31 Αυγούστου η δεύτερη πανσέληνος μέσα στον ίδιο μήνα και όλη η πόλη ζωντανεύει. Κατεβαίνοντας από Άνω Πόλη, εκεί γύρω στις 8 το απόγευμα, περνάω πρώτα από την πλατεία της Αρχαίας Αγοράς. Έχει ήδη στηθεί η εξέδρα με την οθόνη, και το συγκρότημα Kid Galax έχει αρχίσει να παίζει. Ελάχιστος κόσμος στον αρχαιολογικό χώρο εφοδιασμένος με τα συνηθισμένα «καρό» τραπεζομάντηλα του πικ-νικ κάθονται στο έδαφος αμήχανα. Δεν ξέρουν ακόμα την εξέλιξη της βραδιάς.
Μετά από μια μικρή περιπλάνηση κατευθύνομαι προς το Βυζαντινό Μουσείο το οποίο είναι και η επιλογή μου για να περάσω την βραδιά της πανσελήνου. Επιλογή όχι τόσο για την συναυλία που θα γίνει στο αίθριο αλλά και γιατί θα είναι ανοιχτός και ο εκθεσιακός χώρος. Ντροπή μου που το λέω αλλά μέχρι τώρα δεν έχω επισκεφτεί το μουσείο.
Φτάνοντας στο αρχαιολογικό ρίχνω μια ματιά στο αίθριο και βλέπω ότι όλα τα καθίσματα είναι γεμάτα και ο κόσμος όρθιος αναμένει την έναρξη των Striggles που έγιναν …..αρνάκια. Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ο κόσμος που συνεχίζει να έρχεται και προσπαθεί να βρει ένα τοιχάκι ή ένα σκαλοπάτι για να καθίσει και να απολαύσει τις φωνές των έξι κοριτσιών του συγκροτήματος.
Όσο πλησιάζω το Βυζαντινό, συνειδητοποιώ ότι υπάρχει πολλή μεγάλη κίνηση. Πολύς κόσμος. Οικογένειες με τα παιδιά στα καροτσάκια και στην αγκαλιά, έφηβοι, νεαρά ζευγάρια, μεγάλης ηλικίας ζευγάρια καλοντυμένα που κρατιούνται χέρι-χέρι. Το αίθριο είναι ήδη ασφυκτικά γεμάτο, στο περιστύλιο αφήνουν ένα μικρό διάδρομο για να μπορεί ο κόσμος να πηγαίνει προς την είσοδο του κτιρίου. Το μπαλκόνι πάνω από το περιστύλιο επίσης γεμάτο.
Μπαίνοντας στο μουσείο με περιμένει μια έκπληξη. Γύρω στα 100 άτομα όλων των ηλικιών περιμένουν υπομονετικά να ανοίξουν οι αίθουσες της μόνιμης συλλογής. Ο φύλακας μας ενημερώνει ότι θα ανοίξουν μόλις αρχίσει η συναυλία, αλλά τελικά ανοίγουν νωρίτερα. Ένας κύριος γύρω στα 70 γυρίζει μου χαμογελάει και λέει «κορίτσι μου ήρθα γιατί είναι δωρεάν η είσοδος. Όχι ότι κοστίζει πολύ το εισιτήριο αλλά….». Ο φύλακας επιτρέπει 15 άτομα την φορά να μπουν. Μου άρεσε πολύ το μουσείο. Ο τρόπος έκθεσης και η αμεσότητα των εκθεμάτων χωρίς τζάμια μπροστά, δίνει μια αίσθηση οικειότητας. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ενώ γράφουν στις ταμπέλες τι ακριβώς αφορά το εκάστοτε έκθεμα, δεν γράφουν που ακριβώς βρέθηκε. Δεν πειράζει. Η συμπεριφορά των φυλάκων ξεπερνάει τα πάντα. Ζεστοί χαμογελαστοί, έτοιμοι να σε βοηθήσουν, να σου εξηγήσουν. Εξαιρετικοί. Η περιοδική έκθεση όμως λίγο απογοητευτική. Για μια συλλογή που περιλαμβάνει 14.000 βιβλία και πάνω από 1.000 έργα τέχνης, το δείγμα στο μουσείο πολύ πολύ μικρό. Περίμενα περισσότερα.
Η μουσική του Μάνου Χατζηδάκη μας ακολουθούσε στο μεγαλύτερο μέρος της περιήγησής μας. Ο Ανδρέας Καρακότας και το Plaza Εnsemble πολλοί καλοί. Στο περιστύλιο όμως βρίσκονται πολλά παιδιά. Και τα παιδιά είναι λίγο δύσκολο να κάνουν ησυχία. Ο κόσμος ενοχλείται, κάνει παρατηρήσεις, αλλά μετά από λίγο όλα είναι καλά.
Λίγο μετά τις 10 αφήνω το Βυζαντινό και κατευθύνομαι προς την Αριστοτέλους. Όσο πλησιάζω μένω έκπληκτη από τον κόσμο. Η πλατεία είναι γεμάτη, κόσμος στέκεται και πάνω από την Μητροπόλεως και κατεβαίνουν ακόμα. Πάρα πολλοί. Και εδώ το ίδιο σκηνικό και το ίδιο ανακάτεμα ηλικιών. Στέκομαι λίγο μπροστά από το Ολύμπιον, και απολαμβάνω το κομμάτι Flight of the Bubble Bee ερμηνευμένο εξαιρετικά από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης.
Ανηφορίζω σιγά σιγά προς το σπίτι. Περνώντας από την πλατεία Αρχαίας Αγοράς με καλωσορίζει το πρόσωπο του Γούντι Άλλεν στην μεγάλη οθόνη. Ο αρχαιολογικός χώρος πλέον κατάμεστος. Και συνεχίσει κόσμος να μπαίνει, παρόλο που το «Μανχάταν» έχει ήδη αρχίσει και εδώ έχει είσοδο 3€.
Περνώντας την Αγίου Δημητρίου καταλαβαίνω ότι όλα είναι ήσυχα. Δεν είναι κανένας εδώ, ούτε και πολλά αυτοκίνητα. Είναι όλοι κάτω στο ζωντανό κέντρο. Η αντήχηση της Κρατικής ορχήστρας με συντροφεύει λίγο ακόμα, καθώς φτάνω σπίτι.
Από τις καλύτερες βραδιές που πέρασα κάτω από το φως της Αυγουστιάτικης πανσελήνου. Εύχομαι τέτοιες εκδηλώσεις να συνεχίσουν να γίνονται. Ο κόσμος κατέβηκε γιατί ήθελε να ξεσκάσει. Να ξεφύγει από τα τόσο συσσωρευμένα καθημερινά προβλήματα. Και πέρασε καλά. Το είδα στο πρόσωπό τους. Στο χαμόγελό τους. Στα χαρούμενα τηλεφωνήματα των εφήβων για να συντονιστούν οι παρέες. Στα παιδιά που μέχρι αργά το βράδυ ακολουθούσαν υπομονετικά τους γονείς τους. Στα μεγάλης ηλικίας ζευγάρια που ντύθηκαν με τα καλά τους και πιασμένοι χέρι-χέρι περιδιάβαιναν την πόλη, σαν έφηβοι και αυτοί.
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
