Το τάβλι - κριτική της παράστασης στο Θέατρο κήπου

Το τάβλι – κριτική της παράστασης στο Θέατρο κήπου / Άγγελα Μάντζιου

Σε καλοκαιρινό σκηνικό τοποθετημένο  στα λαϊκά σπίτια των συνοικιών της Αθήνας, με τις αυλές σε γειτνίαση των μετοίκων της πόλης και σε συνθήκη εγγύτητας, στήθηκε το πεδίο  του θεατρικού παιχνιδιού που παρακολουθήσαμε ως παρτίδα τάβλι, στο θέατρο κήπου.  
 

Πάνω  στο τέχνασμα αυτό, ξετυλίχτηκε το αντανακλαστικό  θεατρικό  παιχνίδι  ανάμεσα σε δύο πρόσωπα, συνδεδεμένα με δεσμούς αίματος εξ αγχιστείας και ακούστηκαν  οι ζωηροί διάλογοι για αποτυχημένα  στη σειρά σχέδια ζωής και νέα σχέδια κοινωνικής ανέλιξης. Όνειρα και λόγια του αέρα, με τις ανάλογες χειρονομίες,  των λαϊκών τύπων που ονειρεύονται να πιάσουν την καλή και να αλλάξουν μια και καλή την τύχη τους. 
 

Οι ηθοποιοί της παράστασης χρωμάτισαν τα λόγια του κειμένου με φυσικότητα και κινήθηκαν στο  εύχρηστο σκηνικό  της αυλής με τα ανοίγματα οριοθέτησης του μέσα και έξω χώρου του σπιτιού. Πίσω   από  τα γερτά παντζούρια φάνηκαν οι εσωτερικοί διαχωρισμοί των δωματίων και υπονοήθηκε  το λειτουργικό περιβάλλον της γειτονιάς. 
 

Η υποκριτική νοηματοδότηση βασίστηκε στο ένστικτο της λαϊκής ρίζας και τόνισε τις διαφορές και ομοιότητες της εύπιστης αφέλειας και τη σπίθα της πολυμήχανης ευφυίας την καταδικασμένη να αποτύχει, παγιδευμένη στην ταξικότητα των καιρών εκείνων  και στον αλλοπρόσαλλο σχεδιασμό.  Κωμικότητα και ρωγμές δραματικής έντασης στις εξελίξεις και ανατροπές του κειμένου, έδειξαν ήρωες ευάλωτους, αντιφατικούς   και συμπαθείς  στο βάθος της ύπαρξής τους.
 

Οι ήχοι της συνοικίας, φωνές, κορναρίσματα, μελωδίες, καθώς  και το ραδιόφωνο επί σκηνής, με τα τραγούδια που ακούγονταν σε λαϊκά καφενεία της εποχής, συμπλήρωσαν το κάδρο της έκθεσης και της αναπαράστασης ενός περασμένου κόσμου, όπως τον έζησαν, τον αφηγήθηκαν, τον  κατέγραψαν βιώματα και αναμνήσεις και  όπως τον οσμίστηκαν οι κεραίες της τέχνης. 
 

Oι ηθοποιοί της παράστασης,  ειλικρινείς και εκφραστικοί, κέρδισαν το θερμό χειροκρότημα ανταμοιβής και εμπιστοσύνης και το ανταπέδωσαν προς το κοινό των θεατών, με εκείνες τις λεπτές χειρονομίες της σεμνότητας και της διακριτικής  αίσθησης που τους χαρακτηρίζει. 

 

Info

κριτική: Άγγελα Μάντζιου