Ένας μοναδικός θησαυρός ήρθε στο φως καθώς η εγγονή του Πάμπλο Πικάσο ανακάλυψε μια ασυνήθιστη συλλογή βιβλίων σκίτσων που χρησιμοποιούσε ο καλλιτέχνης για να μάθει τη μεγαλύτερη κόρη του να σχεδιάζει και να χρωματίζει.
Ο Πικάσο δημιούργησε ένα «πώς να ζωγραφίσετε» βιβλίο και γέμισε τις σελίδες του με παιχνιδιάρικες σκηνές –ζώα, πουλιά, κλόουν, ακροβάτες, άλογα και περιστέρια– που θα χαροποιούσαν κάθε παιδί, αλλά και μεγάλους.
Το δημιούργησε για τη Maya Ruiz-Picasso όταν ήταν μεταξύ πέντε και επτά ετών. Σε κάποιες σελίδες το κοριτσάκι έκανε εντυπωσιακές προσπάθειες να μιμηθεί τον μπαμπά της. Βαθμολόγησε επίσης τη δουλειά του, γράφοντας τον αριθμό «10» σε μια σκηνή τσίρκου, για να δείξει την έγκρισή της.
Ζωγράφισε δύο γοητευτικές εικόνες μιας αλεπούς που λαχταρούσε κάτι σταφύλια – εμπνευσμένη από τον μύθο για τα ξινά σταφύλια του παραμυθιού του Jean de La Fontaine του 17ου αιώνα, Η αλεπού και τα σταφύλια– και της Μάγιας χρωματισμένη σε ένα από αυτά. Σχεδίασε επίσης απλούς αλλά όμορφους αετούς με μία μόνο κίνηση, χωρίς να σηκώσει το μολύβι από το χαρτί, μεταφέροντάς της την αγάπη του για τη φόρμα και την καθαρή γραμμή.
Η συλλογή, που για πρώτη φορά έρχεται στο φως, περιλαμβάνει επίσης εξαιρετικά γλυπτά οριγκάμι πουλιών που έφερε στη ζωή για τη Μάγια από προσκλητήρια έκθεσης.
Η εγγονή του καλλιτέχνη, Diana Widmaier-Ruiz-Picasso, βρήκε τα έργα τυχαία ενώ έψαχνε στην αποθήκη. Τα έδειξε στη 86 ετών πλέον μητέρα της, η οποία συγκίνηθει.
Η Widmaier-Ruiz-Picasso είπε στον Observer : «Φυσικά, αυτά είναι τα σκίτσα μου όταν ήμουν μικρή. Ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή, όχι μόνο γιατί μιλάτε για έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες αλλά και γιατί τον έκανε πολύ ανθρώπινο.»
Ο Πικάσο, ο οποίος πέθανε το 1973, είχε διδαχθεί να σχεδιάζει από τον πατέρα του, καθηγητή σχεδίου, «έτσι ήταν κάτι φυσικό να κάνει» με τη Μάγια, είπε η εγγονή του: «Υπάρχει μια όμορφη σελίδα όπου ζωγραφίζει ένα μπολ και ζωγραφίζει ένα μπολ.
«Μερικές φορές εκείνη φτιάχνει μια εικόνα και εκείνος μια άλλη, δείχνοντάς της τον σωστό τρόπο να το κάνει. Μερικές φορές απεικόνιζαν διαφορετικές σκηνές. Άλλες φορές, σχεδίαζε ένα σκύλο ή ένα καπέλο. Μερικές φορές χρησιμοποιεί ολόκληρη τη σελίδα για να σχεδιάσει ένα συγκεκριμένο πράγμα. Άλλες φορές, απεικονίζει ορισμένες σκηνές, σκηνές του τσίρκου. Ειναι πολυ ενδιαφερον.”
Η Μάγια θυμάται ιδιαίτερα ότι, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα έγχρωμα μολύβια και τα τετράδια ήταν σπάνια: «Μάλλον γι’ αυτό ο πατέρας μου έγραφε στα τετράδια ασκήσεων μου και χρωματιζόταν με τα μολύβια μου. Έχω ακόμα όμορφες αναμνήσεις από εκείνες τις στιγμές που βρεθήκαμε στην κουζίνα για να συναναστραφούμε. Ήταν το μόνο μέρος στο διαμέρισμα όπου ήταν ζεστό.»
Η Widmaier-Ruiz-Picasso είναι ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια και σχεδιάστρια κοσμημάτων, η οποία μόλις δημοσίευσε το τελευταίο της βιβλίο, Picasso Sorcier, εξερευνώντας τις δεισιδαιμονίες και την πίστη του στη μαγεία.
Περιέγραψε την ανακάλυψη των βιβλίων σκίτσων ως «τυχαία», επειδή συνεπιμελούσε μια μεγάλη έκθεση για το Musée Picasso-Paris σχετικά με τον στενό δεσμό του με την πρώτη του κόρη, που γεννήθηκε από την παθιασμένη αγάπη του για τη Marie-Thérèse Walter, την οποία γνώρισε στο 1927 όταν εκείνη ήταν μόλις 17 και εκείνος 28 χρόνια μεγαλύτερός της.
Η έκθεση, η Μάγια Ρουίζ-Πικάσο, κόρη του Πάμπλο , θα διαρκέσει έως τις 31 Δεκεμβρίου και περιλαμβάνει τα πολλά πορτρέτα της Μάγιας, προσωπικά αντικείμενα και φωτογραφίες, μαζί με τα σκίτσα και τα γλυπτά origami, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά.
Δεν είναι σαφές εάν τα πουλιά origami φτιάχτηκαν από προσκλητήρια για τις δικές του εκθέσεις. Η εγγονή είπε: «Δεν ήθελα να ανοίξω τη δουλειά του».
Στο συνοδευτικό βιβλίο της έκθεσης, γράφει: «Ποιος δεν έχει ακούσει ποτέ να λέγεται όταν κοιτάζει έναν καμβά του Πικάσο, «Ένα παιδί θα μπορούσε να το κάνει αυτό!». Πολλές από τις καλλιτεχνικές επαναστάσεις του 20ου αιώνα χαιρετίστηκαν με κοροϊδία και σκάνδαλο, είναι αλήθεια, αλλά στην περίπτωση του Πικάσο υπάρχει μια νότα αλήθειας σε αυτή την κρίση. Όπως θυμάται η Μάγια, η πρώτη του κόρη, «το μυστήριο της ζωής και επομένως της παιδικής ηλικίας γέμιζε πάντα με ενδιαφέρον αυτόν τον πατέρα μου».
Και προσθέτει: «Αναζητώντας μια εικονογραφική γλώσσα που θα έσπασε με τους εξαντλημένους κώδικες του ακαδημαϊκού ρεαλισμού, ο Πικάσο δανείστηκε εκτενώς από τις απείθαρχες γραμμές των παιδικών ζωγραφιών. Εκεί που ο Βαν Γκογκ, ο Γκογκέν και ο Ματίς επικεντρώνονταν στη γραφική και ζωγραφική αφέλεια με την οποία ζωγραφίζουν τα παιδιά, ο Πικάσο τόνισε περισσότερο τα στοιχεία που ανατρέπουν τις εικονιστικές παραδόσεις, δηλαδή την παραμόρφωση και την παραμόρφωση».
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
