τις ζωές των άλλων. Ενας ύπουλος φασισμός μοιάζει να γιγαντώνεται σιγά σιγά με τα σύνηθη προσχήματα που έχουν χρησιμοποιηθει κατα καιρούς, δουλειά, ασφάλεια, μεροκάματα, εγκληματικότητα κλπ
Σήμερα 24 Μαιου έχω μια επέτειο…
Θυμάμαι μια RD, σμπαράλια,πριν 25 χρόνια ακριβώς.
Πεσμένη στην Εθνική και αυτοκίνητα να κόβουν ταχύτητα, να βλέπουν το θέαμα και μετά να πατάνε γκάζι οι αληταράδες.
Πέρασαν 20 λεπτά και πάνω από 100 Χριστιανικά γιωταχι μέχρι να σταματήσει κάποιος στα απεγνωσμένα σήματα που κάναμε.
Κάποιος που δεν τον ένοιαζε να λερώσει το πίσω κάθισμα από τα αίματα, ούτε για τον εργασιακό χρόνο που θα έχανε προκειμένου να μεταφερθεί το παλικάρι στο πλησιέστερο νοσοκομείο.
Ο κύριος Θάνος καλή του ώρα, όπου και να βρίσκεται.
Ναι όταν αναφέρθηκε το συμβάν στη τηλεόραση όλοι λυπήθηκαν απο τους καναπέδες, ανάμεσα και αυτοί φυσικά που δεν σταμάτησαν το αυτοκίνητο τους. Ήταν σοκ βλεπεις ένα 25 χρονο παλληκάρι να μένει φυτό
Τι ακριβώς σημαίνει συμπονώ, υποφέρω, νοιάζομαι για σένα; Τι έκανε ο ναζί που μεγάλωνε το γατί του όταν του έβγαλε τα μάτια και τι αυτός που δήλωσε συντετριμμένος από την απώλεια της ζωής του φίλου μας; Δεν είχε κέφι να φάει το βράδυ, να πηδήξει, να γελάσει; Δεν νομίζω Τάκη… Το τομάρι μας μόνο αυτό μας νοιάζει, Αυτο και η τσέπη μας… Εχει κανείς αντιθετη γνώμη;
Που το ξερεις θα μου πεις καποιος; Οχι δεν έχω στατιστικά στοιχεία ερευνών στα χέρια μου, απλά όσες φορές έτυχε και περιφέρθηκα στη πόλη, μετά απο μια καταστροφή και τις εικόνες φρίκης που με χαρά παρουσιάζουν τα τηλεοπτικά κανάλια ποτέ δεν είδα τόσα σκυθρωπά πρόσωπα, όσα είδα αυτή την εποχή…. την εποχή που ο μανδύας της οικονομικής κρίσης μοιάζει να μας αγγιξε. Τελικά… οι ευαισθησίες μας από οτι φαίνεται είναι κάτι μετρήσιμο…έχουν σχήμα, όγκο, μήκος, πλάτος και φοράνε το χρώμα του χρήματος…
Ασχημο αυτό.
Σπύρος Σαρανταένας
ss@cityportal.gr
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
