Στην πόλη μας, μερικές φορές όταν έχει βρέξει πολύ και ο ουρανός είναι καθαρός, φαίνεται ολοκάθαρα απέναντι ο Όλυμπος, μια χιονισμένη κορφή πολύ ψηλά και σκέφτεσαι ότι πραγματικά αν είσαι θεός πρέπει να κάθεσαι εκεί πάνω. Όχι πολύ μακριά κι όχι πολύ κοντά στον υπόλοιπο κόσμο, για να μπορείς να βλέπεις.
Στην πόλη μας, έχει μια τέλεια πλατεία, μακρόστενη. Που η αρχή της είναι λίγο λούμπεν ή μάλλον και λίγο μικροαστική και το τέλος της, μπροστά στη θάλασσα, πιο ακριβό και μεγαλοαστικό και σερβίρουν τέλειο εσπρέσο. Έτσι κάνοντας μια βόλτα από πάνω μέχρι κάτω στην πλατεία έχεις δει ολόκληρη την πόλη σε μικρογραφία.
Στην πόλη μας, η παραλία είναι διαθέσιμη για βόλτα τζάμπα σε όλο τον κόσμο και όλοι κάνουν βόλτα στην παραλία. Επίσης στην παραλία της πόλης μας υπάρχουν ωραίες καφετέριες και στιλάτα μπαρ που μαζεύουν όμορφα ξανθά κορίτσια με ακριβές τσάντες και παπούτσια που γελάνε δυνατά και τσιμπολογάνε με χάρη ελιές για τα κοκτέιλ τους.
Στην πόλη μας, όταν πας να πιεις καφέ στην καφετέρια σου βάζουν πάντα μαζί κι ένα κέρασμα, μπισκοτάκι, μικρό κέικ ή πτι φουρ ή κάποιες φορές όλα αυτά μαζί, και μάλιστα στις πιο ακριβές σου φέρνουν το νερό σε κανάτα και στο σερβίρουν μπροστά σου στο ποτήρι. Δεν σου πετάνε ένα ποτήρι νερό κι ένα φλιτζάνι πάνω στο τραπέζι σαν να σου λένε «αυτό είναι άμα σ’ αρέσει και πλήρωσέ το και 5 ευρώ!».
Στην πόλη μας, υπάρχουν κάτι τυπάκια που βρίσκουν υπόγεια, τα νοικιάζουν και τα κάνουν θέατρα και ανεβάζουν έργα του Χάινερ Μύλερ, χωρίς να είναι γόνοι καλών οικογενειών, χωρίς να έχουν ένα ευρώ επιχορήγηση και συχνά πυκνά κάνουν και παραστάσεις με τζάμπα προσέλευση, γιατί είναι ιδεολογικά αντίθετοι στην «εμπορευματοποίηση» της τέχνης τους.
Στην πόλη μας, γίνεται ένα φεστιβάλ κινηματογράφου, που έχει πάθει μια μικρή κρίση ταυτότητας. Φέτος γίνεται 51 ετών, δηλαδή η κρίση του είναι κρίση μέσης ηλικίας. Γι’ αυτό του βγάλανε μια αφίσα που θυμίζει αυτούς τους τύπους που μόλις πατήσουν τα πενήντα πάνε κι αγοράζουν μία Χάρλεϊ ή προσπαθούν να βρουν μια γκόμενα ή αλλάζουν σύζυγο.
Στην πόλη μας, το φεστιβάλ κινηματογράφου είναι ωραίο γιατί, μπορεί να μην έχει κοστουμάτους από τα στούντιο να κάνουν μεγάλα ντίλια, αλλά έχει σίγουρα πολύ ωραίο people watching, εξαιτίας της συνάντησης γενεών στο πλαίσιό του. Τους νέους φοιτητές, που θεωρούν ότι ο κινηματογράφος είναι το πιο ελίτ πνευματικό πράγμα με το οποίο μπορούν να έρθουν σε επαφή, και τις ηλικιωμένες κυρίες, που έχουν παρακολουθήσει ίσως σαράντα από τις πενήντα διοργανώσεις του φεστιβάλ και περιφέρονται από αίθουσα σε αίθουσα αδιάφορες για τους νέους.
Στην πόλη μας παρόλο που δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα, θα κάνουμε τα πάντα για να μπούμε στις στήλες των κοσμικών περιοδικών, γιατί για ένα πρόσωπο ζούμε σ? αυτή την κοινωνία.
Στην πόλη μας μπορείς να πληρώσεις ένα εξαιρετικό πιτόγυρο με δύο ευρώ και να έχεις φάει ένα ωραιότατο και χορταστικότατο μεσημεριανό γεύμα, κάνοντας παράλληλα χάζι τους ανθρώπους που προσπαθούν να ξεμποτιλιαριστούν στις 11 το πρωί.
Στην πόλη μας, οι άνθρωποι δεν είναι ούτε χριστιανοί ούτε Έλληνες ούτε πατεράδες ούτε μανάδες ούτε άνθρωποι. Είναι ΠΑΟΚ. Για να σου εξηγήσω τι σημαίνει να είσαι ΠΑΟΚ, άκου ένα χαρακτηριστικό σύνθημα των ΠΑΟΚ. «Μισή ζωή ήσουν μαύρος, μισή ζωή ήσουν άσπρος, Μάικλ Τζάκσον ζεις, για πάντα ΠΑΟΚτσής». Και σήμερα, που κανείς δεν είναι τίποτα ή μάλλον όλοι είναι απ? όλα, αυτό είναι μια ταυτότητα.
Στην πόλη μας, οι κυρίες βλέπουν πρώτες τα σήριαλ (τούρκικα), που μετά γίνονται trendy στην υπόλοιπη Ελλάδα, γιατί δεν έχουν κόμπλεξ και παραδέχονται ότι βλέπουν τέτοια σήριαλ ακόμη κι αν είναι κυρίες μεγαλοαστές, καλοστεκούμενες με μόρφωση και περιεχόμενο, γιατί σε κανένα άλλο ελληνικό ή ξένο σήριαλ δεν υπάρχει Ονούρ. Κι αυτές οι κυρίες ξέρουν να αναγνωρίζουν έναν άντρα της προκοπής όταν τον βλέπουν. Τώρα γιατί είναι παντρεμένες με γελοία υποκείμενα που νομίζουν ότι είναι «γίγαντες», ενώ είναι απλώς «φασόλια» είναι άλλο θέμα.
Στην πόλη μας, όποιος θέλει να κάνει κάτι δεν το κάνει, γιατί ξέρει ότι είναι μάταιο. Τα πράγματα ποτέ δεν αλλάζουν. Κι αυτό σε μια εποχή που στον υπόλοιπο κόσμο δεν έχει μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα.
Στην πόλη μας, είναι υπέροχα το φθινόπωρο, γι’ αυτό νομίζω ότι η μελαγχολία της πηγαίνει πολύ. Εξετάζοντας το ζήτημα πιο ψύχραιμα, βλέπω ότι τελικά αυτό που λένε για τη «μιζέρια» οι κακοήθεις προέρχονται από την πλήρη ανικανότητά τους να εκτιμήσουν αυτό που λέμε «πόζα». Γιατί εδώ οι άνθρωποι είναι και λίγο ποζεράδες. ‘Η μάλλον είναι πάνω απ’ όλα ποζεράδες.
Στην πόλη μας, είναι τέλεια τα καλοκαίρια γιατί η Χαλκιδική είναι τόσο κοντά!
Κυβέλη Καρδάση
kissthepresident@gmail.com>
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
