Χέλγκα Σνάιντερ «Άσε με να φύγω, μητέρα» (τα αγαπημένα μας βιβλία)

«Άσε με να φύγω, μητέρα»
Συγγραφέας/Δημιουργός Helga Schneider | Χέλγκα Σνάιντερ

Η αφήγηση της Χέλγκα Σνάιντερ, είναι η δραματική ιστορία μιας κόρης που δεν ένιωσε ποτέ τη μητρική αγάπη. «Ορφάνεψε» από τα τέσσερά της χρόνια, όταν η μητέρα της εγκατέλειψε σύζυγο και παιδιά, για να υπηρετήσει ως δεσμοφύλακας στα στρατόπεδα εξόντωσης των Ναζί.

Πενήντα χρόνια αργότερα η Χέλγκα αφήνει την κραυγή απόγνωσης να ηχήσει. Ένα βροχερό ξημέρωμα του Οκτώβρη του 1998 την επισκέπτεται σε μια πανσιόν για ηλικιωμένους. Εκείνη δέχεται να της μιλήσει για τη ναζιστική θηριωδία, με αντάλλαγμα να την αποκαλέσει «μητέρα».

Η Χέλγκα, δηλώνει ξεκάθαρα στον αναγνώστη πως δεν αναγνωρίζει τη μητέρα της, ως αληθινή μάνα. Δεν της στάθηκε ποτέ. Έβαλε απροκάλυπτα την καριέρα της στο Τρίτο Ράιχ πάνω από την έγνοια για τα παιδιά της και εκτέλεσε αμείλικτα τα φρικτά της επαγγελματικά καθήκοντα. Ωστόσο, η συγγραφέας, θέλει να πιστέψει πως υπάρχει και κάτι θετικό με αυτήν την «ξένη» γυναίκα.
 

Είναι εντυπωσιακό, προς το τέλος, ότι η Χέλγκα αναρωτιέται μήπως η μητέρα της αποδέχτηκε απερίφραστα να θεωρεί θετική την περίοδο της ναζιστικής ηγεμονίας στη Γερμανία, μόνο και μόνο για να διευκολύνει την κόρη της, ίσως, να τη μισήσει κι έτσι να καταφέρει να φύγει για πάντα μακριά.
 

Στο ίδιο κλίμα είναι και ο τίτλος του έργου « Άσε με να φύγω, μητέρα» . Η κόρη δέχτηκε να συναντήσει, μετά από δεκαετίες, για μια τελευταία φορά τη μητέρα της, κυρίως επειδή ήθελε να μην κατηγορεί τον εαυτό της για την ανυπαρξία της σχέσης ανάμεσά τους. Δεν έτρεφε καμιά ελπίδα πως θα την έβλεπε αλλαγμένη. Την επισκέφτηκε για να ανανεώσει τη στενάχωρη αίσθηση πως δεν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα προσέγγισης ανάμεσα τους.
 

Προτείνεται σε αναγνώστες που αναζητούν μια ειδική δυναμική σε ένα κείμενο που, διατηρώντας λογοτεχνικές αξιώσεις, συνδέεται άρρηκτα με συγκεκριμένα δραματικά, ιστορικά γεγονότα.
 

Προτείνεται σε αναγνώστες που, ακόμα και σε μια ιστορία τόσο ζοφερή και σκοτεινή, προσδοκούν να διακρίνουν σε μια σχέση ανάμεσα σε μάνα και παιδί, μια δυναμική βαθιά προσωπική. Σε αυτούς που πιστεύουν ότι ακόμα και τα κρεματόρια ή τα θανατηφόρα πειράματα σε αθώους, οι ακρωτηριασμοί και οι σαδιστικοί βασανισμοί εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, δεν μπορούν να υψωθούν πάνω από την προσωπική λύπη και την ελπίδα –όσο παράλογη και αν είναι– πως  μια τελευταία προσπάθεια, ίσως να οδηγήσει στη γεφύρωση και του πιο τρομακτικού χάσματος.
 

Διότι εδώ δεν πρόκειται για τη συμφιλίωση με ένα οποιοδήποτε άτομο, αλλά με το πολυσύνθετο και υποβλητικό είδωλο που ο καθένας έχει μέσα του, για τους γονείς του. 

 

cityportal.gr/ Χέλγκα Σνάιντερ «Άσε με να φύγω, μητέρα» / προτείνει ο Παύλος Λεμοντζής