Στις 25 Μαΐου του 1973 το αντιτορπιλικό «Βέλος» με κυβερνήτη τον Νίκο Παππά, αποχωρεί από ΝΑΤΟϊκή άσκηση. Ο κυβερνήτης, 6 αξιωματικοί και 25 υπαξιωματικοί ζητούν πολιτικό άσυλο στην Ιταλία. Το Κίνημα του Ναυτικού, όπως ονομάστηκε, αποτέλεσε ισχυρό πλήγμα για τη χούντα, καθώς διεθνοποίησε το ελληνικό πρόβλημα.
Το Αντιτορπιλικό Βέλος βρίσκεται στη νέα παραλία Θεσσαλονίκης πλησίον του Μεγάρου μουσικής και λειτουργεί ως μουσείο Αντιδικτατορικού αγώνα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Θεσσαλονίκη: Το Πλωτό Μουσείο Α/Τ Βέλος D-16 από ψηλά (ΒΙΝΤΕΟ)
Το κίνημα του Ναυτικού του 1973 αποτέλεσε –σε χρονική παραλληλία με το φοιτητικό κίνημα– καταλύτη πολιτικών εξελίξεων. Η απόφαση των πιστών στη Δημοκρατία αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού να κινηθούν ανοικτά κατά της δικτατορίας έδειξε στους Έλληνες πολίτες, αλλά και στους διεθνείς παράγοντες ότι δεν ήταν το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων εντεταγμένο στον ρόλο δεσμοφύλακα του ελληνικού λαού.
Το φιλελεύθερο πνεύμα του Ναυτικού
Σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας η οποία διαμορφώθηκε μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, ήταν κοινή πεποίθηση –και ιδιαιτέρως μετά το αποτυχόν βασιλικό κίνημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967– ότι το Βασιλικό Ναυτικό (το οποίο λίγο αργότερα μετονομάστηκε σε Πολεμικό Ναυτικό) δεν είχε στην ουσία προσχωρήσει στο καθεστώς.
«Στο ναυτικό υπήρχε πάντα ένα φιλελεύθερο πνεύμα, πράγμα ίσως αδιανόητο για τα άλλα όπλα των ενόπλων δυνάμεων» θα εξηγήσει χρόνια μετά ο συμμετέχων τότε στο Κίνημα, Κων/νος Δημητριάδης, αντιναύαρχος ε.α.. «Δηλαδή, εμείς μέσα στα καρέ βάζαμε στοιχήματα ποια κυβέρνηση θα βγει, πόσο θα βγει. Χωρίς να υπάρχει μισαλλοδοξία, χωρίς να υπάρχει τίποτα. Ανεξάρτητα από βαθμό… Το ’63, με τον ανένδοτο Παπανδρέου – Καραμανλή, ήμουν ανθυποπλοίαρχος και βάζαμε στοιχήματα με τον κυβερνήτη μας. Δεν υπήρχε μίσος και τέτοια πράγματα. Και με αυτό το πνεύμα, νομίζω ήταν φυσικό να υπάρξει αντίδραση».
Η κοινωνική σύνθεση των στελεχών του Ναυτικού και η πολιτική προέλευσή τους υπαγόρευαν αρνητική στάση έναντι μιας στρατιωτικής δικτατορίας. Μια στάση που κράτησαν και ορισμένες προσωπικότητες του αστικού κόσμου, όχι από αντίθεση στις αυταρχικές «λύσεις», αλλά από εναντίωση στη συγκεκριμένη δικτατορία την οποία επέβαλαν –και στον βασιλέα– οι «άξεστοι συνταγματάρχαι».
Το «Βέλος» και το κίνημα του Ναυτικού κατά της χούντας: Ο όρκος
Το κίνημα του Ναυτικού προετοιμάζεται από το 1968. Τότε είναι που με πρωτοβουλία φίλων από τη Ναυτική Σχολή Πολέμου, αντιπλοιάρχων Ν. Παππά (βενιζελικού), Θ. Σέκερη, Π. Μαλλιάρη (συντηρητικών), Αλ. Παπαδόγγονα και Π. Παναγιωταρέα (φιλομοναρχικών), αρχίζει η μύηση της αντίστασης στη χούντα.
Ο όρκος που υπογράφουν θέτει εαυτούς στην υπηρεσία του ιερού σκοπού:
«Θα συμμετάσχω εις κίνησιν, ήτις θα αποβλέπει εις την δια παντός μέσου και τρόπου ανατροπήν ή εξαναγκασμόν της παρούσης κυβερνήσεως εις παραίτησιν, για την συγκρότησιν προσωρινής κυβερνήσεως υπό ανεγνωρισμένη εθνικόφρονα προσωπικότητα επί τω σκοπώ επαναφοράς της πατρίδος εις την συνταγματικήν τάξιν.
Θα αγωνιστώ ανιδιοτελώς δι όλων μου των δυνάμεων προς επίτευξιν του ως άνω τεθέντος σκοπού, δια την σωτηρίαν της πατρίδος.
θα τηρήσω πάσαν εχεμύθειαν επί της ως άνω κινήσεως, εν εναντία δε περιπτώσει θέλω υποστώ πάσαν κύρωσιν».
Σχέδια δράσης… επί χάρτου
Καθώς ο χρόνος κυλά βαρύς για τον τόπο, όλο και περισσότεροι βαθμοφόροι του Πολεμικού Ναυτικού μυούνται. Ταυτόχρονα εκπονούνται σχέδια δράσης, αλλά μόνον επί χάρτου… Ένα από αυτά είναι η «κατάληψη» της Κρήτης, ή αλλιώς μεταστάθμευση του στόλου στο νησί, όπου θα στηθεί μιας μορφής αντιδικτατορικό αρχηγείο.
Το σχέδιο αποδεικνύεται θνησιγενές. Οι Συνταγματάρχες που πληροφορούνται την ύπαρξή του από διαρροή, στέλνουν το μήνυμά τους αποστρατεύοντας τον αρχηγό του στόλου. Κατόπιν, πέφτουν στο τραπέζι τόσο η ιδέα της απαγωγής του Παπαδόπουλου, όσο και η άλλη της θανάτωσής του. Τζίφος. Το ζήτημα δεν είναι να εξοντωθεί ο δικτάτορας, αλλά να εκριζωθεί η δικτατορία.
Ο καιρός περνά και οι κινηματίες του ΠΝ, που στο μεταξύ έχουν ξεπεράσει τους 150 με κάποιους του Στρατού και της Αεροπορίας ανάμεσά τους, καθυστερούν να δράσουν.
Χρόνια μετά, ο τότε σημαιοφόρος του Α/Τ «Βέλος», Κωνσταντίνος Γκορτζής, θα δώσει την ερμηνεία: «Ο θαλασσινός πολιτισμός μυεί σε ένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης. Διαμορφώνει κανόνες και πολίτες, που γνωρίζουν τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά τους. Ο θαλασσινός πολιτισμός υπαγορεύει την αναζήτηση αρχηγού για κάθε δράση. Για τον ναυτικό, μετά τον Θεό είναι ο κυβερνήτης. Έναν αρχηγό αναζητούσαμε, όπως αρχηγός ήταν στα καράβια μας ο κυβερνήτης. Έναν αρχηγό και πολιτική κάλυψη. Σκοπός μας δεν ήταν να αντικαταστήσουμε τον στρατό στη χούντα. Σκοπός μας ήταν να ανατρέψουμε τη χούντα και να αποκαταστήσουμε τη Δημοκρατία».
Ο κύβος ερρίφθη
Αρχηγός και πολιτική κάλυψη βρίσκονται την άνοιξη του 1973. Στην κεφαλή δέχεται να τεθεί ο απότακτος πλοίαρχος Σπύρος Κονοφάος.
Ταυτόχρονα, το ηγετικό στέλεχος της ΕΡΕ Ευάγγελος Αβέρωφ αναλαμβάνει να ενημερώσει σχετικά τον βασιλιά, αλλά και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος, ωστόσο, εκφράζει αμφιβολία για την επιτυχία του εγχειρήματος -«οι συνταγματάρχες θα ανατραπούν μόνον με πολιτικά μέσα» λέει- και δεν παρέχει σαφή κάλυψη στο κίνημα. Από την άλλη, ο βασιλιάς απαντά στον Αβέρωφ… μ΄ άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε.
Το σχέδιο δείχνει να μπαίνει στον πάγο… Αλλά, στις 23 Απριλίου εκείνου του ίδιου έτους, ο Καραμανλής θα προβεί σε επιθετικές δηλώσεις κατά του καθεστώτος, γεγονός που θα εκληφθεί από τους κινηματίες ως πράσινο φως. Επιπλέον, τον Φεβρουάριο, έχει προηγηθεί η εξέγερση της Νομικής, την οποία ναι μεν η χούντα καταστέλλει, αλλά το φοιτητικό πάθος που προλαβαίνει να ποτίσει την ατμόσφαιρα, γίνεται η φλόγα στο φυτίλι…
Ο κύβος ερρίφθη. Η έναρξη εφαρμογής του σχεδίου προγραμματίζεται για το ξημέρωμα της 23ης Μαΐου, όταν ο ελληνικός στόλος με το Α/Τ «Βέλος» θα συμμετέχει σε άσκηση του ΝΑΤΟ στ΄ ανοικτά της Σαρδηνίας.
Το «Βέλος» και το κίνημα του Ναυτικού κατά της χούντας: Το σχέδιο
Το σχέδιο στοχεύει στον εξαναγκασμό των Απριλιανών να παραιτηθούν και να παραδώσουν την εξουσία στους εκπροσώπους των κομμάτων του συνταγματικού τόξου.
Προβλέπει τη συγκρότηση ομάδων ειδικών επιχειρήσεων, καταλήψεων, αποκλεισµών, ψυχολογικού πολέμου, κρούσεως, ανεφοδιασµού, μεταφορών, υποβρυχίων.
Αυτά που πρέπει να γίνουν είναι:
- *Μετά τον απόπλου τους από τον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, τα πολεμικά πλοία να συγκεντρωθούν νοτίως των βραχονησίδων «Φλέβες» στον κόλπο της Βουλιαγμένης και να κινηθούν στον Σαρωνικό σε μία επίδειξη ισχύος.
- *Μονάδες κινηματιών να αποκλείσουν την κυκλοφορία στο αεροδρόμιο και στις παράκτιες οδούς του Θερµαϊκού, του βόρειου Ευοϊκού και του Ισθµού της Κορίνθου.
- *Πλοία να πλεύσουν προς τη Σύρο, όπου θα εγκατασταθεί στρατιωτική διοίκηση από αποτάκτους αξιωµατικούς ξηράς, µε φρούραρχο τον ταγματάρχη Σπ. Μουστακλή.
- *Να αποσταλεί τελεσίγραφο προς τη χούντα να παραιτηθεί και να παραδώσει την εξουσία σε εκπροσώπους των πολιτικών κοµµάτων.
- *Να εκφωνηθεί διάγγελµα προς τον ελληνικό λαό.
- *Τελεσίγραφο και διάγγελμα να διανεμηθούν µε κάθε τρόπο στα πρακτορεία Τύπου (εσωτερικού και εξωτερικού) και στις πρεσβείες.
Αλλαγή σχεδίου
Ο χρόνος κυλά αντίστροφα. Η μέρα της «ανταρσίας» πλησιάζει. Αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως έχουν σχεδιαστεί. Μία ή και περισσότερες διαρροές ή ακόμη κι ένας Εφιάλτης, που ψιθυρίζει στη χούντα το σχέδιο των αξιωματικών του ΠΝ, θέτουν τους Συνταγματάρχες σε συναγερμό.
«Το σχέδιό τους έφτασε και στα δικά μας αφτιά. Δεν θα έφτανε; Μιλούσαν πολύ κι όποιος μιλάει πολύ κάνει και κουταμάρες…» θα δηλώσει χρόνια μετά, με περίσσιο κυνισμό, ο Παττακός, αναφερόμενος στον τρόπο με τον οποίο έφτασε στους χουντικούς το σχέδιο του Ναυτικού.
Η αλήθεια είναι πως οι κινηματίες, αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι υπήρχε ανάμεσά τους κάποιος καταδότης, οπότε απέρριπταν κάθε ενδεχόμενο προδοσίας.
Όσο για τους Συνταγματάρχες, αυτοί, για να υποβιβάσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης, διέρρεαν διάφορα αφελή σενάρια αποκάλυψης του σχεδίου, όπως αυτό της συζύγου ενός κινηματία, που το αποκάλυψε μεταξύ… κουρέματος και βαφής στο κομμωτήριο, ή το άλλο κάποιου υπηρετούντος στο Ναυτικό, ο οποίος «έπεσε» τάχα σε μία απόρρητη συζήτηση ανάμεσα σε υψηλόβαθμους και την πλάσαρε στο κορίτσι του για να το εντυπωσιάσει…
Στο βιβλίο του με τίτλο «ΑΓΑΠΗ ΜΕΔΟΥΣΑΣ» ο πρωτεργάτης του Πολυτεχνείου Μ. Ανδρουλάκης αποκάλυψε ότι η διαρροή του σχεδίου προέκυψε τυχαία και απολύτως δραματικά.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η σύζυγος ενός κινηματία πλωτάρχη, κατά τη διάρκεια ενός ερωτικού ολισθήματος με έναν μεγαλοεπιχειρηματία της εποχής (ποικιλοτρόπως ευνοημένο από τη χούντα) το αποκάλυψε επιχειρώντας να απαλλαχθεί από τις τύψεις για την απιστία της εκθειάζοντας στον εραστή της την προσωπικότητα και τη δράση του συζύγου της…
Έτσι, το απόγευμα 22ας Μαΐου του 1973, ο Ναύσταθμος της Σαλαμίνας πλημμυρίζει κλούβες με άνδρες της ΕΣΑ, που συλλαμβάνουν ό,τι κινείται! Όσοι μυημένοι προλαβαίνουν, όπως όπως ενημερώνουν τους συντρόφους τους δια του συνθήματος «Σοφοκλής», που μεταφράζεται ως «η επιχείρησις ακυρούται».
Το «Βέλος» και το κίνημα του Ναυτικού κατά της χούντας: Ο Νίκος Παππάς
Στο μεταξύ, ο κυβερνήτης του ελληνικού αντιτορπιλικού, που συμμετέχει στη ΝΑΤΟϊκή άσκηση, Νίκος Παππάς, κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα… Το ημερολόγιο δείχνει ήδη 24 Μαΐου, το πλοίο έχει πιάσει το στενό της Σικελίας και το σήμα για έναρξη του σχεδίου δεν έχει φτάσει ακόμη. Φοβάται πως κάτι έχει «στραβώσει».
Την επομένη, 25 Μαΐου, το πλήρωμα παίρνει το γεύμα του στον χώρο ενδιαίτησης, όταν από την ανοικτή τηλεόραση μία είδηση στο δελτίο της RAI αποσπά την προσοχή όλων: «συλλήψεις κυρίως αποστράτων και κάποιων ολίγων εν ενεργεία αξιωματικών του ΠΝ σημειώθηκαν τα ξημερώματα στην Ελλάδα, σε μία προσπάθεια να καταπνιγεί κίνημα του Ναυτικού σε βάρος του καθεστώτος».
Ο κυβερνήτης ζυγίζει την κατάσταση και δίνει εντολή στη γέφυρα να αλλάξει ρότα, να υψώσει σημαία ανεξαρτήτου και να θέσει το πλοίο σε κατάσταση μάχης!
Το «Βέλος» αποχωρεί από την άσκηση και πλέει πια για τα ιταλικά χωρικά ύδατα με προορισμό το επίνειο της Ρώμης, το λιμάνι του Φιουμιτσίνο. Η απόφαση είναι πρωτοφανής! Πολεμικό πλοίο θα μπει απροειδοποίητα και χωρίς άδεια στα ύδατα ξένης χώρας!
«Σκέφτηκα πως το κίνημα, που ετοιμάζαμε για χρόνια, ναυάγησε. Η χούντα θα περνούσε από ένα τυπικό στρατοδικείο τους συλληφθέντες και θα τους εκτελούσε με συνοπτικές διαδικασίες. Αποφάσισα να βγω στην Ιταλία και εκεί να ανακοινώσω ότι δεν επρόκειτο για στάση μιας χούφτας ανθρώπων, αλλά για αντίσταση ολόκληρου του Ναυτικού απέναντι σε δικτάτορες» θα ερμηνεύσει την απόφασή του ο κυβερνήτης.
Ταυτόχρονα με την αποχώρηση του Βέλους από την άσκηση, ο Παππάς στέλνει μήνυμα, μέσω ασυρμάτου, προς όλους τους διοικητές των συμμετεχόντων ΝΑΤΟικών δυνάμεων, αλλά και στον επικεφαλής της Συμμαχίας:
«Πιστοί στον πολιτισμό των λαών της Συμμαχίας που έχει θεμελιωθεί πάνω στις αρχές της Δημοκρατίας, της προσωπικής ελευθερίας και του σεβασμού προς τους νόμους, όλοι οι αξιωματικοί και το πλήρωμα του πλοίου μου, ως ένας άνθρωπος πιστός στον δοθέντα όρκο μας, με βαθύτατη λύπη, εγκαταλείπουμε τις ασκήσεις. Με τη συμπάθεια ολόκληρου του ελεύθερου κόσμου θα παλέψουμε για να επαναφέρουμε τη Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Σας είναι πολύ καλά γνωστό και ιδιαιτέρως στους φίλους Αμερικανούς, ότι μία συμμορία ιδιοτελών αξιωματικών επέβαλε στην Ελλάδα μία απάνθρωπη και μισητή δικτατορία προ έξι και πλέον ετών. Η σημερινή εξέγερση του Ναυτικού ανταποκρίνεται στα αισθήματα ολόκληρου του λαού της χώρας μας. Ο ελεύθερος κόσμος και ιδιαιτέρως οι χώρες του ΝΑΤΟ πρέπει να αντιληφθούν τη διάβρωση και την καταστροφή των Ενόπλων Δυνάμεων, στις οποίες στηρίζεται η άμυνα της νοτιοανατολικής πτέρυγας. Σκεφθείτε ότι αυτή τη στιγμή, αξιωματικοί εν ενεργεία έχουν συλληφθεί και υφίστανται ταπεινώσεις και κακομεταχείριση από άλλους αξιωματικούς και στρατιώτες της στρατιωτικής αστυνομίας».
«Διαδώστε σε όλη την Ελλάδα τι συνέβη στο “Βέλος”»
Αλλά άνθρωπος ευφυής και κυρίως αξιωματικός εκπαιδευμένος σε πολλαπλές εκδοχές αγώνα, ο Παππάς, φοβούμενος μήπως το τηλεγράφημά του «παραπέσει» στα μυστικά των Αμερικανών, δεν μένει μόνο σε αυτό.
Καλεί το «Radio Roma» και δίνει την είδηση. Επιπλέον, δίνει εντολή στους σημαιοφόρους Κ. Ματαράγκα, Κ. Γκορτζή και Γ. Στράτο, μόλις το πλοίο μπει στα ύδατα του Φιουμιτσίνο, να βγουν στο λιμάνι και να ειδοποιήσουν τα διεθνή ΜΜΕ. «Μόλις φουντάραμε, λοιπόν, στ΄ ανοικτά, βγαίνουμε. Χωρίς διαβατήρια, χωρίς ταυτότητες, με έναν ενθουσιασμό και μια νεανική ανεμελιά. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει καν πόσο επικίνδυνο ήταν αυτό που κάναμε…» θα δηλώσει αργότερα ο σημαιοφόρος Στράτος.
Στο λιμάνι του Φιουμιτσίνο υπάρχει ένα καφέ μπαρ της συμφοράς με ένα ξεχαρβαλωμένο τηλέφωνο. Ο Παππάς το γνωρίζει, διότι έχει εκπαιδευτεί στην ιταλική ναυτική σχολή. Οι τρεις νεαροί σημαιοφόροι παίρνουν εντολή, από εκείνο το τηλέφωνο να έρθουν σε επαφή με όσα περισσότερα ΜΜΕ μπορούν και να ενημερώσουν τους δημοσιογράφους. Πρώτο πληροφορείται το βασικό Αμερικανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, το Assosciated Press. Από εκεί, η είδηση μεταδίδεται σαν μολυσματική αρρώστια…
Στο μεταξύ, ο κυβερνήτης συγκεντρώνει το πλήρωμα στην πρύμνη και ενημερώνει ότι στην Ελλάδα έχουν συλληφθεί αξιωματικοί του ΠΝ από τη χούντα, ότι έχουν μεταφερθεί στα υπόγεια της ΕΣΑ και βασανίζονται. Μιλάει για τη Δημοκρατία, την ελευθερία, τη δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα εξαιτίας της χούντας και ανακοινώνει την απόφασή του να ξεμπαρκάρει στην Ιταλία, όπου ο ίδιος θα ζητήσει πολιτικό άσυλο.
Έξι σημαιοφόροι, 23 υπαξιωματικοί και ένας στρατευμένος εθελοντής δίοπος δηλώνουν ότι θα τον ακολουθήσουν. Όταν πολλοί από τους υπόλοιπους του πληρώματος (συνολικά 270 άνδρες) ζητούν επίσης να τον συνοδεύσουν, εκείνος τους αποτρέπει: «Κατ΄ αρχάς δεν θα παραδώσουμε το καράβι στους Ιταλούς. Επικεφαλής θα αναλάβει ο ύπαρχος. Εσείς, θα μείνετε όσο χρειαστεί και θα επιστρέψετε. Όσοι έχετε οικογένεια, θα τη φροντίσετε κι αν κατηγορηθείτε, θα πείτε πως ήταν εντολή κυβερνήτη. Όσοι δεν έχετε οικογένεια, όταν επιστρέψετε, διαδώστε σε όλη την Ελλάδα τι συνέβη στο “Βέλος”».
Οι πρώτες αντιδράσεις
Το ξημέρωμα βρίσκει τους Ιταλούς πανικόβλητους να παρακολουθούν ένα ξένο πολεμικό πλοίο σε πλήρη εξάρτυση στο λιμάνι τους.
Όσο στο ιταλικό κοινοβούλιο ξεσπάει καβγάς μεταξύ των αντιμαχόμενων πολιτικών παρατάξεων για το πώς κατάφερε να μπει στα χωρικά ύδατα της χώρας ένα ξένο μαχητικό χωρίς άδεια, δημοσιογράφοι έχουν περικυκλώσει το «Βέλος» και ξεκινούν τις μεταδόσεις στα Μέσα τους… Ο Παππάς πετυχαίνει αυτό που επεδίωκε. Να ακουστεί στον διεθνή Τύπο.
Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα, το όργανο της χούντας, η εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», δημοσιεύει σε έκτακτο παράρτημα: «Ο ήρως της γενόμενης ασχήμιας ήτο κυβερνήτης του Α/Τ “Βέλος”. Το “Βέλος” δεν αποτελεί προσωπικήν ιδιοκτησίαν του κυρίου Γεωργίου Παπαδοπούλου. Ανήκει εις το έθνος. Και τας ημέρας αυτάς, το “Βέλος” συνέπραττε εις άσκησιν αποβλέπουσα εις την ασφάλειαν της Ελλάδος και των κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Ο εν λόγω κύριος επρόδωσε και τα δύο καθήκοντα προς την πατρίδαν του και προς τη Συμμαχίαν, ως εντεταλμένος από τη χώρα κυβερνήτης του Α/Τ “Βέλος” […] Το ότι οι πρωταγωνιστές είναι προδότες και ριψάσπιδες προκύπτει εκ του γεγονότος ότι ούτοι ουδέν δικαιολογητικόν είχον, αφού η Επανάστασις έσωσεν την υστάτην στιγμήν το έθνος από το σιδηρούν παραπέτασμα και τον φυλετικόν αφανισμόν»!
Την εσωτερική προπαγάνδα υπηρετεί με δημοσίευμά της και η εφημερίδα «Εστία»: «… ουδεμία δικαιολογία ημπορεί να προβληθεί υπό των ενόχων της στάσεως και του εθνικού εξευτελισμού, των συλλαβόντων την ιδέαν να προσφύγουν εις μίαν ξένην δύναμιν, ως η πρότινος νικηθείσα υπό της Ελλάδος Ιταλία, δια να τεθούν υπό την προστασίαν της σημαίας της, της ιδίας που είχεν υποσταλεί το 1943».
Έτσι κι αλλιώς, ο εγχώριος Τύπος είναι απολύτως ελεγχόμενος. Στο σύνολό τους τα ΜΜΕ δημοσιεύουν τις πρώτες «καθησυχαστικές» δηλώσεις του δικτάτορα, ο οποίος κάνει λόγο για άνευ σημασίας «κίνημα οπερέτα»… Και όσο μέσα στη χώρα καλλιεργούνται… μούσια, στο εξωτερικό η ελληνική δικτατορία… ξυρίζεται και αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο. Μάλιστα, ο τρόπος με τον οποίο προβάλλουν και χειρίζονται την είδηση τα διεθνή ΜΜΕ, δικαιώνει την επιμονή των κινηματιών να εξασφαλίσουν πολιτική κάλυψη.
Ο βασιλιάς και ο Καραμανλής
Τόσο ο βασιλιάς, όσο και ο Καραμανλής φέρονται ως γνωρίζοντες εκ των προτέρων την «ανταρσία». Ωστόσο, σε τηλεγράφημά του, το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων θα κάνει λόγο περί εκπλήξεως «των μελών του περιβάλλοντος του βασιλέως Κωνσταντίνου σχετικώς με τας πληροφορίας, αι οποίαι αφήνουν να υπονοηθεί ότι ο μονάρχης θα ήτο δυνατόν να είναι αναμεμιγμένος εις την υπόθεσην της ανταρσίας του Πολεμικού Ναυτικού…».
Όσο για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή -σύμφωνα με τη «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος» του Σπ. Μαρκεζίνη- με δηλώσεις του στο πρακτορείο «Ηνωμένος Τύπος», θα αρνηθεί οποιαδήποτε συμμετοχή στην «ανταρσία» και το περιεχόμενο των δηλώσεών του θα επιβεβαιώσει και ο Π. Κανελλόπουλος.
Συλλήψεις για «συμμετοχή σε στασιαστικό κίνημα»
Με την πλάτη στον τοίχο πια, τόσο από τη διεθνή προβολή, όσο και από τη «διάβρωσην του Ναυτικού υπό επικινδύνων δημοκρατικών στοιχείων», το καθεστώς δεν τολμά να προχωρήσει σε διώξεις σε βάθος…
Περιορίζεται στη σύλληψη για «συμμετοχή σε στασιαστικό κίνημα» 70 αξιωματικών εν ενεργεία και αποστράτων, καθώς επίσης και των Ευ. Αβέρωφ και Π. Γαρουφαλιά.
Το σύνολο των συλληφθέντων στο Κίνημα του Ναυτικού ήταν 79 άτομα. Από αυτούς, οι 63 ήταν του Ναυτικού (60 εν ενεργεία και τρεις απόστρατοι), πέντε του Στρατού (τρεις απόστρατοι και δύο εν ενεργεία), πέντε της Αεροπορίας (εν ενεργεία) και έξι ιδιώτες. Όλοι τους αφέθηκαν ελεύθεροι έως τις 27 Αυγούστου 1973 και κανείς τους δεν οδηγήθηκε σε δίκη, αφού έλαβαν αμνηστία.
Δεν συνέφερε τη χούντα να αντιπαρατεθεί με έναν ολόκληρο Κλάδο των Ενόπλων Δυνάμεων.
Η αρχή του τέλους της δικτατορίας
Για τους επόμενους πέντε μήνες το κίνημα του ελληνικού Ναυτικού είναι στις πρώτες ειδήσεις ακόμα και των «Times» της Ιαπωνίας!
Όσο κι αν προσπαθούν να απαξιώσουν το θέμα οι Συνταγματάρχες, δεν καταφέρνουν να σβήσουν τη σπίθα, που έχει πια ανάψει στα μάτια των Ελλήνων και να στερέψουν την ελπίδα που έχει σταλάξει στις ψυχές τους.
Ακόμα κι αν δεν εξελίχθηκε, όπως αρχικά σχεδιάστηκε, το κίνημα του Ναυτικού σημαίνει την αρχή του τέλους της χούντας. Ανάμεσα στις συνέπειες που δρομολογεί είναι η κατάργηση της βασιλείας, η γενική αμνηστία σε όλους τους κρατούμενους, τους εξόριστους, τους φυγόδικους και τους υπόδικους, ο σχηματισμός πολιτικής κυβέρνησης υπό τον Σπ. Μαρκεζίνη και ασφαλώς, η εξέγερση του Πολυτεχνείου, που γίνεται η ταφόπλακα της χούντας.
Ως «τη συγκλονιστικότερη υπόθεση της δικτατορίας, αντίστοιχη με το Πολυτεχνείο», χαρακτήρισε προσφάτως το κίνημα του Ναυτικού ο αγωνιστής του Πολυτεχνείου, Μ. Ανδρουλάκης. «Αν πετύχαινε, θα έπεφτε αμέσως η χούντα και δεν θα φτάναμε στην κυπριακή τραγωδία» είπε.
Κάποιοι θεωρούν ότι το κίνημα του Ναυτικού ήταν η «ουρά» του πραξικοπήματος, το οποίο φιλομοναρχικοί αξιωματικοί του ΠΝ -ως απάντηση στη χούντα- σχεδίασαν και ανεπιτυχώς επιχείρησαν τον Δεκέμβριο του 1967, αναγκάζοντας εντέλει τον Κωνσταντίνο να αυτοεξορισθεί στη Ρώμη. Ουδέποτε το αποδέχθηκαν οι πρωτεργάτες του, αλλά έτσι κι αλλιώς λίγο ενδιαφέρει πια πώς ξεκίνησε. Σημασία θα έχει πάντα πώς τελείωσε.
Το κίνημα του Ναυτικού μπορεί να απέτυχε οργανωτικά, αλλά πέτυχε πολιτικά. Διότι έκανε φανερό ότι το καθεστώς των Απριλιανών κλονίζεται στη βάση του, που ήταν οι Ένοπλες Δυνάμεις.
Το καθεστώς Παπαδόπουλου προσπάθησε στη συνέχεια να δείξει ένα «φιλελεύθερο» πρόσωπο, αλλά μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου ανετράπη από τους σκληροπυρηνικούς στρατιωτικούς του Ιωαννίδη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αλέκος Παναγούλης: Ο ηρωικός αγωνιστής της Δημοκρατίας
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
