Το ημερολόγιο την Κυριακή θα γράφει 1 Ιανουαρίου του 2012. Κανονικά θα ήταν μια συνηθισμένη μέρα, μια Κυριακή όπως όλες οι άλλες. Εμείς όμως επιμένουμε να τη κάνουμε κάτι άλλο, να τη κάνουμε σημαντική, διαφορετική και φθάνουμε στο σημείο ως και μαγικές ιδιότητες να προσδίδουμε, πρωτοχρονιά είναι λέμε, που ξέρεις μπορεί να σου αλλάξει η τύχη το νέο χρόνο.
Λογικά αν το σκεφθείς είναι μια μέρα που τίποτε δεν θα αλλάξει και όλα αύριο θα εξακολουθήσουν το δρόμο τους. Τα χρέη θα παραμείνουν, οι άνεργοι θα πολλαπλασιαστουν, εμείς θα γεράσουμε ένα χρόνο ακόμα. Και νομίζω ότι όποιος έτσι το βλέπει πως έχει και εντελώς δίκιο…
Δεν έχει νόημα βάσει της ψυχρής λογικής να βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά, να παραμυθιαζόμαστε πως τάχα κάτι θα γίνει που θα βελτιώσει τις συνθήκες, θα ζωντανέψει τις αγάπες μας και θα δικαιώσει τις προσμονές μας. Η μέρα δεν σημαίνει τίποτα…Δεν είμαστε παιδιά. θα μπορούσε να ήταν μια οποιαδήποτε μέρα… όλα είναι μια πλάνη. Έτσι είναι.
Συμβολικά διαλέγουμε μια μέρα και δημιουργούμε μια γιορτή. Είτε βάπτιση, είτε επέτειος είναι, είτε η ώρα που γλεντάς μετά από μια νίκη, μια επιτυχία, μία γέννηση. Στο ημερολόγιο αν θα κοιτάξεις θα διαπιστώσεις ότι εκατοντάδες μέρες είναι αφιερωμένες σε κάτι, απο τη γιορτή της μάννας μέχρι τη γιορτή των απανταχού αριστερόχειρών… Οι σκοποί ειναι καθαρά εμπορικοί πασπαλισμένοι με μπόλικο συναισθηματισμό… γιορτή της απόκριας, των ερωτευμένων, των διεζευγμένων και δεν συμμαζεύεται… Μαζί με τις μεγαλύτερες αυτών όπως είναι η Πρωτοχρονιά και άλλες θρησκευτικές ή Εθνικές, όλες και καθε μία μόνη, επιχειρούν να υπενθυμίσουν, υμνήσουν, δοξάσουν, συγκινήσουν, διαπαιδαγωγίσουν, η κάθε μία κάποιους σκοπούς εξυπηρετεί… Νομίζω ότι λίγο αν το σκεφθείς μπορείς εύκολα να κατανοήσεις για ποιους λόγους δημιουργήθηκαν.
….και εμείς?
Εμείς τι ακριβώς κάνουμε στις περισσότερες από αυτές τις μέρες που έχουν εξέχουσα σημασία στο ημερολόγιο μας? Μήπως τιμούμε τη μέρα στην βάση της? Στη πραγματικότητα όχι…
Γιορτάζουμε…αυτό μόνο, συνήθως ξεχνάμε την ουσία και μένουμε στην επιφάνεια, έτσι δεν γίνεται? Μένουμε στο ότι θα είνα μια μέρα που δεν πάμε δουλειά οι περισσότεροι, θα έχουμε κάτι ιδιαίτερο στο τραπέζι, θα συναντήσουμε κάποιους που μας είναι ιδιαίτεροι, θα δώσουμε κάποια δώρα που θα δείξουν σε κάποια πρόσωπα ότι είναι σημαντικά για μας, θα πάρουμε δώρα που θα μας επιβεβαιώσουν ότι για κάποιους μετράμε…
Και μετά θα πιούμε, θα φάμε, θα γλεντοκοπήσουμε… η γιορτή συνήθως φέρνει γέλιο, χαρά, αλλάζει τη διάθεση.
Ναι κάνουμε γιορτή και ο τρόπος που εκδηλωνόμαστε απο το σημαντικότερο γεγονός μέχρι το τίποτα, είναι ακριβώς ο ίδιος.
Γελάμε, χαιρόμαστε, με δυο λόγια γλεντάμε…
Ναι…
Είναι λίγο αυτό;
Υπάρχει κάτι καλύτερο;
Γιορτάζουμε… γιορτάζουμε το σήμερα, ότι υπάρχουμε, ότι ζούμε, ότι έχουμε επιθυμίες, ότι μπροστά μας υπάρχουν τα θέλω μας και όχι τα σιχαμερά καθημερινά πρέπει… Γιορτή είναι και είναι μόνο μια αφορμή για να πραγματοποιούμε κάτι σοβαρό. Να μαζευόμαστε, να χαριεντιζόμαστε, να έχουμε αφορμές να πλησιάζουμε πιο κοντά ο ένας τον άλλον, να δείχνουμε αγάπη. Είναι μέρα συγκέντρωσης οικείων, η μέρα με τα γιορτινά τραπέζια. Είναι η μέρα περιφρόνησης του θανάτου, ο χρόνος που ποδοπατάς την ήττα, η μέρα που με αφορμή μια μικρή χαρά, γιορτάζεις τη ζωή…. Αυτές οι μικρές χαρές τροφοδοτούν με καύσιμο τις πλάνες μας. Αυτές που ονειρευόμαστε για να συμβούν αυτά που επιθυμούμε, έχοντας σαν ένα και μοναδικό στόχο, την ευτυχία… Τι λεξη κ αυτη, σαν το κυνήγι του χαμένου θησαυρού μοιάζει…
Είπαμε ότι μια σημαντική παράμετρος της δημιουργίας των εορτών πλην των άλλων είναι οι εμπορικοί σκοποί, το σύστημα σε σπρώχνει να αποδείξεις τη συμμετοχή και τη χαρά σου μέσω ενός καταναλωτικού εξιλεασμού… Αγοράζεις για δείξεις, να αποδείξεις, να απολαύσεις.. Η ευτυχία όμως δεν κρύβεται στα μπιχλιμπίδια που πουλάνε στις αγορές, δεν υπάρχει μέσα στο ¨αγοράζω¨. Βρίσκεται στον πυρήνα της γιορτής, ευτυχία είναι το γέλιο που προκύπτει από την ανυπόκριτη και αυθόρμητη χαρά… Αυτή που εισπράττεις από δυο μάτια, από φιγούρα που λατρεύεις, από ένα άνθρωπο που του οφείλεις πολλά, ή σου γεννά συναισθήματα, είτε μάνα, είτε πατέρας, είτε παιδί, είτε φίλος, είτε αδελφός, είτε έρωτας είναι αυτός. Ερχόμαστε ο ένας πλάι στον άλλον, μπαίνουμε την ίδια τροχιά για λίγο και είναι όμορφο.. όμορφο έστω και για λίγο να γίνεσαι σελήνη, ήλιος, κομήτης που γυρνάει γύρω από κάποιον. Και διπλά πιο δυνατό το συναίσθημα όταν το ίδιο κάνει κάποιος άλλος, γύρω από σένα. Γιορτάστε λοιπόν, σήμερα, αύριο με τη κάθε αφορμή και ευκαιρία που υπάρχει, να γιορτάζουμε… Δεν χρειάζονται ευχές… ευχή είναι το χαμόγελο αυτών που αγαπάμε…
(Ακλόνητη η αλήθεια που κρύβει η κάθε πλάνη…)
Σ.
ss@cityportal.gr
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
