Το ΦΚΘ διαλέγει ταινίες για το «Σινεμά με Θέα»

Τους χειμώνες το να καταφεύγεις σε μια σκοτεινή αίθουσα κινηματογράφου είναι σαν μια φυγή από την καθημερινότητα, το καλοκαίρι όμως, το να διαλέγεις την ομορφότερη βεράντα της πόλης, την Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, για να δεις ή να ξαναδείς μια ταινία στο κέντρο της πόλης είναι κάτι περισσότερο από το «πάω σινεμά», είναι ένα μένω στη πόλη που αγαπώ και μου αρέσει, είναι ένα μάθημα αγάπης για την  πόλη σου,  ένα ιδιωτικό σου πείραμα του τι είναι σήμερα Κοινωνία, κι όταν η ταινία είναι και καλή,  μοιάζει σαν μια άτυπη ψυχοθεραπεία  την ώρα που τα θερμόμετρα χτυπάνε κόκκινες θερμοκρασίες εσύ να νιώθεις μια ευδαιμονία, την γαλήνη που σου δίνει η επαφή με την κινηματογραφική Τέχνη.

Για τρίτη χρόνια στην βεράντα του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου διάλεξε 14 ταινίες που είναι κάτι περισσότερο από μια απλή πρόταση για σινεμά.

Με αφετηρία τον αναποφάσιστο Ιούνιο και τερματικό σταθμό τα μέσα του Σεπτέμβρη,  έχουμε την ευκαιρία να δούμε ταινίες γι? αυτό το όνειρο που οφείλουμε να είναι η ζωή μας, ταινίες προτρεπτικές  για μια ουτοπία απαραίτητη για να πάμε παραπέρα, ιστορίες συναρπαστικές με χρώματα, πρόσωπα, άλλες χώρες και νοοτροπίες  και  επικές ατάκες με φόντο τα δειλινά του Θερμαϊκού.

Έτσι συμβαίνει συνήθως στον κινηματογράφο μπορείς να διακτινιστείς από την έρημο του Τέξας στην καταπράσινη γαλλική ύπαιθρο της Προβηγκίας κι από το αίσθημα απόδοσης δικαιοσύνης,  με την χαρά της ανακάλυψης των ταλέντων που  κρύβει ένας άνθρωπος με  σύνδρομο Asperger και τις ευεργετική του επίδραση σε μια μάνα που αντιμετωπίζει την δική της οικονομική κρίση ώστε να το πιστέψει ακόμη κι αυτή ότι Η αγάπη είναι ένα θαύμα.

Αυτό είναι το υπέροχο στο σινεμά ένα μάθημα Κοινωνίας με θέα τη θάλασσα σε μια βεράντα που σε βοηθά να παρασυρθείς ως την Σουηδία για να διαπιστώσεις με τρυφερότητα χιούμορ αλλά κυρίως ανθρωπιά ότι οι άνθρωποι δεν είναι αυτό που δείχνουν αλλά αυτό που τους λείπει, απλά με τον καιρό μαθαίνουν να το κρύβουν με κρούστες κυνισμού και θανατηφόρες εξοργιστικές ατάκες όπως Ο κύριος Όβε ενώ ένα κλικ θέλουν για να αποκαλύψουν την τρυφερή καρδιά μαρουλιού που περιέχουν.

Την ίδια τρυφερότητα της συνύπαρξης των διαφορετικών, προσπάθησαν στα μακρινά 70?ς να διατηρήσουν Σκανδιναβοί και πάλι,  στήνοντας τις πρώτες μικρές κοινωνίες συνύπαρξης, αυτό που ονομάστηκε Το Κοινόβιο, όμως τα χρόνια, οι ιστορίες και τα κρυφά απωθημένα  δεν κατάφεραν να ευοδωθεί το πείραμα χάρισαν όμως υπέροχες στιγμές αυτογνωσίας και λεπτά μαθήματα ανοχής στο διαφορετικό σε μια ολόκληρη μεταπολεμική γενιά , μια γενιά που μεγαλώνοντας έγιναν γονείς και τα παιδιά τους τόσο συντηρητικά για να επιβιώσουν στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων που φαντάζουν εκκεντρικοί στα μάτια τους, αυτοί οι πρώτοι αντισυστημικοί με τα παιδιά τους να τους κριτικάρουν, να τους ελέγχουν και να τους θεωρούν αφόρητους, εκτός κι αν ονομάζεσαι Τόνι Ερντμαν κι έχεις αυτή τη διαβολεμένη επιμονή που στο τέλος κατακτάς ο,τι πολυτιμότερο για έναν γονιό, το παιδί σου με όλα τα χρώματα της αγάπης να λάμπουν.

Απ΄ την άλλη,  Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλλι Μάκι είναι η ασπρόμαυρη ζωή ενός έγχρωμου ανθρώπου που για μια στιγμή το γκρι μιας επιτυχίας στο αγώνισμα της πάλης των παρασύρει αλλά στο τέλος μια ανθισμένη πολύχρωμη αγάπη τον κατακτά δείχνοντας και σε αυτόν αλλά και σε μας πως η  ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης έχει νόημα  όταν την μοιράζεσαι με αυτόν που αγαπάς, πετώντας πετραδάκια στο ποτάμι κι ακούγοντας τα πιο αγαπημένα ροκ τραγούδια αγάπης.

Είναι επιβεβαιωμένο ότι τα πρωτοβρόχια του Σεπτεμβρίου δεν θ’ αρχίσουν αν δεν προβληθεί πρώτα στην Μ2 του Μεγάρου Μουσικής η Florence: η Φάλτσα σοπράνο η ταινία που ολοκληρώσει το φετινό αφιέρωμα συνοψίζοντας όλα όσα χρειαζόμαστε για να αντέξουμε το κρύο που έρχεται. Πίστη στον εαυτό μας. Θέληση. Χιούμορ κι αντοχή.  Αντοχή στον φθόνο,  την κριτική,  την πρόσκαιρη αποτυχία. Άλλωστε ο αληθινά κερδισμένος δεν είναι πάντα ο νικητής ενός αγώνα, αλλά αυτός που πιστεύοντας στον εαυτό του αντέχει σε πολλαπλές δοκιμασίες  να σαν την Φλόρενς της ταινίας.

Όταν ζούμε σε έναν κατασκευασμένο σύστημα ειδήσεων και γεγονότων η επινόηση του κινηματογράφου έχει έναν μυστικό κώδικά να σου λέει την αλήθεια είτε με έναν ψίθυρο, είτε με ένα βλέμμα, είτε με μια μελωδία ανάμεσα σε δυο σκηνές, είτε με ένα αστείο είτε ασπρόμαυρα είτε έγχρωμα μια αλήθεια με Θέα την ψυχή του κάθε θεατή. Κι εσύ απλά με την θαλασσινή αύρα της νύχτας δεν χρειάζεσαι άλλη απόδειξη για να πιστέψεις ότι αυτό είχε στο νου του ο Ορέστης Ανδρεαδάκης όταν δήλωνε ότι το Σινεμά ανοίγει στην πόλη. Γιατί η αληθινή θέα του ΣΙΝΕΜΑ ΜΕ ΘΕΑ είναι αυτό το άνοιγμα που μόνο ο κινηματογράφος μπορεί να κάνει. Να σου δείξει τη Θέα της Ψυχής σου.

Αν αυτό συμβαίνει στην πιο όμορφη βεράντα της πόλης ακόμη καλύτερα.
Αυτό το καλοκαίρι να είστε εκεί έτοιμοι για όλες τις εκδοχές λοιπόν.

Σινεμά με Θέα 2017

Στο «Σινεμά με Θέα», την πιο δροσερή πρόταση εξόδου για το καλοκαίρι, σας προσκαλούν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης για τρίτη συνεχή χρονιά.
Ραντεβού λοιπόν στην οροφή του κτιρίου Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, με τη μοναδική θέα στο Θερμαϊκό Κόλπο και τις ωραιότερες ταινίες, από τις 19 Ιουνίου έως τις 13 Ιουλίου και από τις 28 Αυγούστου έως τις 14 Σεπτεμβρίου!

Διαβάστε περισσότερα για το «Σινεμά με θέα» ΕΔΩ

Πρόγραμμα προβολών

Δευτέρα 28/8 & Τρίτη 29/8
Η αγάπη είναι ένα θαύμα / The Sense of Wonder/ Le gout des merveilles
(Γαλλία, 2015)
Σκηνοθεσία: Ερίκ Μπενάρντ / Eric Besnard. Σενάριο: Eric Besnard. Με τους:
Virginie Efira, Benjamin Lavernhe, Lucie Fagedet. Έγχρωμη, 100΄. Γλώσσα: Γαλλικά

Στην καρδιά της Γαλλικής Προβηγκίας, η Λουίζ μεγαλώνει τα δύο της παιδιά και προσπαθεί να διατηρήσει την οικογενειακή της φάρμα. Ένα βράδυ πέφτει με το αυτοκίνητο της πάνω σε έναν άγνωστο. Ο άντρας αυτός είναι πολύ διαφορετικός. Η αίσθηση που έχει για τον κόσμο μπορεί να αλλάξει για πάντα τη ζωή της Λουίζ και της οικογένειάς της.

Να είσαι ανοιχτός στο διαφορετικό, ίσως ανακαλύψεις το μυστικό της ευτυχίας από εκείνον που δεν το περιμένεις.

Τετάρτη 30/8 & Πέμπτη 31/8
Ο κύριος Όβε / A Man Called Ove / En man som heter Ove
(Σουηδία, 2015)
Σκηνοθεσία: Χάνες Χολμ / Hannes Holm. Σενάριο: Hannes Holm, Fredrik Backman (μυθιστόρημα). Με τους: Rolf Lassgård, Bahar Pars, Filip Berg. Έγχρωμη, 105΄. Γλώσσες: Σουηδικά, Περσικά

Ο Όβε ένας 59χρονος γκρινιάρης, εριστικός, καταθλιπτικός τύπος, έχει αυστηρές αρχές, σιδερένια πειθαρχία και ελάχιστη κατανόηση. Όταν δεν προσπαθεί ανεπιτυχώς να αυτοκτονήσει, περνάει τη μέρα του παρακολουθώντας τους γείτονές του, μαλώνοντας και κάνοντάς τους υποδείξεις. Όταν στο διπλανό σπίτι μετακομίζει μια φασαριόζικη οικογένεια με παιδιά τα πράγματα θα αλλάξουν. Όχι μόνο για τον οικισμό, αλλά και τον ίδιο τον Όβε, που θα δημιουργήσει μια αναπάντεχη και τρυφερή φιλία.

Κανένας δεν είναι αληθινά κακός ειδικά κάποιος που θέλει τόσο να αυτοκτονήσει κι αναγκάζεται να ζει

Δευτέρα 4/9 & Τρίτη 5/9
Το κοινόβιο / The Commune
(Δανία – Σουηδία – Ολλανδία, 2016)
Σκηνοθεσία: Τόμας Βίντερμπεργκ / Thomas Vinterberg. Σενάριο: Tobias Lindholm, Thomas Vinterberg. Με τους: Fares Fares, Ulrich Thomsen, Trine Dyrholm. Έγχρωμη, 111΄. Γλώσσα: Δανέζικα

Ο Έρικ και η Άννα είναι ένα ζευγάρι με όνειρα. Μαζί με την κόρη τους Φρέγια, θα δημιουργήσουν ένα κοινόβιο στα προάστια της Κοπεγχάγης. Με την οικογένεια στο επίκεντρο, καλούμαστε να ζήσουμε την εμπειρία μιας τέτοιας συνύπαρξης – τις συναντήσεις, τα δείπνα και τα πάρτι. Φιλία, αγάπη κι αλληλεγγύη βρίσκονται όλα κάτω από την ίδια στέγη, μέχρι που όλοι θα δοκιμαστούν.

Το μαζί είναι το ζητούμενο το θέμα είναι ποιος μπορεί να το αντέξει ισότιμα και χωρίς ιδιοτέλεια.

Τετάρτη 6/9 & Πέμπτη 7/9
Τόνι Έρντμαν / Toni Erdmann
(Γερμανία – Αυστρία, 2016)
Σκηνοθεσία – σενάριο: Maren Ade / Μάρεν Άντε. Με τους: Peter Simonischek, Sandra Hüller, Michael Wittenborn. Έγχρωμη, 162΄. Γλώσσες: Γερμανικά, Αγγλικά, Ρουμάνικα

Ο αιώνια πλακατζής Βίνφριντ λατρεύει να ενοχλεί την κόρη του. Τρυπώνει στη ζωή της, τις συναντήσεις της, τις εξόδους της, προσπαθώντας να την πλησιάσει. Ενοχλημένη εκείνη, του ζητά να σταματήσει. Τότε συστήνεται το alter ego του Βίνφριντ – ο Τόνι Έρντμαν. Ο Τόνι είναι ένας περίεργος τύπος με κακό κοστούμι, τραγική περούκα κι ακόμη χειρότερη οδοντοστοιχία. Όσο πιο εκκεντρικός γίνεται, τόσο η κόρη του φαίνεται να ανταποκρίνεται.

Κάθε έξυπνη κόρη θέλει έναν πατέρα που να τον λένε Τονι Ερντμαν, κάθε καλός πατέρας θα κάνει ότι κι ο ήρωας για να λεει ότι, έχει μια καλή επιτέλους κόρη

Δευτέρα 11/9 & Τρίτη 12/9
Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλλι Μάκι / The Happiest Day in the Life of Olli Mäki / Hymyilevä mies
(Φινλανδία – Σουηδία – Γερμανία, 2016)
Σκηνοθεσία: Γιούχο Κουοσμάνεν / Juho Kuosmanen. Σενάριο: Juho Kuosmanen, Mikko Myllylahti. Με τους: Oona Airola, Eero Milonoff, Jarkko Lahti. Ασπρόμαυρη, 92΄. Γλώσσες: Φινλανδικά, Αγγλικά

Το καλοκαίρι του 1962, ο Όλλι Μάκι αγωνίζεται για τον τίτλο του Πρωταθλητή Κόσμου στην κατηγορία φτερού. Ο δρόμος για την επιτυχία, από την επαρχία της Φινλανδίας μέχρι την καρδιά του Ελσίνκι, μοιάζει να είναι βέβαιος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να χάσει βάρος και να συγκεντρωθεί στην προπόνηση. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα… Ο Όλλι έχει ερωτευτεί τη Ράιγια!

Ευτυχία είναι όταν μετά από μια αποτυχία σε περιμένει αυτή που αγαπάς για να ακούσετε ροκ-εντ-ρολλ πετώντας βότσαλα στη λίμνη της ζωής σας.

Τετάρτη 13/9 & Πέμπτη 14/9
Florence: Φάλτσο σοπράνο / Florence Foster Jenkins
(Ηνωμένο Βασίλειο, 2016)
Σκηνοθεσία: Στίβεν Φρίαρς / Stephen Frears. Σενάριο: Νίκολας Μάρτιν. Με τους: Meryl Streep, Hugh Grant, Simon Helberg, Rebecca Ferguson, Nina Arianda. Έγχρωμη-Ασπρόμαυρη, 110΄. Γλώσσες: Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ρωσικά

Η κοσμική Νεοϋορκέζα Florence Foster Jenkins πιστεύει πως είναι το αηδόνι της όπερας, ενώ στην πραγματικότητα είναι εντελώς φάλτσα. Ο σύζυγος και ατζέντης της, St Clair Bayfield, ένας άγγλος αριστοκράτης και ηθοποιός, συντηρεί αυτή της την ψευδαίσθηση. Όταν η Florence αποφασίζει να δώσει κονσέρτο στο θρυλικό Carnegie Hall το 1944, ο St Clair ξέρει ότι καλείται να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του.

Είσαι αυτό που θέλεις. Ο,τι κι αν λένε οι άλλοι σημασία έχει εσύ τι θέλεις να είσαι και πόσο πολύ επιμένεις για να είσαι ακριβώς αυτό.