Σχόλια/Κριτική
Η ταινία "Ευτυχισμένος Λάζαρος" (Lazzaro Felice) της Αλίτσε Ρορβάχερ θέλει να φτιάξει ένα ποιητικό αριστούργημα που να μεταφέρει τον θεατή σε έναν κόσμο όπου η αγνότητα και η καλοσύνη αντιμάχονται τη σκληρότητα της κοινωνικής εκμετάλλευσης. Ο Λάζαρος, ένας απλός και καλόκαρδος νεαρός αγρότης, αντιπροσωπεύει την αθωότητα που σπάνια συναντάμε στη σύγχρονη εποχή. Η ταινία έχει μαγικά και ρεαλιστικά στοιχεία, που προσδίδουν μια αιθέρια αίσθηση και αναδεικνύουν την ανθρώπινη φύση στο πιο καθαρό της σχήμα. Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική, με τη Ρορβάχερ να χειρίζεται την κάμερα με έναν τρόπο που καταφέρνει να αποτυπώσει την ομορφιά της ιταλικής υπαίθρου και την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων. Η Ρορβάχερ δείχνει να επηρεάζεται από τους μεγάλους Ιταλούς δημιουργούς του παρελθόντος, όπως ο Παζολίνι, ο Φελίνι και ο Βισκόντι, φτιάχνοντας ένα μοντέρνο αντισυμβατικό παραμύθι, που φιλοδοξεί να είναι μια πολιτική αλληγορία πάνω στην οικονομική κρίση που μαστίζει την Ιταλία. Η ταινία κάπου γίνεται λίγο διδακτική και απλοϊκή. Η ερμηνεία του Αντριάνο Τάρντολο στο ρόλο του Λαζάρου είναι εξαιρετική, αλλά δεν αρκεί για να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή σε όλη τη διάρκεια της ταινίας.
Το δια ταύτα: Η ταινία Ευτυχισμένος Λάζαρος της Αλίτσε Ρορβάκερ είναι ένα πρωτότυπο και φιλόδοξο κινηματογραφικό εγχείρημα, που συνδυάζει τον νεορεαλισμό, τον μαγικό ρεαλισμό και την κοινωνική αλληγορία. Αναδεικνύει την ανθρώπινη αγάπη και αλληλεγγύη. Η ταινία έχει γοητεία, λυρισμό και ποίηση, αλλά και φανερές ανισότητες, που υπονομεύουν την αποτελεσματικότητά της. Κέρδισε το βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ Καννών το 2018. Βαθμολογία cityportal.gr 7.0/10. .
