Το Αγόρι και ο Ερωδιός (2023) | Κριτική

Το Αγόρι και ο Ερωδιός (2023) “The Boy and the Heron” Περιπέτεια φαντασίας κινουμένων σχεδίων, ιαπωνικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Χαγιάο Μιγιαζάκι.

Ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς ταινιών κινουμένων σχεδίων και ιδρυτής των φημισμένων Studio Ghibli., που είχε δηλώσει πριν μία δεκαετία ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση, επιστρέφει θριαμβευτικά και διεκδικεί και πάλι το Όσκαρ καλύτερου animation. Ο ήδη βραβευμένος με Όσκαρ, Χαγιάο Μιγιαζάκι («Ο Ψίθυρος της Καρδιάς», «Πριγκίπισσα Μονονόκε», «Το Κάστρο στον Ουρανό»), έχοντας πίσω του την εγγυημένη φροντίδα των στούντιο που ίδρυσε ο ίδιος, δημιουργεί μία πλανεύτρα φαντασίωση, για να ξαναμιλήσει για τις κλασικές του θεματικές, τον παιδικό πόνο, τις περιόδους θλίψης και απόγνωσης, όπως αυτές σφυρηλατήθηκαν στις πυρκαγιές του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο 80χρονος Μιγιαζάκι, που έχει επηρεαστεί από την κλασική αγγλική παιδική λογοτεχνία, εδώ θυμίζει κάποιες στιγμές τις περιπέτειες της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων», αν και το σενάριο, που έγραψε ο ίδιος, προέρχεται από ένα ιαπωνικό μυθιστόρημα του 1937.

Ένα 12χρονο αγόρι χάνει τη μητέρα του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων και καταφεύγει, με ό,τι έχει απομείνει από την οικογένειά του, στην εξοχή για να αρχίσει μια νέα ζωή. Εκεί κυριαρχεί ένας απειλητικός πύργος. Η φύση κάνει μια αναπάντεχη παύση για να του επιτρέψει να θρηνήσει, μέχρι που θα εμφανιστεί ένας μυστηριώδης ερωδιός, που θα φέρει το αγόρι ακριβώς στο μεταίχμιο που χωρίζει τον κόσμο των ζωντανών από τους νεκρούς. Το αγόρι θα πρέπει να συμφιλιωθεί με το παρελθόν, ξεχνώντας το ή αναπλάθοντάς το, για να μπορέσει να επιβιώσει, να γλυτώσει τη συναισθηματική και όχι μόνο, συντριβή.

Ο Μιγιαζάκι, δημιουργώντας υπέροχα χειροποίητα σχέδια, με κάθε κάδρο να αποτελεί μέρος ενός μεγαλειώδους έργου τέχνης, θα φτιάξει ένα σύμπαν, από κάθε είδους υπέροχα πλάσματα, γνωστά στους θαυμαστές του σκηνοθέτη, παίζει με τον σουρεαλισμό και σιγά σιγά αποκαλύπτει την ισχύ της ιστορίας του, των θεματικών του. Για έναν κόσμο που άλλαξε προς το χειρότερο, αλλά πάντα υπάρχει μια ακτίνα φωτός και ελπίδας, από τους νέους και τη φύση, αν σταματήσει η χωρίς ώρια εκμετάλλευσή της. Μια ημιαυτοβιογραφική ταινία για τη ζωή, τον θάνατο και τη δημιουργία, αλλά και μια ωδή για τη φιλία, που μόνο η έμπνευση και η σοφία του Μιγιαζάκι μπορεί να περάσει από το χαρτί στο σελιλόιντ και κατ΄ ευθείαν στην καρδιά του θεατή.

Ένα animation που προορίζεται για το νεανικό κοινό, που όμως πρέπει να είναι αρκετά πιο ώριμο από πολλούς ενήλικες θεατές του σημερινού σινεμά. Θα ήταν όμως παράλειψη να μην δώσουμε τα εύσημα στην υπέροχη μουσική σύνθεση του, επίσης, οσκαρικού, Τζο Χισαΐσι.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένα νεαρό αγόρι, ο Μάχιτο, που του λείπει αφόρητα η νεκρή μητέρα του, επιχειρεί να διεισδύσει σε έναν κόσμο όπου ζωντανοί και νεκροί μοιάζει να συνυπάρχουν. Σε εκείνον τον κόσμο ο θάνατος τελειώνει και η ζωή βρίσκει μια νέα αρχή.

Σινεμά | Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2024  | Χάρης Αναγνωστάκης ΑΠΕ ΜΠΕ