Ο Λαβύρινθος του Πάνα | κριτική

Ο Λαβύρινθος του Πάνα
El Laberinto del Fauno / Pan’s Labyrinth
Ισπανία, Μεξικό, 2006
IMDb   8,2/10 – 623.490 ψήφοι
Σκηνοθεσία: Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
Σενάριο: Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
Φωτογραφία: Γκιγιέρμο Ναβάρο
Μοντάζ: Μπερνάτ Βιλαπλάνα
Μουσική: Χαβιέρ Ναβαρέτ
Πρωταγωνιστούν: Σερζί Λοπέζ, Μαριμπέλ Βερντού, Ιβάνα Μπαγκέρο, Νταγκ Τζόουνς
Διάρκεια: 119 λεπτά

Ο Λαβύρινθος του Πάνα

Στην Ισπανία του 1944 πέντε χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου, μια γυναίκα η οποία είναι εγγυος και μόλις έχει ξαναπαντρευτεί, μετακομίζει στο νέο της σπίτι μαζί με την κόρη της από τον προηγούμενο γάμο. Ο άντρας της είναι στρατιωτικός του εγκαθιδρυμένου καθεστώτος. Στην γύρω περιοχή τους υπάρχουν ομάδες ανταρτών. Η μητέρα προσπαθεί να δείχνει ουδέτερη. Η κόρη της, όμως αντιπαθεί τον πατριό και συντάσσεται με τους αντάρτες.
Η ηρωίδα θα ανακαλύψει όμως και έναν φανταστικό κόσμο με απόκοσμο πλάσματα που περιμένει την εκπλήρωση μιας προφητείας. Η μορφή του κόσμου αυτού εκφράζεται μέσω ενός λαβύρινθου.

Ο Λαβύρινθος του Πάνα, η φανταστική αλληγορία του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο

Η ηρωίδα θα πρέπει να περάσει 3 δοκιμασίες για να εκπληρωθεί η προφητεία.

Φανταστική αλληγορία του Μεξικανού δημιουργού Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, που ενσωματώνει σε μια τραγική περίοδο της Ισπανίας αλλά και της Ευρώπης, στοιχεία αρχαίας Ελληνικής και ρωμαϊκής μυθολογίας που όμως ήταν μέρος του πολιτισμού. Η θεότητά του Πάνα (φαυνος) αντιπροσωπεύει το Ολον στη φύση και στον άνθρωπο – καλό και κακό.

Την διαμάχη αυτή προβάλει και η ταινία, ο τρόπος επικοινωνίας της είναι η σύνδεση του πραγματικού με το φανταστικό.

Με την πρώτη ματιά μπορεί να είναι δύσκολη η κατανόηση της λόγω του δεύτερου επιπέδου που έχει αλληγορική σημασία. Τα πλάσματα και ο φανταστικός κόσμος που βλέπει η ηρωίδα είναι τόσο ρεαλιστικά όσο και οι πράξεις βίας που συμβαίνουν στον πραγματικό κόσμο.

Η συνύπαρξη αυτή είναι το τρομακτικό στην ταινία του Del Toro ο κίνδυνος για την ζωή της ηρωίδας και στους δύο κόσμους.

Κορυφαία φαντασία

Η ταινία είναι μία από τις κορυφαίες φαντασίας, αν και εστιάζει πολύ στην πραγματικότητα του πολέμου και των αποτελεσμάτων αυτού.

Δείτε εδώ καθημερινά τις Ταινίες στη τηλεόραση

Αυτό που κάνει τον Λαβύρινθο τόσο δυνατό είναι η συνεύρεση δύο διαφορετικών υλικών μη συμβατών μεταξύ τους που ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί για να προχωρήσει και στους δύο κόσμους έως το τέλος με ρεαλιστικό (για τον κάθε κόσμο) τρόπο.

Λόγω της έλλειψης συμβιβασμών και συνεχόμενων αδιέξοδων οι κίνδυνοι του ενός κόσμου έχουν αντίκτυπο στον άλλον.

Τα δυο επίπεδα της ταινίας είναι άρτια Ο πραγματικός κόσμος προβάλει μια μεστή και καθαρή εικόνα ενώ στον φανταστικό κόσμο μέσω της τεχνολογίας βλέπουμε έναν τρομακτικό οργανικό κόσμο με τάσεις καλλιτεχνικου εξπρεσσιονισμου που έχει την σημασία του όμως.

Ηθικές αξίες και ανθρώπινη θυσία εκφράζονται μέσω ενός σκληρού παραμυθιού.

Κείμενο Παναγιώτης Τουρατζώφ