Κριτική της ταινίας – Αξιαγάπητη (2024) | Loveable Αισθηματικό δράμα, νορβηγικής παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Λίλα Ινγκολφσντότιρ, με τους Χέλγκα Γκούρεν, Μάρτε Σόλεμ, Όντγκαϊρ Θαν κα.
Τα σύγχρονα άγχη, οι ανασφάλειες, η έλλειψη βαθύτερης επικοινωνίας και τα ψυχικά τραύματα, που όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο δύσκολα επουλώνονται, φωτίζονται στο πρόσωπο μίας γυναίκας, σε αυτή την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της Λίλα Ινγκολφσντότιρ από τη Νορβηγία.
Ένα φιλμ, στα σκανδιναβικά πρότυπα για το φαινόμενο των διαζυγίων (φτάνουν το 50 τοις εκατό των γάμων) και την πολυπλοκότητα των σχέσεων, που έχουν μια δυσκολία στην κατανόησή τους, όπως ο συλλαβισμός του ονόματος της σκηνοθέτιδας.
Η Μαρία είναι ήδη χωρισμένη με δυο παιδιά και έτοιμη να προχωρήσει επαγγελματικά, όταν σε ένα φιλικό πάρτι θα πέσει πάνω στον γοητευτικό Σίγκμουντ. Εκείνος δεν την προσέχει καν, εκείνη όμως θα τον κυνηγήσει μέχρι να τον κατακτήσει. Οι δυο τους θα προχωρήσουν σε μία παράφορη ερωτική σχέση που θα καταλήξει σε γάμο και ακόμη δυο δικά τους παιδιά. Εφτά χρόνια αργότερα, όταν η φλόγα έχει σβήσει και το βάρος των ευθυνών δημιουργεί ανισότητες, το ζευγάρι θα φτάσει κοντά στον χωρισμό, εξαιτίας των εκρήξεων θυμού της γυναίκας.
Ταινία για τον χωρισμό, μέσα από το πορτρέτο μίας γυναίκας, ένα μωσαϊκό από ανοιχτές πληγές και μηχανισμούς άμυνας, που οδηγείται μέσα από οδυνηρές εμπειρίες στην αυτογνωσία και την αυτοεκτίμηση. Η σκηνοθέτιδα δημιουργεί έναν γυναικείο χαρακτήρα υπερβολικό, έτοιμο να δείξει τα νύχια της ανά πάσα στιγμή, να περάσει από την μόνιμα αμυντική θέση της στην αγριεμένη επίθεση, μη μπορώντας να διαχειριστεί τον θυμό της και την αδικία που υφίσταται ως γυναίκα.
Η σκηνή του μονολόγου της στην κάμερα-καθρέφτη είναι σπαρακτική και βαθιά ανθρώπινη. Μέχρι που θα έρθει έπειτα από οδύνες το φινάλε και η ώρα της αυτοεκτίμησης και της στιγμής να αγαπήσει τελικά τον εαυτό της.
Αν και φαινομενικά φαίνεται ως ένα φιλμ μικρής εμβέλειας, με φεστιβαλικές διακρίσεις, η Ινγκολφσντότιρ καταφέρνει, παρά τις όποιες αστοχίες της ως νέα σκηνοθέτιδα, να μας πείσει για τους προβληματισμούς της και για όσα προβλήματα πλέον οδηγούν σε αδιέξοδο τις ανθρώπινες σχέσεις, με τη ματιά μίας γυναίκας που ξέρει για τι μιλάει.
Εξαιρετική η Χέλγκα Γκούρεν στον πρωταγωνιστικό ρόλο, θα εξωτερικεύσει με φυσικότητα τα εσωτερικά της τραύματα και δικαίως θα κερδίσει το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι και στο φεστιβάλ του Ρέικιαβικ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Η Μαρία, ήδη χωρισμένη με παιδιά από τον πρώτο της γάμο βλέπει στη γνωριμία της με τον αντισυμβατικό Σίγκμουντ μια δεύτερη ευκαιρία. Λίγα χρόνια αργότερα και με τέσσερα πλέον παιδιά πρέπει να συμβιβαστεί με τον εαυτό της και τις επιλογές της όταν και αυτός ο γάμος οδηγείται σε αδιέξοδο.
ΑΠΕ ΜΠΕ | Κριτική ταινίας: Χάρης Αναγνωστάκης
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
