Bagman | Κριτική της ταινίας

Κριτική της ταινίας Bagman Ταινία τρόμου, αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Κολμ ΜακΚάρθι, με τους Σαμ Κλάφλιν, Αντόνια Τόμας, Στίβεν Κρι, Κάρελ Βίνσεντ Ρόντεν, Φράνκι Κόριο, Γουίλιαμ Χοπ κα.

Όταν τα παιδικά τραύματα, βγαλμένα από τις σκοτεινές ιστορίες, που λένε επιπόλαια οι μπαμπάδες ή οι παππούδες στα μικρά παιδιά για να φάνε το φαγητό τους ή να καθίσουν ήσυχα, ξυπνούν και γίνονται εφιάλτες. Μία αρχικά έξυπνη ιδέα για τα παιδικά τραύματα, που στα χέρια του Σκοτσέζου σκηνοθέτη Κολμ ΜακΚάρθι, χάνει πολύ γρήγορα το ενδιαφέρον της, καθώς εξαντλείται νωρίτερα από όσο θα περίμεναν και οι φαν του είδους.

Αντιμετωπίζοντας οικονομικά προβλήματα, μετά την επιχειρηματική του αποτυχία, ο Πάτρικ αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι, μαζί με τη σύζυγό του και τον γιό του, για να δουλέψει μαζί με τον αδελφό του Λίαμ στην οικογενειακή επιχείρηση ξυλείας. Γρήγορα θα επιστρέψουν και οι εφιάλτες και ο φόβος τού Πάτρικ ότι κάτι κακό θα συμβεί στον γιο του. Παρά τις ενδείξεις για την ύπαρξη ενός ζοφερού πλάσματος, δεν υπάρχουν κάποιες αποδείξεις ότι κινδυνεύει πραγματικά η οικογένειά του. Ο Πάτρικ, έχοντας ακούσει από τον πατέρα του την ιστορία για τον Bagman, μία αρχαία σκοτεινή οντότητα, που υποτίθεται ότι ζει σε ένα κοντινό εγκαταλελειμμένο ορυχείο χαλκού και κυνηγά παιδιά για να γεμίσει την τσάντα του, κάτι που τον είχε στοιχειώσει, θα καταλάβει ότι τώρα πρέπει να ξεπεράσει τους φόβους του και να προστατέψει τον γιο του.

Ο ΜακΚάρθι, εδώ στην πρώτη του αμερικάνικη ταινία, ενώ θα καταφέρει να δημιουργήσει μία απειλητική ατμόσφαιρα από τα πρώτα του πλάνα και θα θυμίσει κάτι από μία σύντομη νουβέλα του Στίβεν Κινγκ, στη συνέχεια θα παραδοθεί στη μανιέρα του είδους, ενώ πολλές φορές θα ξυπνήσει τις «τρομαχτικές» περιπέτειες του Σκούμπι Ντου.

Δηλαδή, ακόμη μία ταινία τρόμου που βρίσκει διανομή, απευθυνόμενη στους φανατικούς του είδους, απ’ αυτούς που δεν χάνουν ποτέ οτιδήποτε εντάσσεται στον horror κινηματογράφο.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Όταν μια απαίσια απειλή από την παιδική του ηλικία επιστρέφει για να τον στοιχειώσει, ένας πατέρας αγωνίζεται απεγνωσμένα ενάντια στον βαθύτερο εσωτερικό φόβο του. Μόνο που αυτή τη φορά, ο αγώνας δεν είναι για τον εαυτό του. Είναι για την οικογένειά του.

ΑΠΕ ΜΠΕ | Κριτική ταινίας:  Χάρης Αναγνωστάκης