ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Μια φορά κι έναν καιρό… ήταν μια γυναίκα κι ένας άντρας που ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Αυτό είναι το πιο σύντομο και το πιο απλό παραμύθι του κόσμου (μας). Γιατί και η πραγματική ζωή των περισσότερων απλών ανθρώπων σήμερα ή τουλάχιστον μέχρι χθες, σε καιρούς ειρηνικούς και σχετικής ευμάρειας, είναι συνήθως τόσο προβλέψιμη κι απλή, που δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον να την αφηγηθεί κανείς σαν να ‘ταν παραμύθι. Όλοι λίγο πολύ γεννήθηκαν σε μια χώρα «ένδοξη», τους φρόντισαν καλοί γονείς, έκαναν κάποιους καλούς φίλους, πήγαν στο σχολείο, μεγάλωσαν με τα χούγια και τα τραγούδια της γενιάς τους, βρήκαν κάποτε μια ευπρεπή δουλειά κι έκαναν οικογένεια, απέκτησαν παιδιά, μια κάποια περιουσία και αργότερα στα γεράματα εγγόνια. Κι έλεγαν μετά -είχαν να λένε- ότι πέρασαν καλά. Πέθαναν όταν πια βαρέθηκαν να ζουν (τα ίδια και τα ίδια).
Η ΝΕΑ ΓΥΝΑΙΚΑ. Το μυθιστόρημα του Ίρβιν Γιάλομ «Στο ντιβάνι» ξεκινάει με την ιστορία της Μπελλ Φελλίνι όπως την αφηγείται ο ψυχοθεραπευτής της. Η Μπελλ είναι μια όμορφη, έξυπνη, κομψή, μορφωμένη, σέξι και αριστοκρατική γυναίκα λίγο πάνω από τα τριάντα, που προέρχεται από μια πλούσια οικογένεια κι είναι παντρεμένη – χωρίς παιδιά – μ’ έναν πλούσιο και καλόβολο άντρα. Αλλά η Μπελλ, σύμφωνα με τη διάγνωση, παρουσιάζει σοβαρά συμπτώματα ψυχικής διαταραχής: είναι αυτοκαταστροφική, χαρακώνεται στα μπράτσα και τους καρπούς, κάνει χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, είναι ανορεκτική με έντονες κρίσεις βουλιμίας, έχει παρορμητική συμπεριφορά και κάνει επικίνδυνη σεξουαλική ζωή, ψαρεύοντας άγνωστους άντρες σε κακόφημα μπαρ και οδηγούς στις εθνικές οδούς. Κι όλα αυτά όταν πέφτει σε μια κατάσταση συναισθηματικής απονέκρωσης, όταν νιώθει απαθής ή κενή σαν νεκρή, γι’ αυτό και δοκιμάζει ακραία και επικίνδυνα πράγματα για να «φτιάχνεται» προσωρινά και να επαναφέρει τον εαυτό της στη ζωή. Η Μπελλ, που τα έχει όλα και τα δοκιμάζει όλα χωρίς να χαίρεται τίποτα (όλα εκτός από μια επιβεβλημένη ευθύνη ή ένα σκοπό ικανό να τη «βγάζει» από τον εαυτό της και να δίνει στη ζωή της νόημα) είναι μια σύγχρονη, αν και αντίθετη και συμπληρωματική, εκδοχή της Μαντάμ Μποβαρύ. Μια απόλυτα ελεύθερη γυναίκα, από κοινωνικές και ηθικές δεσμεύσεις, αντιμέτωπη όμως με το απόλυτο κενό (γύρω της κι εντός της). Που δεν μπορεί όμως να γίνει ούτε καν η ηρωίδα ενός μυθιστορήματος, παρά μόνο ένα περιστατικό αφήγησης στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι.
ΖΩΗ ΚΛΕΜΜΕΝΗ. Τηλεθεατές πλήρους απασχόλησης βλέπουν σχεδόν καθημερινά τηλεοπτικές σειρές «εσωτερικών χώρων», κάποτε αμερικάνικες ή λατινοαμερικάνικες, τώρα τούρκικες και βρετανικές, με πλούσιους και φτωχούς που, καθώς αντιμετωπίζουν διάφορα απρόοπτα και προβλήματα (πολυτελείας), οι ζωές τους μοιάζουν συνεχώς συναρπαστικές. Κι έτσι ζουν, σαν θεατές του καλού καιρού, μια παράλληλη, εικονική ζωή (από «δεύτερο χέρι») για να έχουν και οι δικές τους ήσυχες (ξενέρωτες) μέρες ένα κάποιο ενδιαφέρον. Και να έχουν να λένε ότι… αφού έζησαν αυτοί εκεί (στην οθόνη) είτε καλά είτε κακά αλλά πάντως συναρπαστικά… κι εμείς (μαζί τους) ακόμα καλύτερα!
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
