Το Νέο Αγόρι (2023) | Κριτική

Το Νέο Αγόρι (2023) | “The New Boy” Δράμα εποχής, αυστραλιανής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Γουόρικ Θόρντον, με τους Ασουάν Ριντ, Κέιτ Μπλάνσετ, Ντέμπορα Μέλμεν, Γουέιν Μπλερ κα.

Η δεύτερη ταινία της εβδομάδας που έχει σχέση με την αποικιοκρατία, αν και σε εντελώς διαφορετικό ύφος και χωρίς τη δυναμική των «Αποίκων», αλλά με μία ξεχωριστή τρυφερή ματιά για τις μεταφυσικές αγωνίες, την ταυτότητα, την πίστη και τη θρησκεία, τον δυτικό πολιτισμό και την αγάπη.

Ένα δράμα εποχής, από τον πολλά υποσχόμενο Αυστραλό σκηνοθέτη Γουόρικ Θόρντον και με πρωταγωνίστρια και παραγωγό την Κέιτ Μπλάνσετ, που πετά το ένδυμα της σταρ και αρκείται – και υποκριτικά – στην ταπεινότητα ενός ράσου.

Η ιδέα για την ταινία, που προβλήθηκε στις Κάννες, στο Τμήμα Ένα Βλέμμα και κέρδισε αρκετές διακρίσεις στα εθνικά βραβεία Αυστραλίας, είχε μπει στο μυαλό του Θόρντον πολλά χρόνια τώρα, καθώς το στόρι πηγάζει από τις δικές του αρνητικές εμπειρίες που είχε μικρός σε καθολικό οικοτροφείο.

Οι δυο τους – Γουόρικ και Μπλάνσετ – διαμόρφωσαν εκ νέου το σενάριο, αποφεύγοντας τις δραματικές υπερβολές ή τις θλιβερές καταστάσεις, με την κακομεταχείριση των παιδιών, αγγίζοντας με μία απαλότητα την ιστορία, δίνοντας έμφαση στις αποχρώσεις, στις μεταφυσικές αγωνίες και χτυπώντας την αποικιοκρατία δίχως να προβάλλονται αρνητικοί λευκοί χαρακτήρες.

Η ιστορία, τοποθετημένη στις αρχές της δεκαετίας του ’40 κι ενώ μαίνεται ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ξεκινά όταν σε ένα απομονωμένο μοναστήρι, στα βάθη της Αυστραλίας, ένας αστυνομικός παραδίδει έναν μικρό Αβοριγίνα στην αδελφή Αϊλίν, που το διευθύνει. Μαζί, με άλλα ορφανά αυτόχθονα παιδιά, θα του παράσχει φροντίδα, στέγη και τροφή. Ο ατίθασος μικρός, όμως, αρνείται να συμμορφωθεί και να μιλήσει, δεν ακολουθεί τους κανόνες και μένει μακριά από τον πολιτισμό και τη θρησκεία που θέλουν να επιβάλουν οι καλόγριες. Σταδιακά, θα έρθει κοντά με την αδελφή Αϊλίν, η οποία αρχίζει να καταλαβαίνει ότι το αλλόκοτο παιδί, ένα σωστό αγρίμι, είναι αληθινά ξεχωριστό και με ιδιαίτερες δυνάμεις. Όταν όμως το μοναστήρι αποκτά έναν πολύτιμο Εσταυρωμένο, που επηρεάζει καθοριστικά το αγόρι, η αδελφή Αϊλίν, θα αρχίσει να αμφιβάλει για τον μικρό και θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στις παραδόσεις τής πίστης της και την αλήθεια που ενσαρκώνει το αγόρι και ο πολιτισμός των αυτοχθόνων που μεταφέρει.

Ο Θόρντον, δεν βιάζεται να αναπτύξει τους χαρακτήρες και τη σχέση που δημιουργεί ο μικρός του ήρωας, ένα πανέξυπνο εκπληκτικό χαμίνι, με υπερφυσικές ιδιότητες, με τις καλόγριες και τα άλλα ορφανά. Ο Θόρντον κεντάει, δίνοντας έμφαση στη λεπτομέρεια, αναδεικνύει εξαιρετικά τα απόκοσμα και πανέμορφα τοπία και των ανοιχτών οριζόντων της αχανούς Αυστραλίας – η διεύθυνση φωτογραφίας του ιδίου είναι απαράμιλλης ομορφιάς. Με λεπτές πινελιές φαντασίας και δίνοντας έμφαση στο μυστηριακό περιβάλλον, αλλά και με μικρά δείγματα εξαιρετικού χιούμορ, ο σκηνοθέτης αναπτύσσει νωχελικά την ιστορία του, φτάνοντας, σε ορισμένα σημεία να δίνει την εντύπωση ότι μακρηγορεί χωρίς ιδιαίτερο λόγο, αλλά έχει τον σκοπό του.

Και δικαιώνεται καθώς αφήνει περιθώριο για συγκίνηση και ελπίδα, χωρίς να σταματά να μας εκπλήσσει ακόμη και στις πιο απρόσμενες στιγμές, κυρίως αναδεικνύοντας τη βλάβη που προκάλεσε η αποικιοκρατία και ο δυτικός πολιτισμός ακόμη και όταν αυτός είχε τις καλύτερες των προθέσεων.

Ο 11χρονος Αβορίγινας Ασουάν Ριντ είναι μία πραγματική αποκάλυψη, ένας υπέροχος διαβολάκος, που συνεπαίρνει με τα πηγαία χαρίσματά του, η Κέιτ Μπλάνσετ, για μια ακόμη φορά είναι άψογη, πραγματικά εξαιρετική η Ντέμπορα Μέλμεν, στο ρόλο της δεύτερης μοναχής, όπως και τα υπόλοιπα πρωτοεμφανιζόμενα αγόρια, που συμπληρώνουν το καστ.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Σε ένα απομακρυσμένο μοναστήρι και οικοτροφείο για παιδιά Αβορίγινων, στην Αυστραλία τη δεκαετία του 1940, που διευθύνει η αντισυμβατική αδελφή Αϊλίν, ένας αστυνομικός φέρνει ένα ατίθασο ορφανό αγόρι. Γρήγορα, η αδελφή Αϊλίν θα καταλάβει ότι το παιδί έχει ξεχωριστές δυνάμεις. Όταν το μοναστήρι αποκτά έναν πολύτιμο Εσταυρωμένο, το αγόρι μένει άναυδο, ενώ η μυστηριώδης δύναμή του μικρού αυτόχθονα εκλαμβάνεται ως απειλή.