– Σ’ αρέσει η άνοιξη;
– Η άνοιξη! Σε ποιον δεν αρέσει;
– Που αλλάζει ο καιρός, ανθίζουν όλα… Που γίνονται οι μέρες πιο μεγάλες και πιο φωτεινές…
– Ναι…
– Δεν σε επηρεάζει; Δεν σου αλλάζει τη διάθεση;
– Η άνοιξη;
– Ναι η άνοιξη, όταν έρχεται η άνοιξη.
– Δεν ξέρω…
– Τι δεν ξέρεις;
– Δεν ξέρω… Δεν μπορώ ν’ ακούσω την άνοιξη.
– Δεν μπορείς!
– Όχι, δεν μπορώ. Τι μπορώ ν’ ακούσω όταν έρχεται η άνοιξη; Τα πουλιά; Τα τρεχούμενα νερά που γίνονται πιο πολλά; Τα φυλλώματα που θροΐζουν; Πάνε, τελείωσαν όλα αυτά… Ζούμε στην πόλη. Ακούμε χειμώνα καλοκαίρι –και άνοιξη, το ίδιο βουητό, από το πρωί ως το βράδυ.
– Ποιο βουητό; Των αυτοκινήτων;
– Και αυτό… Το βουητό της πολυανθρωπίας στην πόλη. Την άνοιξη το ακούμε περισσότερο από κάθε άλλη εποχή.
– Ναι! Γιατί;
– Γιατί ανοίγουμε τις πόρτες και τα παράθυρα και μπαίνει στα σπίτια μας. Το χειμώνα τα έχουμε κλειστά για να μην μπάζει το κρύο, το καλοκαίρι γιατί δουλεύουν τα κλιματιστικά, το φθινόπωρο τα ανοίγουμε πάλι για λίγο, μέχρι να μας ενοχλήσει η υγρασία… Την άνοιξη όμως τα ακούμε όλα, την τηλεόραση του διπλανού, τους έφηβους που φωνασκούν κάτω στο δρόμο, τις μουσικές από τα καφέ μπαρ που ανοίγουν τις πόρτες… Μόνο την ίδια την άνοιξη δεν ακούμε.
– Καλά, κατάλαβα.
– Τι κατάλαβες; Γιατί το λες με αυτό το ύφος;
– Τι ύφος! Είπα: καλά.
– Τι κατάλαβες δηλαδή; Γιατί είπες «κατάλαβα»;
– Κατάλαβα… ότι δεν νιώθεις όπως εγώ με την άνοιξη –αυτό.
– Δηλαδή πώς νιώθεις εσύ; Λες: ήρθε η άνοιξη, τι ωραία! Και νιώθεις όσα ένιωθαν οι άνθρωποι παλιά; Σαν να ζεις στο Μικρό σπίτι στο λιβάδι;
– Γιατί ειρωνεύεσαι τώρα;
– Με ρωτάς για την άνοιξη, σου απαντώ, και μετά, επειδή δεν σου αρέσει η απάντησή μου, λες με ύφος: «Κατάλαβα».
– Εντάξει, έτσι νιώθω εγώ…
– Κι εγώ νιώθω κάπως αλλιώς –γιατί είναι κακό; Έχω ζήσει την άνοιξη όπως τη λες, κι όπως τη θες να ‘ναι και τώρα, αλλά εγώ νιώθω ότι τη χάνω αυτήν την αίσθηση… τα πράγματα αλλάζουν. – Εντάξει, αφού το λες…
– Το λέω γιατί έτσι είναι. Έτσι γίνεται πια. Μην το θέτεις σαν να ‘ναι μια δική μου παραξενιά.
– Απλώς είχα μια διάθεση…
– Καταλαβαίνω… Λυπάμαι.
– Γιατί λυπάσαι;
– Που σου χάλασα τη διάθεση.
– Δεν φταις εσύ… Αν δεν το νιώθεις…
– Δεν είναι πως δεν νιώθω… Νιώθω όμως κι αυτό που έχει αλλάξει. Το νιώθουν και τα πουλιά… Πού είναι τα πουλιά της άνοιξης; Γιατί δεν χτίζουν πια φωλιές εδώ γύρω… Έξω από το διαμέρισμα αυτό; Ή στην πολυκατοικία… Ή κάπου εδώ γύρω, στη γειτονιά;
– Ποια;
– Τα χελιδόνια. Πού είναι τα χελιδόνια; Από πότε έχεις να δεις χελιδόνια; Έρχονται πια την άνοιξη στα μέρη μας τα χελιδόνια;
– Εγώ έχω δει χελιδόνια…
– Αλήθεια! Πού τα είδες;
– Στον ουρανό, να πετάνε ψηλά –απλώς τώρα πετάνε πιο ψηλά. – Σίγουρα ήταν χελιδόνια;
– Ήταν μικρά πουλιά, με μαύρο χρώμα, μεγάλα φτερά και πετούσαν γρήγορα. Τι άλλο θα ‘ταν. – Μπορεί. – Γιατί θυμώνεις; – Δεν θυμώνω… Σε ρώτησα αν έχεις δει στα μέρη μας χελιδόνια… Εγώ δεν έχω δει. Ίσως έχω πάψει να κοιτάω ψηλά στον ουρανό… Πάντως δεν έχω δει φωλιές χελιδονιών κάτω από τις μαρκίζες των σπιτιών εδώ και χρόνια. Εσύ έχεις δει; – Σου είπα…. – Όχι πουλιά, χελιδονοφωλιές. -Όχι, δεν έχω δει. Μπορεί να φτιάχνουν τις φωλιές τους σε άλλες γειτονιές, σε πιο παλιά κτίρια… – Ή σε άλλα μέρη, όπου υπάρχουν λάσπη, ξερά κλαδιά, χόρτα, τα υλικά για να χτίσουν τις φωλιές τους… – Ίσως… – Και άμα τις χτίσουν μια φορά, ξέρεις ξανάρχονται…
– Ναι, το ξέρω.
– Λάστο – βίτσκα.
– Ορίστε; – Τίποτα, είπα κάτι δικό μου… Νομίζω ότι έτσι έλεγαν κάποτε στο χωριό της γιαγιάς μου τη χελιδόνα.
– Αα… – Και τα κορίτσια, που ήταν όμορφα και είχαν μαύρα μαλλιά, μαύρα μάτια, μαύρα φρύδια και κατάλευκο δέρμα, τα έλεγαν έτσι –λαστοβίτσκα, όμορφη σαν χελιδόνα. Όλα αυτά βέβαια πριν η Κοκό Σανέλ λανσάρει απ’ το Παρίσι το μαυρισμένο από τον ήλιο δέρμα και εξορίσει το κατάλευκο δέρμα από τα προσόντα της γυναικείας ομορφιάς, ε;
– Ω ναι!
– Από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σαν βαμβάκι και από πίσω σαν ψαλίδι… Τι είναι; Θυμάσαι;
– Τοοο… χελιδόνι;
– Μπράβο, το βρήκες. – Μόνο που… αυτά τα χελιδόνια που έχω δει τελευταία, δεν ήταν άσπρα από κάτω… Δεν το είδα.
– Καλά, δεν είναι ίδια όλα τα χελιδόνια. Θα ήταν άλλη ράτσα.
– Ναι… Έτσι λέω κι εγώ.
– Σίγουρα χελιδόνια ήταν… Μόνο που τώρα στην πόλη πετούν πιο ψηλά.
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
