The Sting (1973) | Το Κεντρί | Κριτική Παναγιώτης Τουρατζώφ
Αστυνομική ταινία για όλη την οικογένεια. Επανασύνδεση για τους δύο, Newman και Redford μετά τους 2 ληστές (ίδιος και ο σκηνοθέτης ο Hill) με την προσθήκη του Robert Shaw.
Δύο απατεώνες στήνουν μια κομπίνα με σκοπό να πάρουν πολλά λεφτά από έναν εγκληματία για προσωπικούς λόγους. Με αυτόν τον τρόπο ξεδιπλώνεται σεναριακά μια όμορφη ιστορία στην οποία επικρατεί η εξαπάτηση αντί της βίας (θετικό).
Η απεικόνιση της πόλης της δεκαετίας του ’30 είναι τόσο όμορφη (γυρίστηκε σε πραγματικά μέρη του Σικάγο), που μάλλον πρέπει να είναι και η καλύτερη σε ταινία εποχής της περιόδου της ποτοαπαγόρευσης.
Το συναρπαστικό στο σενάριο είναι ότι δεν γνωρίζεις μετά από ένα σημείο τι είναι στημένο και τι όχι. Για παράδειγμα στο κομμάτι του δολώματος στο τρένο με την παρτίδα ο Newman δεν είναι όσο μεθυσμένος φαίνεται τελικά και ο κακοποιός έχει και αυτός κόλπα δικά του. Η τελική ατάκα του Shaw περί καλύτερου κλέφτη όλα τα λεφτά. Η μουσική επένδυση είναι φόρος τιμής στη Ragtime music του Scott Chopin που αναβιώνει εδώ μέσα από τις μελωδίες του Marvin Hamlish. Θετική και έξυπνη κίνηση η χρήση τέτοιας μουσικής που σε βάζει στο κλίμα της εποχής.
Το γραφείο στοιχημάτων θέλει μεγάλη έμπνευση για τον τρόπο που θα λειτουργήσει. Επίσης η υποπλοκή με τον δολοφόνο έρχεται ξεχωριστά και μετατρέπει το σενάριο σε βασικό ήρωα αυτής της υπεροχής καλλιτεχνικής ταινίας.
Η Ακαδημία την βραβεύει αλλά (προσωπική άποψη) είναι η τρίτη καλύτερη ταινία της χρονιάς μετά τον Εξορκιστή και το Τhe long goodbye ακόμα και από άποψη αρτίστικης απόδοσης.
Τόσο ο Εξορκιστής (αποκρουστική θεματολογία με υπέρ του δέοντος δυναμικό και ρεαλιστικό τρόπο απεικόνισης όσο και πρωτόγνωρο) όσο και το The long goodbye (σύγχρονη μεταφορά αορίστου ύφους των hard boiled αστυνομικών του 40 με θεμελιακή διαφορά στα βασικά χαρακτηριστικά) δείχνουν την αίσθηση του πιο σύγχρονου βλέμματος κάτι που ο κινηματογράφος το έχει ανάγκη.
Η ταινία the Sting πέρα από την ομορφιά και την νοσταλγία που την κάνουν εμβληματική φαίνεται σαν έχει γυριστεί στα μέσα του 60 αντί του 73. Μπορεί το ζητούμενο του σκηνοθέτη (η οι ικανότητες του) να ήταν τέτοιες. Μεγάλη ταινία με τεράστια εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία. Ανώτερο από το σαν εικόνα εποχής και άνεση πλοκής, αλλά όταν έχεις είδη εδώ το The French Connection / Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία (1971) και το Bonnie and Clyde το είδος γραφής δείχνει στο Sting συντηρητικό αφού βγήκε αργότερα.
Αυτό το αποτρέπει (προσωπική άποψη) από το να χαρακτηριστεί masterpiece.
BEST CAPER FILM.
The Sting (1973) | Το Κεντρί | Κριτική Παναγιώτης Τουρατζώφ
σχετικά νέα
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα | Ενημερωθείτε
