Με αφορμή την παράσταση «Lebensraum – Ζωτικός Χώρος», η αγαπημένη ηθοποιός Βερόνικα Αργέντζη, βρέθηκε στη γενέτειρα της τη Θεσσαλονίκη δίπλα σε μια ομάδα ανθρώπων που είχαν την έμπνευση και τη δύναμη, να δημιουργήσουν μια παράσταση αξιώσεων, με ιδιωτική πρωτοβουλία κάνοντας πρεμιέρα στην γενέτειρα όλων των συντελεστών.
«Lebensraum – Ζωτικός Χώρος», το έργο του Θανάση Τριαρίδη, που όπως ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτηρίζει, ως ένα «μονόπρακτο για την καλοσύνη», παραμένει επίκαιρο δέκα χρόνια μετά από την συγγραφή του. Μια παράσταση που εκτός από κοινωνό κάνει τον θεατή και φανερά συνένοχο. Πόσο μου επιτρέπεται να παραμείνω «θεατής» απέναντι στη βία, όταν καταστρατηγούνται τα όρια της ανθρωπιάς και της καλοσύνης; Ο θεατής αισθάνεται φεύγοντας την ανάγκη να δώσει μια απάντηση στον εαυτό του. Μέχρι που φτάνουν τα όρια της κοινωνικής ανοχής και σιωπής; Μέχρι ποιο σημείο μπορώ να αφήνω τον φόβο να καθορίζει τα όρια μου;
Βρεθήκαμε με την ηθοποιό Βερόνικα Αργέντζη και είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία.
- Πως αντιμετωπίζεται το ρόλο ως «συμμετέχουσα» στο Πείραμα στην παράσταση Lebensraum;
Με σεβασμό.
- Είναι ένα έργο που κινείται αρμονικά ανάμεσα στην κωμωδία και το θρίλερ. Οι πιο δύσκολες αλήθειες τελικά λέγονται με χιούμορ;
Με καυστικό τρόπο ναι, θα μπορούσε μια “δύσκολη αλήθεια” να ειπωθεί. Εξαρτάται πάντα από το περιβάλλον, τη στιγμή και τον αποδέκτη.
- Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της παράστασης;
Η απεύθυνση προς το ευρύτερο κοινό με τρόπο απλό και λειτουργικό σε ένα σπουδαίο για μας πάντα κείμενο, ήταν η πρώτη πρόκληση. Η δεύτερη πρόκληση ήταν στο ότι όλοι η ομάδα θελήσαμε να ξεκινήσει η παράσταση ως ιδιωτική πρωτοβουλία από την γενέτειρα μας. Η ευχή όλων μας είναι να γίνονται παραγωγές στην Θεσσαλονίκη, με απώτερο σκοπό το καλλιτεχνικό της δυναμικό, το οποίο είναι εξαιρετικό, να έχει την βάση του στην πόλη την οποία δραστηριοποιείται.
- Πως αντιδράτε στα ηθικά διλήμματα που παρουσιάζονται στο έργο;
Η συμμετοχή μου στο έργο είναι μια ξεκάθαρη εικόνα απέναντι στα “διλήμματα” που θέτει το έργο. Είμαι πεπεισμένη ότι όλοι μπορούμε να αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας, με συνέπεια έναν καλύτερο κόσμο, κι αν δεν προλαβαίνω ένα αύριο όπως επιθυμώ, είμαι σίγουρη ότι θα έρθει στις επόμενες γενιές.
- Ένα έργο πύκνο σε νοήματα, που παραμένει επίκαιρο, δέκα χρόνια μετά την πρώτη του παρουσίαση. Ποια είναι η δική σας αγαπημένη σκηνή ή ατάκα από το έργο;
“Πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι καλοί….Και πως το καλό μέσα στον άνθρωπο κατισχύει.”
- Πως βιώνεται την αλληλεπίδραση με το κοινό κατά τη διάρκεια των παραστάσεων;
Καθώς κάποιες στιγμές κινούμαι ανάμεσα τους, έστω για λίγο βλέπω τα μάτια τους, στα μάτια τους διακρίνω πότε πότε μια υγρασία, όχι απαραίτητα από συγκίνηση, όσο από την ενέργεια που διαχέεται ανάμεσα μας. Ενέργεια που ενώνει όσους είναι έτοιμοι να αφεθούν.
- Ο δικό σας “ζωτικός χώρος” απειλείται;
Φροντίζω πάντα την περιφρούρηση του “ζωτικού χώρου” μου. Αυταπάτες ωστόσο δεν έχω. Ζούμε κατά κάποιον τρόπο σε παγκόσμιο επίπεδο, ως ένα όριο δυστυχώς, ελεύθερα.
- Πως θα περιέγραφες τον χαρακτήρα του “πειραματόζωου”;
Ο χαρακτήρας πλάθεται ανάλογα με την οπτική που ανεβαίνει η παράσταση. Στη δεδομένη προσέγγιση μια γυναίκα που ίσως δεν είναι καν το προφίλ της προβλέψιμο ότι μπορεί να εμπλακεί σε μια τέτοια “περιπέτεια”, το κάνει και λειτουργεί αντανακλαστικά απέναντι στον Θύτη, με το ένστικτο και τη δική της ηθική στάση σε σημείο που αδιαφορεί για το τι θα ακολουθήσει. “Παίζουν με το μυαλό σας” είναι η απεύθυνση της προς το κοινό και αυτό είναι εν τέλει που την ενδιαφέρει…. να τους αφυπνίσει.
- Ποια είναι η μεγαλύτερη ελπίδα που έχετε για το κοινό που παρακολουθεί την παράσταση;
Να σκεφτούμε όλοι μαζί ότι ο “φόβος” που οδηγεί, χειραγωγεί και ορίζει γενικά τις ζωές μας, μπορεί και πρέπει να αποδυναμωθεί, όταν οι φωνές μας και οι αγκαλιές μας ενωθούν.
Συνέντευξη Βερόνικας Αργέντζη στη Μαρία Ανθίδου για το Cityportal.gr | Μάρτιος 2024