O Άντονι Κουίν ήταν ηθοποιός, μεξικανικής καταγωγής, που εμφανίστηκε σε περισσότερες από 150 ταινίες σε διάστημα 50 ετών. Έγινε παγκοσμίως γνωστός μέσα από το ρόλο του Ζορμπά, του ήρωα του Νίκου Καζαντζάκη που μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το 1964 ο Μιχάλης Κακογιάννης, με συμπρωταγωνιστές του τους Άλαν Μπέιτς και Ειρήνη Παππά. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του κέρδισε 2 Όσκαρ σε συνολικά 4 υποψηφιότητες.
Ο Αντόνιο Ροντόλφο Κουίν Οατσάκα γεννήθηκε στις 21 Απριλίου 1915 στην πόλη Τσιχουάουα του Μεξικού από πατέρα ιρλανδικής καταγωγής και μητέρα μεξικάνα. Ο πατέρας του πολέμησε με τον Πάντσο Βίλα κατά τη διάρκεια της Μεξικάνικης Επανάστασης και στη συνέχεια μετανάστευσε στο Λος Άντζελες, όπου εργάστηκε ως βοηθός καμεραμάν στον κινηματογράφο.
Ο Άντονι Κουίν έκανε αρκετές δουλειές μέχρι να καταλήξει ηθοποιός. Στην αρχή προοριζόταν για ιερωμένος καθώς έκανε κάποιες σχετικές σπουδές. Αργότερα φοίτησε στο Πολυτεχνείο και αργότερα στο Belmont High, αλλά τελικά τα παράτησε. Ο νεαρός Κουίν έκανε πυγμαχία (που τον βοήθησε αργότερα ως ηθοποιό, όταν έπαιξε τον Στάνλεϊ Κοβάλσκι στο “Λεωφορείον ο Πόθος” με διθυραμβικές κριτικές στο Σικάγο), και αργότερα σπούδασε αρχιτεκτονική υπό τον Φράνκ Λόιντ Ράιτ. Ο Κουίν ήταν κοντά στον Ράιτ, ο οποίος τον ενθάρρυνε όταν αποφάσισε να δοκιμάσει την υποκριτική. Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία Parole! (1936). Μετά από μια σύντομη μαθητεία στη σκηνή, ο Κουίν έφτασε στο Χόλιγουντ το 1936 και πήρε διάφορους μικρούς ρόλους σε πολλές ταινίες στην Paramount, συμπεριλαμβανομένου ενός Ινδού πολεμιστή στο The Plainsman (1936), την οποία σκηνοθέτησε ο άνθρωπος που αργότερα έγινε πεθερός του, ο Cecil B. DeMille. Στη συνέχεια έπαιξε ρόλους ινδιάνου, αλλοδαπού ή παράνομου, σε ταινίες όπως «They Died with their boots on» (1941), «Η Πόλη του Μίσους» («The Ox-Bow Incident», 1943), «Guadalcanal Diary» (1943) και «Μπαταάν, το φρούριο του Ειρηνικού» («Back to Bataan», 1945)
Τα βραβεία Όσκαρ
Ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος του Κουίν ήταν στην ταινία «Black Gold» (1947), όπου υποδυόταν ένα ινδιάνο εκπαιδευτή αλόγων. Εκείνη τη χρονιά έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ με το θεατρικό έργο του Έμετ Λέιβερι «The Gentleman from Athens». Περιόδευσε ως Στάνλεϊ Κοβάλσκι στο θεατρικό του Τένεσι Ουίλιαμς «Λεωφορείο ο Πόθος» και επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ για να αντικαταστήσει τον Μάρλον Μπράντο στον ίδιο ρόλο. Την ίδια περίοδο εμφανίστηκε σε πολλά «ζωντανά» τηλεοπτικά προγράμματα.
Επιστρέφοντας στο Χόλιγουντ, ο Άντονι Κουίν έπαιξε σε ταινίες όπως «The Brave Bulls» (1951) και «Βίβα Ζαπάτα!» («Viva Zapata!», 1952), σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν και σενάριο Τζον Στάινμπεκ. Για το ρόλο του αδελφού του Ζαπάτα κέρδισε το πρώτο από τα δύο Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου της καριέρας του. Το δεύτερο ήρθε τέσσερα χρόνια αργότερα για το ρόλο του Πολ Γκογκέν στην ταινία του Βινσέντε Μινέλι «Η ζωή ενός ανθρώπου» («Lust For Life»), που αναφέρεται στη ζωή του Βαν Γκογκ. Τη δεκαετία του ’50 γύρισε μερικές ταινίες στην Ιταλία, με πιο αξιοσημείωτη το αριστούργημα του Φεντερίκο Φελίνι «Λα Στράντα» (1954) στο ρόλο ενός περιπλανώμενου τσιρκολάνου.
Αξιομνημόνευτες είναι επίσης οι συμμετοχές του στις ταινίες «Άγριος Είναι ο Άνεμος» («Wild Is the Wind», 1957), με υποψηφιότητα για Όσκαρ, «Λευκές Σκιές» («The Savage Innocents», 1959), «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» («The Guns of Navarone» (1961), γυρισμένη στη Ρόδο, «Γίγας κυλισμένος στο βούρκο» («Requiem for a Heavyweight», 1962) και «Λόρενς της Αραβίας» («Lawrence of Arabia», 1962).
Το 1964 ερμήνευσε το ρόλο του Αλέξη Ζορμπά στην ομώνυμη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, ένας ρόλος που σημάδεψε την καριέρα του και του απέφερε μία ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ. Tο 1982 o Κουίν επέστρεψε στη σκηνή για να περιοδεύσει και να εμφανιστεί στο Μπρόντγουεϊ σε μια αναβίωση της μουσικής έκδοσης του Ζορμπά. Ενδιάμεσα, είχε παίξει σε άλλες δύο ταινίες με ελληνικό θέμα: «Ο Μάγος» («The Magus», 1968) του Γκάι Γκριν, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζον Φόουλς και «Ο τελευταίος μεγιστάνας» (The Greek Tycoon) σε σενάριο Νίκου Μαστοράκη, που αναφερόταν στους έρωτες του Αριστοτέλη Ωνάση.
Η καριέρα του επιβραδύνθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, αλλά συνέχισε να εργάζεται σταθερά στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, συμπεριλαμβανομένης της εμφάνισης με τη συχνή συμπρωταγωνίστριά του στον κινηματογράφο Maureen O’Hara στο Ποτέ Χωρίς τη… Μαμά (1991).
Ο Άντονι Κουίν πέθανε στις 3 Ιουνίου 2001 στη Βοστώνη, σε ηλικία 86 ετών. Παντρεύτηκε τρεις φορές και από τις αναρίθμητες σχέσεις του απέκτησε συνολικά 13 παιδιά.
Η ομώνυμη παραλία στη Ρόδο
Η «παραλία Άντονι Κουίν» βρίσκεται στη Ρόδο ανάμεσα στις παραλίες Φαληράκι και Λαδικό, 15 χιλιόμετρα νότια από την πρωτεύουσα. Η παραλία είναι περίπου 250 μέτρα μήκος και ονομάστηκε έτσι από τους ντόπιους μετά το γύρισμα της ταινίας “Τα Κανόνια του Ναβαρόνε” τιμώντας έτσι τον διάσημο ηθοποιό.
► Καθημερινά ΟΛΕΣ οι ταινίες που παίζουν στην τηλεόραση. ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ: Οι σημερινές Ταινίες στην τηλεόραση ΚΑΙ ΘΑ δείτε τις ταινίες ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ την τρέχουσα ημέρα
Διαβάστε επίσης:
Τσάρλι Τσάπλιν: Ο θλιμμένος κωμικός και το πρώτο αστέρι του Χόλυγουντ
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
