Το ΜέΡΑ25 καταψηφίζει τις συμβάσεις για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Κρήτη και το Ιόνιο Πέλαγος

Τονίζει δε, ότι, η προγραμματική θέση του κόμματος είναι εναντίον της εξόρυξης των υδρογονανθράκων.

Το ΜέΡΑ25 θεωρεί, σύμφωνα κα  με τις τοποθετήσεις του Γιάνη Βαρουφάκη,  ότι «οι υδρογονάνθρακες πρέπει να μείνουν στα έγκατα της γης» σε μια διεθνή συγκυρία κατά την οποία όλοι στρέφονται μακριά από πηγές ενέργειας όπως οι υδρογονάνθρακες και όλο και περισσότερο προς ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ).

Παράλληλα, σε αντίθεση με παλαιότερα, σήμερα το κόστος παραγωγής αυτής της ενέργειας είναι, εν τέλει, υψηλότερο απ’ ότι το κόστος των ΑΠΕ, με κάθε κέρδος να καταλήγει στα χέρια ολιγαρχών αντί του ελληνικού λαού, ενώ οι υδρογονάνθρακες αποτελούν σημείο γεωπολιτικής τριβής με δυνητικά καταστροφικά παρεπόμενα.

Με αυτές τι συμβάσεις των ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ουσιαστικά, η Ελληνική Δημοκρατία απλώς «νοικιάζει το οικόπεδο», αφού θα φορολογεί τα κέρδη των εταιρειών, θα καρπώνεται το μίσθωμα και θα λάβει ένα προσυμφωνημένο ποσό, αλλά δεν συμμετέχει στα ίδια τα κέρδη από τους υδρογονάνθρακες.

Πέραν του περιβαλλοντικού ζητήματος, η εξόρυξη ορυκτών καυσίμων οδηγεί κατά κανόνα σε οικονομικό μαρασμό τις τοπικές οικονομίες. Οι συμβάσεις δεν προβλέπουν τη στοιχειώδη υποχρέωση υποβολής της φάσης των σεισμικών ερευνών σε εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Χαρακτηρίζονται από σοβαρό έλλειμμα περιβαλλοντικής ασφάλειας. Και όλα αυτά νομοθετούνται την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλά στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για το κλίμα ως… πράσινος, υποσχόμενος ταυτόχρονα με το… «άνοιγμα» υδρογονανθράκων, το κλείσιμο λιγνιτικών μονάδων!

Η Ελλάδα έχει επιλέξει να μην κυρώσει βασικές διεθνείς συμβάσεις που διέπουν την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες περιοχές. Συνεπώς, κάθε διαβεβαίωση για τήρηση των όρων των παραπάνω διεθνών συμφωνιών στερούνται πολιτικού και νομικού ερείσματος και θα έπρεπε τουλάχιστον να συνοδεύονται και από μία δέσμευση για την έγκαιρη κύρωσή τους.

Όλα τα «οφέλη» για τη χώρα που ευαγγελίζονται οι θιασώτες των εξορύξεων είναι είτε αμελητέα, είτε ανύπαρκτα: Το οικονομικό όφελος από την ενοικίαση των θαλασσίων οικοπέδων και των τελών χρήσης είναι αμελητέα (ενδεικτικά αναφέρουμε πως το οικονομικό όφελος από την σύμβαση με τους καλύτερους όρους για την Ελλάδα είναι 15 εκ ευρώ σε βάθος χρόνου, με το το άμεσο να είναι 3 εκ ευρώ. Σε αυτά τα ποσά προστίθενται τα ετήσια ενοίκια που θα κυμαίνονται αθροιστικά, και για τις 4 συμβάσεις, από 2,5 (αρχικά) μέχρι 10 εκ ευρώ σε βάθος χρόνου – ανάλογα βέβαια με την φάση της εξόρυξης), ενώ η επίκληση στο επιχείρημα πως η Ελλάδα λύνει το ενεργειακό της πρόβλημα είναι απολύτως ψευδής μιας και η χώρα δεν έχει δικαίωμα πάνω στους υδρογονάνθρακες που θα εξορυχθούν. 

Τέλος, να σημειώσουμε ότι ήδη η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν με τις επιθετικές αλλά και υπερφίαλες τοποθετήσεις της για τους υδρογονάνθρακες στη Μεσόγειο, οδηγεί σε μια νέα «κούρσα εξοπλισμών» με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνική «χρεοδουλοπαροικία» – κάνοντας τους εμπόρους όπλων «να τρίβουν τα χέρια τους».