Η ζωή δεν είναι αυτή που έζησε κανείς,
Αλλά αυτή που θυμάται και όπως τη θυμάται
Για να τη διηγηθεί.
Διαβάζοντας το βιβλίο –αυτοβιογραφία-του νομπελίστα συγγραφέα (1982), νιώθεις την καρδιά του συγγραφέα να χτυπά δυνατά μέσα στη σκόνη του μεσημεριού, την ησυχία και την εγκατάλειψη της μικρής ιδιαίτερης πατρίδας του, που αποτελεί το αποτύπωμα της ευρύτερης και κατ΄ επέκταση όλης της ανθρωπότητας.
Διαβάζοντας το μυθιστόρημα της ζωής του ανακαλύπτεις τις έννοιες του τυχαίου, του αποφθεγγματικού-άρρητου- λόγου που εμπεριέχονται σε συζητήσεις και στοχασμούς των ανθρώπων που αφουγκράζεται ο συγγραφέας.
Έννοιες όπως η μοναξιά,η αξιοπρέπεια, η απελπισία με κάποιες δόσεις χιούμορ για τη ματαιότητα,αποκτούν τη διάσταση της πανανθρώπινης μοίρας. Αισθάνεται κανείς ότι σ’ αυτό το έργο, οδηγείται στη δική του μοίρα που ο καθένας πρέπει να βρει βαδίζοντας χωρίς φως μόνος, κάνοντας άσκοπες διαδρομές,ξεχερσώνοντας και ανασυνθέτοντας το χώρο των πραγμάτων.
Το βιβλίο έχει την ειλικρίνεια της αφηγηματικής πρώτης ύλης με τη βιωματική διάσταση του πολιτικού λόγου και της ατομικής μοίρας.
Σ’ ένα πρώτο επίπεδο διακρίνει κανείς στοιχεία των γενεών που αναλώθηκαν αναζητώντας το όνειρο, τη φαντασία,τις ρίζες της καταγωγής των αισθημάτων.Ο πολιτισμός και ο απόηχος της χρήσης του όπως το ραδιόφωνο, το τρένο, ο ηλεκτρισμός ,ο πάγος ,συνθέτουν το τσίρκο της περιπλανώμενης ανθρώπινης μάζας εδώ ή εκεί, στα μήκη και πλάτη του κόσμου μιας χώρας,που είναι ολόκληρος ο πλανήτης.
Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο η πολιτική μοίρα καθορίζει τη θέση στη μηχανή του χρόνου, λαών καταδικασμένων σε εκατό χρόνια μοναξιά, χωρίς δεύτερη ευκαιρία.
Σ’ ένα επίπεδο προσωπικό ο συγγραφέας ψάχνει από πολλούς δρόμους ανάγνωσης, την οδό προς τον εαυτό του με όπλο την αθωότητα της καρδιάς που ακούει τα φαντάσματα του παρελθόντος που είναι το παρόν για τον καθένα.
Η φτώχεια, το πείσμα, ο θάνατος, ο έρωτας σαν ένα διαρκές ψιλόβροχο,η αγωνία της έκφρασης, η ποίηση των πραγμάτων, είναι στην καρδιά του Μαρκές, η ύλη και στα όνειρα η άλλη διάσταση, που περιγράφει τον κόσμο σα μια πλατεία με σκονισμένες αμυγδαλιές, χωρίς ίχνος ζωής μέσα στο μεσημέρι ή σαν πολιτεία που την πολιορκούν χαρταετοί, ανώνυμες φήμες της νύχτας ή τέλος σαν μια απέραντη χώρα που η ζούγκλα της, καταπίνει το παρελθόν και αυτό ζητά τη δικαίωση. Αυτός είναι ο Γκ. Γκ. Μαρκές ένας πρωτότυπος ευφάνταστος συγγραφέας που μέσα στη χούφτα του Μακόντο και της Αρακατάκας διάβασε την Κολομβία και όλη την ανθρωπότητα, με την καθαρότητα της ποίησης και την αξιοπρέπεια της τραγωδίας.
GABRIEL GARCIA MARQUEZ: VIVIR PARA CONTARLA
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: Ζω για να τη διηγούμαι
Εκδόσεις Λιβάνη
μετάφραση Κλαίτη Σωτηριάδου.
Επιμέλεια Ν.Μπακουνάκη.
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
